ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

    Έχουν μείνει μόνο δύο σετ και των τεσσάρων έργων, οπότε εάν κάποιος τα θέλει πολύ και με προσωπική αφιέρωση, ας επικοινωνήσει άμεσα μαζί μου στο μαιλ: kikh_k@hotmail.com Θέλω για ακόμη μία φορά να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που πέντε χρόνια ακόμα μετά τα "λάφυρα'' μου δίνετε την ευκαιρία να συνεχίσω!     Όλοι οι δρόμοι - ακόμη και οι δύσβατοι - οδηγούν στα όνειρά μας. #εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου #Οι_Φεγγίτες_της_Ζωής_μου #Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών #Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών #Τριλογία_Αγάπης

 

 

 

 

  Είναι λεπίδες κοφτερές τα θέλω και τα αναγκαστικά   όχι των άλλων. Μια συνουσία κάτω από δρακόντεια μέτρα μπορεί να ανατρέψει τα μέτρα και τα σταθμά τους.   Πανοπλία τα πρέπει και κράνη τα όχι και τα μή. Για ασπίδες ας μη μιλάμε. Καλοστεκούμενα πλαστικά γυαλιά που αν σπάσουν μπήγονται στο σώμα και πονάνε.   Μια μάχη είναι τα πάντα, μια αβεβαιότητα σε ένα αιματοβαμμένο αύριο που πολλοί εβάφτισαν χρυσό!   Μη γελιέσαι! Το ότι δίνεις ένα όνομα – μία χάρη - μία αρετή σε κάτι δε σημαίνει πως του ανήκει πάραυτα εντέλει.   Δανεικά είναι όλα σε αυτή τη ζωή! Ακόμη και τα αγορασμένα είναι δανεικά. Δεν αγοράζεις τα πάντα, αγοράζεις το επιφανειακό τους περιτύλιγμα. Την τιμή ενοικίου που όρισαν κάποιοι ανόητοι εξουσιαστές.   Με ένα κίτρινο διαβατήριο θέλω να τρέξω στη λασπωμένη θάλασσα και να τη γεμίσω   με χρώμα!   Τι κρίμα…   Όσους κουβάδες κι αν κουβαλήσω… κάθε φορά το γαλάζιο που ρίχνω μέσα της αίμα και λά...

      Δεν γνωρίζω άλλη αγάπη- πιότερο από όλα, τα μάτια αυτού, που γλυκαίνουν τη καρδιά μου, που - ανιδιοτελώς - (δια)σκορπούν την ευτυχία μου. Στα μάτια τους υπάρχει ο καθρέπτης της καλοσύνης μας θυμίζουν αβίαστα τη θυσία μας γεννούν αυθόρμητα την αγάπη μας κάνουν να κρατάμε την ανθρωπότητα πλάι μας εκεί που ανθίζει η ζωή, αντιλαμβάνομαι πως είμαστε λίγοι... #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου

    Δεν χρειάζεται να δω τη μοναξιά μου είμαι όλη, ένα - ακέραιο - εγώ, μέσα σου! #εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου     ένα - ακέραιο - εγώ, μέσα σου!    

    Με τις πιο άσχημες πινελιές του κόσμου θα δημιουργήσω Αγάπη θα χτίσω Αγάπη θα θερίσω Αγάπη θα προσποιηθώ πως αυτός ο κόσμος, μου ανήκει - κι ύστερα - όταν όλα θα γινουν απάτη, θα μετακομίσω στο "αστέρι της υπερβολής" μόνο ετσι μπορώ να παρομοιάσω την Άνοιξη και η Άνοιξη μόλις πέρασε ίσα, που με άγγιξε με τα κλαδιά της όχι, δεν ειναι ώρα για παιχνίδι ειναι ώρα για απολογισμό #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου

      Μην παίρνεις μακριά μου τη συνείδηση δεν εθελοτυφλούμε σήμερα εδώ δεν το παίζουμε δραπέτες μα ούτε καταδικασμένοι   εξ ολοκλήρου τα συναισθήματά μου είναι λάθος τροφοδοτούν το ύπουλο κενό μόνο τα διαβατάρικα πουλιά μπορούν να κατανοήσουν τη στασιμότητα...   #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου

