ΘΑ ΤΟΝ ΒΑΨΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Θα βάψω τον ήλιο γαλάζιο να γίνει ένα σώμα με τον ουρανό,

να μου θυμίζει την αγάπη μας ·

- Ενότητα Αυτοκυριαρχούμενη -

Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό,

οι άνθρωποι έχουν ανάγκη το πορφυρό αυτό «χρυσό»,

να μπορούν να θαυμάζουν την ανατολή,

τη δύση,

τη μάχη του ήλιου με τα σύννεφα,

την πρόσκληση μονομαχίας με το φεγγάρι,

τις εξομολογήσεις των αστεριών,

τις εκκωφαντικές μάχες με τις αστραπές,

τα κονταροχτυπήματα με τις ασπίδες του Δία, εκείνους τους κόκκινους, ρυθμικούς παλμούς που σαν δράκοι σφάζουν τη γη, λες και είναι θήκη από ένα «μελανό» ζωνάρι.

Θα βάψω τον ήλιο με χρώμα γαλάζιο σου λέω, θα τον βάψω,

να γίνει ένα παράλληλο σύμπαν με τη θάλασσα

να μου θυμίζει την ζωή μας ·

- Εμβριθής Έρευνα Υποβρύχιων Καταστροφών -

Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό,

οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τις αποχρώσεις του ουρανού, ανάλογα με την ημέρα ή την νύχτα.

Είναι ο φάρος κι ενίοτε η πυξίδα τους,

είναι τα ψάρια που ζουν εκτός των ιχθυοτροφείων,

είναι οι βάρκες που ρημάχτηκαν, που έγιναν σκουριασμένοι σκελετοί, μα αυτό δεν μπορεί να ακυρώσει το «βάπτισμα πυρός» που πριν χρόνια, σπάζοντας ένα μπουκάλι, κάποιοι περίεργοι «νονοί», τους έδωσαν.

Είναι ο στόλος, οι ψαράδες τους, οι μάχες των «αινιγματικών» ονείρων.

Τα σφουγγάρια, το αλάτι μας, οι Πειρατές που πολεμούν με τους «Κλέφτες» των συναισθημάτων μας, των ασυνείδητων επιλογών μας.

Θα βάψω τον ήλιο με χρώμα γαλάζιο σου λέω,

θα τον βάψω, όχι μόνο αυτόν ·

όλη τη γη,

όλους τους ανθρώπους,

όλα θα τα χρωματίσω με τις νοητές μου τέμπερες,

όλα όσα ζουν έστω και φανταστικά στον κόσμο μας,

όλα θα γίνουνε γαλάζια,

- όλα -

- όλα ή τίποτα –

Να μου θυμίζει Εσένα, Εμένα, Εμάς.

- Διαμελισμένα Όνειρα Κρύφιας Αγάπης Απελπιστικής -

Θα τον βάψω τον κόσμο με το χρώμα των ματιών σου γιατί έσταζαν τα ομορφότερα δάκρυα που είχα δει. Κι ήταν τόσο ακριβά αυτά τα δάκρυα που σαν λοίσθιος «παλιάτσος», ήθελα να τα βλέπω να ζούνε έστω και μέσα από τα περίεργα αυτά «οβάλ, μαργαριτάρια σου».

Θα τον βάψω τον κόσμο,

να δεις που θα τον βάψω

για να μπορώ μετά να κλείσω τα δικά μου,

εσφαλμένα, ταλαιπωρημένα μάτια…

Αφήστε με μόνο μου τώρα

και βιάζομαι να «χρωματίσω»!

_______________

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 13ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα μας. Η δική μου μάλιστα συμμετοχή είχε και τον αριθμό 13 που τον αγαπώ πάρα πάρα πολύ.

Εδώ: https://princess-airis.blogspot.gr/2016/10/13o-Symposio-teleti-lixis.html? μπορείτε να απολαύσετε όλες τις υπέροχες συμμετοχές καθώς επίσης και το νικητήριο ποίημα της αγαπημένης μας, Ελένης.

Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετείχα στο συγκεκριμένο δρώμενο γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσω ένα ποίημα που πραγματικά το λάτρεψα και είναι όντως ο εαυτός μου και χαίρομαι ακόμη περισσότερο για όλες τις συμμετοχές που διάβασα.

Μπράβο μας, μπράβο μας!

Και για το τέλος εκφραστικοί ένα έχω να σας πω. Να είστε σίγουροι, πως εγώ θα τον βάψω τον κόσμο, δε με σταμάει κανένας, ούτε καν ο ίδιος μου ο εαυτός, σας παροτρύνω λοιπόν να ξεκινήσετε κι εσείς τους δικούς σας "χρωματισμούς".

Kαλό Σαββατοκύριακο! Περάστε όμορφα! Χαμογελάστε και αναπτύξτε όμορφα συναισθήματα για τον κόσμο και τους συνανθρώπους μας. :)