ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Κεντρική ιδέα Κύκλου #1:   «Μια γυναίκα, επισκέπτεται έναν επώνυμο συγγραφέα. Του κάνει μια ελκυστική πρόταση να της γράψει τη βιογραφία της. Ο συγγραφέας θα την αναζητήσει τις αμέσως επόμενες μέρες για να προχωρήσουν. Η γυναίκα όμως έχει εξαφανιστεί»   Ένα από τα πράγματα που σιχαινόταν ήταν η ανυπόφορη ζέστη. Μια τέτοια, καυτή κυριολεκτικά μέρα, ήταν θάνατος γι' αυτόν. Το μόνο που ήθελε από το πρωί που άνοιξε τα βλέφαρά του, ήταν να έρθει το απόγευμα, που μόνος πια, αγκαλιά στον καναπέ με τον Σνούπι, τον γάτο του, θα έτρωγε κάτι δροσερό παρακολουθώντας την αγαπημένη του ταινία. Ήταν άλλωστε Παρασκευή, η καλύτερη μέρα. Είχε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο για να απομακρυνθεί από τους ανθρώπους και την κοινωνία. Ότι καλύτερο γι' αυτόν. Τα Σαββατοκύριακα ζούσε, τις άλλες μέρες απλώς επιβίωνε. Καθώς γέμιζε το μπολάκι του Σνούπι με νερό, σκέφτηκε πως θα έπρεπε να κατεβάσει τα σκουπίδια και επί ευκαιρίας, να ταΐσει και να ποτίσει τα αδέσποτα της γειτονιάς, όμως ο εκκωφαντικός ήχος

Μια εικόνα, μόνο μια εικόνα! Μια εικόνα χαμένη από το παρελθόν! Αυτό είσαι! Αυτό έμεινε! Αυτό μου άφησες, μα πάνω απ’ όλα αυτό επέλεξα να κρατήσω μέσα μου, για να έχω τη δυνατότητα να το «σκοτώνω» Χίλιες Φορές Εγώ… και να μ’ Αρέσει! Να μ’ αρέσει πολύ και να παίρνω δύναμη και ικανοποίηση από σένα!   Μια εικόνα, μια φιγούρα μακρινή, που δυσκολεύομαι να καταλάβω ακόμη και το τι μπορεί παρ’ ελπίδα να απεικονίζει.   Κι ύστερα, λένε, μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Και ισούται, το ξέρω καλά. Όπως ξέρω καλά ότι η δική σου εικόνα ισούται με χίλια καταστροφικά συναισθήματα και το περίεργο όλων είναι ότι μου αρέσει πολύ αυτό! Μου αρέσει! Πολύ!   Δε μου αρέσει τόσο ο πόνος μου, που προκαλείς, όσο η δράση που με διακατέχει στην μάχη για να σε αντιμετωπίσω.   Για πρώτη και ίσως για τελευταία φορά νιώθω πως είμαι μια μαχήτρια με τεράστια δύναμη και πολλές δυνατότητες σαν τις ηρωίδες που πρωταγωνιστούν στις ταινίες δράσης και ξεσηκώνουν εκδηλωτικά το κοινό τους.   Δ

