Μεσοτοιχία

 

Σαν σε προσωπικό κρεματόριο

στοιβάχτηκαν τα ρούχα στη ντουλάπα.

 

Άδεια για χρόνια

να αιμορραγεί,

να ανασαίνει πληγωμένη

γεμάτη αράχνες και σκόρους

να αδημονεί για μια ελπίδα πανάρχαιη.

 

Φαινομενικά ευτυχισμένη,

ημιτελής.

Πλατωνική εγκατάσταση πλανόδιας ζωής,

ευρυματικής.

Ευθύνες ακούσιες

να υπομένουν μια αφοσιωμένη

κατά τα άλλα,

ιστορία.

 

Κι ύστερα,

με βρήκε η ώθηση.

Το σκοινί διψά για να ρουφήξει

και την τελευταία ελπίδα.

Να κλέψει γρήγορα όλο το οξυγόνο

και η φιάλη,

κρυμμένη,

να παρακαλάει την αρπαγή.

 

Το σκαμνί μαρτυρά προσκύνημα.

Το λευκό, την πλάνη.

Η θηλιά τη μεσοτοιχία

και η κρεμάστρα τη ζωή.

 

Άσπονδη η ζωή,

πάντα θα κατοικεί σε μια μεσοτοιχία

που κατασκευάστηκε από ξύλο και αγκάθια. 

 

~~ Μεσοτοιχία - Κική Κωνσταντίνου