Έζησα λες,
και μέσα σε αυτή τη μικρή στιγμή περισυλλογής
κρύβεται το ολάκερο αύριο.
Μιλούσα στο πρόσωπο που βρισκόταν πίσω από εμένα
- για την αλήθεια
και το ψέμα -
και για άλλου είδους τέτοιες αλληγορίες
και στα μάτια του κύλησαν
δάκρυα.
Δάκρυα που έμοιαζαν,
με ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο, κόσμημα.
Ένας ήχος, αλήθεια,
μπορεί να ξυπνήσει τους τρελούς
μα ένας άλλος, να κατευνάσει τα πνεύματα.
Μα εσύ δεν ήσουν πλήθος,
δεν ήσουν αστός, ήσουν μονάχα η συντέλεια
και κανείς δεν μιλούσε για θαύματα.
Θυμάμαι, με τούτο τον
αλλιώτικο στίχο,
κέρδισαν οι άνθρωποι το προνόμιο να της συγχώρεσης.
Και μόνο εκείνη η στιγμή,
την ώρα που οι άνθρωποι συναντούν τους εαυτούς τους,
θα βγάζει νόημα· το σχήμα που παίρνει ζωή
από των ανθρώπων τα αίματα.
Κι όπως παγιδευμένοι, μόνοι κι οχτροί,
θα προσπαθούμε να βρούμε την έξοδο,
θα 'ρθει εκείνη η γλυκόπικρη στιγμή
που θα πρέπει να πεις "αντίο" στα όσα νόμιζες
και να καλωσορίσεις τα όσα είσαι.
Και τότε αν είσαι άνθρωπος, μένεις στους ανθρώπους.
Αν όχι, με τρομάζει η άβυσσος.
Και εμείς:
θα τραγουδούμε οι φτωχοί,
θα χορεύουμε οι αδικημένοι,
θα υμνούμε τον Θεό οι άπιστοι,
θα έχουμε οικογένεια οι ορφανοί,
θα έχουμε σπίτι οι εκδιωγμένοι.
Και εγώ θα λαχταρώ σαν έρημος,
ανθρώπους διψασμένους.
Έζησα λες,
και μέσα σε αυτή τη μικρή στιγμή περισυλλογής
κρύβεται το ολάκερο αύριο.
~~ Ο Ζωντανός - Κική Κωνσταντίνου
__________________
Σαφώς εμπνευσμένο ( η αρχή και το κλείσιμο) από τους στίχους του Ποιητή, Τάσου Λειβαδίτη:
Αύριο λες, και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. Να 'σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