  Θρόισμα μίας λεύκας η καρδιά της, ένα σώμα για δυο. Οξυγόνο μοιρασμένης ζωής, ένα φορτίο βάλσαμο. Μια ευλογία και μια ευθύνη, ιερή.   Χρυσά λουλούδια στολίζουν τα μαλλιά της.  Χρυσά άστρα εναποτέθηκαν στην αγκαλιά της. Χρυσές ευχές αναγεννήθηκαν μέσα της.   Τα αστέρια φωτίζουν τους φόβους της, μοιάζει με μέλι η σιωπή της αγάπης στα όσα άσχημα ειπώθηκαν, στα δύσκολα που θα πρέπει ως στύλος, να σταθεί. Μια ζωή, μια αμέριμνη ύλη.   Ένα σαλιγκάρι μέσα σε ένα άλλο σαλιγκάρι. Ένας σάκος και μια πληγή που μυρίζει, λεβάντα. Ένα κλάμα γεμάτο ορμή.  Οργή επιβίωσης. Και μια μυρωδιά ασπίδας.    Η αγκαλιά της! Η αγκαλιά της το φάρμακο,  το αντίδοτο,  το καταφύγιο της κάθε ιστορίας, η επούλωση της κάθε πληγής.   Δειλά ακουμπώντας το μέτωπό σου,  θα σου ψιθυρίσω τρυφερά, "Σ' αγαπώ" .   ~~ Τρυφερός Ψίθυρος - Κική Κωνσταντίνου   Στις μαμάδες μας... Χρόνια Πολλά, να τις χαιρόμαστε.

Kαλημέρα εκφραστικοί μου. Καιρό έχω να κάνω τέτοια ανάρτηση. Βασικά καιρό έχω να δω, χρόνια θα έλεγα, τη Eurovision. Φέτος όμως, τη παρακολούθησα λιγάκι και ήθελα να κάνω τούτη τη δημοσίευση και να ευχηθώ καλή επιτυχία τόσο στη δική μας συμμετοχή όσο και σε αυτή της Κύπρου , την οποία και θέλω να κερδίσει. Μου αρέσει το τραγούδι, η μουσική, η παρουσίαση του κομματιού στη σκηνή. Η 17χρονη εκπρόσωπος, Silia Kapsis είναι συγκλονιστική. Για εμένα αυτό είναι το νικητήριο τραγούδι φέτος.       Καλή επιτυχία και στην Ελλάδα μας με την Μarina Satti που τόσα άσχημα άκουσε. Πάντα έχουν κάτι άσχημο να πουν βέβαια, για όποιον  και να πάει. Πάντως για να είμαι ειλικρινής, στον ημιτελικό δεν ήταν καλή κατά τη προσωπική μου άποψη πάντα, αλλά αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας είπαν, φαρυγγίτιδα και πυρετό, οπότε υπό αυτές τις συνθήκες ισως να έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Πιστεύω στον τελικό, να καταφερει να είναι καλύτερη. Για την Ελλάδα μας το εύχομαι αυτό και όχι για την προσωπική της καταξίωση γι

  - Μην την πεις αυτήν τη λέξη, μην την πεις! - Ποια λέξη; Ποια; Κι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ζούνε σε κλουβιά… Χρυσά κλουβιά; Γυάλινα κλουβιά; Πολύχρωμα κλουβιά; Τι σημασία έχουν άραγε τα χαρακτηριστικά ή τα «συνθετικά» τους, όταν έχουν δημιουργηθεί για να καλύψουν; Να αιχμαλωτίσουν; Να προστατέψουν; Να φυλακίσουν; Να δεσμεύσουν; Να κρατήσουν δέσμιες τις ανθρώπινες ψυχές μας; Να προστατέψουν είπα; Όχι, όχι, ήταν λάθος! Μέγα λάθος! Τοποθετώ τον εαυτό μου σε ένα κλουβί, για να με προστατέψω. Δεν υπάρχει, πείθω τον εαυτό μου πως το κάνω ή το κάνουν οι άλλοι για το καλό μου. Υπάρχει και είναι μέγα λάθος! Μέγα λάθος όμως! Προστατεύω σημαίνει περικλείω και όχι φυλακίζω. Περικλείω σημαίνει αγκαλιάζω, φυλακίζω όμως, σημαίνει ασφυκτιώ! - Μην την πεις αυτήν τη λέξη, μην την πεις! - Ποια λέξη; Ποια; - Όχι, όχι σου λέω, μην την πεις! - …… Θάρρος και τόλμη θέλει φίλε η ζωή! Με οδηγό και εφόδια αυτά τα δύο μπορείς να υπερνικήσεις και να κατακτήσεις τα πάντα. Και να πεις πως δε