Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΛΟΚΟΤΕ ΞΕΝΕ; ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ;




– Ποιον αγαπάς περισσότερο, άνθρωπε αινιγματικέ, λέγε: τον πατέρα σου, τη μάνα σου, την αδελφή σου, ή τον αδελφό σου;
– Δεν έχω ούτε πατέρα, ούτε μάνα, ούτε αδελφή, ούτε αδελφό.
– Τους φίλους σου;
– Χρησιμοποιείτε μια λέξη της οποίας η έννοια μου έμεινε άγνωστη μέχρι σήμερα.
– Την πατρίδα σου;
– Αγνοώ σε ποιο γεωγραφικό πλάτος βρίσκεται.
– Την ομορφιά;
– Ευχαρίστως θα την αγαπούσα, θεά κι αθάνατη.
– Το χρυσάφι;
– Το μισώ, όπως εσείς μισείτε το Θεό.
– Ε, λοιπόν! Τι αγαπάς αλλόκοτε ξένε;
– Αγαπώ τα σύννεφα… τα σύννεφα που περνούν… εκεί πέρα… εκεί κάτω… τα σύννεφα!



-Σαρλ Μπωντλαίρ, «Αγαπώ τα σύννεφα»
(Από το "Η μελαγχολία του Παρισιού", Πεζά ποιήματα)


___________________

Καλημέρα, εκφραστικοί μου!

Σχόλια

  1. Τι αγαπάς; Τη φαντασία, το όνειρο... το υπερβατικό, το αιώνιο! Πόσο μακριά από τον «πολιτισμό»! Πιο κοντά στο θεϊκό μονοπάτι! Αλίμονο σ' όσους είναι κολλημένοι στη γη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΄΄ Τα σύννεφα που περνούν... εκεί πέρα... εκεί κάτω... τα σύννεφα''!!!
    Όμορφο!!!
    Φιλάκια Κική μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λόγια σαν τα ανάρια σύννεφα
    που αφήνουν τις αχτίδες να διαβούν!!!

    φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λόγια σαν τα ανάρια σύννεφα
    που αφήνουν τις αχτίδες να διαβούν!!!

    φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα σου Κική μου. Πολύ όμορφο το σημερινό σου απόσπασμα. Αυτά τα σύννεφα με όσα κουβαλούν. Καλό σου βράδυ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τον έχω ακουστα τον Μπωντλαίρ αλλα δεν έχω διαβασει κατι δικο του Κικη μου σε ευχαρσιστουμε που το μοιραστηκες μαζί μας..να περνας ομορφα γραφοντας.. φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν διάβαζες το Γαλλικό κείμενο θα τον λάτρευες ακόμα περισσότερο!Τον Μπωντλέρ τον έχω "φάει" με το κουταλάκι μαζί με τον Βερλαίν στο Γαλλικό σχολείο που ήμουν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωραίο! Δεν έχει τύχει να τον διαβάσω, σ'ευχαριστούμε που το μοιράστηκες!
    Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις Κική μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...