  Το σπίτι της δεν είχε παράθυρα - μα ακόμη κι αν είχε - δεν μπορώ να τα δω. Φαντάζομαι τα κλειστά παραθυρόφυλλα, τη μανταλωμένη πόρτα, τα ειμαρμένα σκαλοπάτια της, όλα, ένα ερειπωμένο τοπίο, με τους πιο μοχθηρούς και κακούς, φύλακες - διαβάτες. Μόνο στη σάρκα, όχι στη ψυχή της. Μόνο στο χώμα, όχι στη πραγματική ζωή. Μου λείπει το λουλούδι που φύτρωνε σε εκείνο το χώμα. Το ξερίζωσαν, το ποδοπάτησαν θαρρώ. Στη χούφτα μου, κρατώ την ελπίδα. Η μνήμη, η θύμηση, η αγάπη, όλα είναι εδώ.. Στα μάτια μου, στα μάτια της, στα μάτια όσων ευλόγησε με την αγάπη, την ύπαρξή της. Σε εκείνο το "άσχημο" σπίτι λοιπόν, - το ψυχρό - υπήρχαν δυό, τη μία τη θέλησε, την άλλη όχι. Έπαψαν να μιλούν, να λιθοβολούν με τις λέξεις τους, να αλλάζουν συνεχώς προσωπεία, να αφήνουν τη κακία και το ψέμα, να γίνεται διασπορά. Μα ποιός τις θεώρησε "Αξίες;" Τα ερπετά, έρπονται φίλη μου! Τα ερπετά! Διεισδύουν σε αναμνήσεις, σε συζητήσεις, σε ηθικές αρχές, σε πεποιθήσεις, σε κλειστές πόρτες, σε κλει...

Θέλω τόσα να σου πω, Αγάπη Μην με αφήσεις! Σφάλισαν τα βλέφαρά μου. Στέρευσε το συναίσθημα, η σιωπή χαράχθηκε στο μέτωπό μου, έγινε Πεταλούδα! Έλα να παίξουμε Θέλω να παίξουμε Αποζητώ το παιχνίδι της κατάρρευσης Μην μου δίνεις οδηγίες, σε ακολουθώ Ψυχή μου, όλα εσύ, ψυχή μου. Άφησέ με να μιλήσω, να εκφράσω τις τελευταίες επιθυμίες μου, δεν καταλαβαίνω γιατί αντιβαίνεις στον εγωισμό μου. Σε προκαλώ! Δώσε μου μια ευκαιρία πριν αρνηθώ την αλήθεια σου! ~~ Η Ευκαιρία - Κική Κωνσταντίνου

    Γυναίκα, εγώ! Το όνομά μου, Παρρησία. Η τέχνη μέσα μου. Επάνω στα χέρια μου, κρατώ τη ζωή. Παραλληλισμός η Αγάπη. Στον θάνατο - απροσδόκητα - δίνομαι. Ένα θαύμα μέσα μου. Μια νέα ελπίδα, αιμορραγεί. Το φώς στα μάτια μου, σημαίνει σκοτάδι. Μέρος σου - αλησμόνητε - γίνομαι. Γυναίκα, εγώ! Το όνομά μου, Παρρησία. ~~ Γυναίκα, εγώ! - Κική Κωνσταντίνου

  Αυτή η ηρωίδα δεν μοιάζει με καμία άλλη Μοναδική! Όλες οι άλλες ήταν απλώς λυπημένες Λες και η λύπη ήταν ένας μανδύας… Αυτή η ηρωίδα όμως, δεν μοιάζει με καμία άλλη. Η θλίψη όλη, στο δέρμα της Το πρόσωπό της, ένα στεγνό δέρμα, που αγκαλιάζει τη γνώριμη αυταπάτη. Το κόκκαλο των προδομένων, των λεπρών.   Αυτή, αυτή η ηρωίδα, αυτή! Η μόνη λύση Η μόνη γυναίκα Το μόνο παιδί Ο γνώριμος άνθρωπος Ο παρεξηγημένος συνάνθρωπος   Δες στον   ουρανό Τα σύννεφα αποθαρρύνθηκαν Φεύγουν Αναζητούν αλλού παροικία Τα χελιδόνια μένουν Τα σπουργίτια μάχονται Ο ήλιος δεν κλαίει, δεν γελά, δε συμμετέχει Παρατηρεί Χωρίς καμίαν ανάμειξη Χωρίς κανένα συναίσθημα Χωρίς να περιμένει την Άνοιξη   Αυτός ο Χειμώνας είναι δύσκολος Με τυλίγει σε ομίχλες που δεν θέλησα να αντικρίσω, που δεν θέλησα να υποταχθώ. Σε κανένα βασίλειο δεν υπάρχει θησαυρός. Όλα ένα ερειπωμένο αύριο, μια έπαυλη γεμάτη θυμό, οργή, έναν βάναυσο τρόπο αγάπης. ...