ΆΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΧΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΣΑΙ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘέΡΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ Ο ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ.

 

Aνακοίνωση: Δυστυχώς, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, η ομιλήτρια της αυριανής εκδήλωσης για την παρουσίαση των βιβλίων μου, Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου δε θα μπορέσει να παραστεί. Την ευχαριστώ πάρα πολύ που με αμέριστη θέληση και χαρά δέχτηκε να είναι κοντά μου αλλά καταλαβαίνετε πως οι εξωγενείς παράγοντες είναι πάντα απρόβλεπτοι και εμφανίζονται την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ξέρω πως ήθελε να είναι μαζί μας, ξέρω πόσο με αγαπάει και με στηρίζει και είμαι σίγουρη πως η σύμπραξή μας αυτή, θα γίνει πράξη στο μέλλον! Λόγω του ότι χρονικά δεν προλαβαίνω να βρω άλλη ομιλήτρια/ομιλητή, μένω με την μία αλλά άκρως δυναμική, Βασιλική Μελισσουργού και χάρη στην πολύτιμη βοήθεια δύο αγαπημένων μου κυριών, της Λουίζα Φρέρη και της Χαρούλα Δουκουμέ θα σας παρουσιάσουμε κάτι νέο, πρωτοποριακό και άκρως διαδραστικό. Είναι έκπληξη και δεν μπορώ να σας την μαρτυρήσω. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Αύριο λοιπόν, σας περιμένουμε στις 20:00, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον, Σόλωνος 101-Εξάρχεια. Διότι:  Κάθε Λάφυρο κι ένας Προσωπικός Φεγγίτης - Μοντέρνα Ποίηση

TO KAΠΕΛΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Καθώς βάδιζα σε εκείνη την ανηφόρα

είδα έναν κύριο με μαύρα ρούχα.

Φορούσε ένα λευκό καπέλο

έμοιαζε να το χρησιμοποιεί για να κάνει

μόνο τις – κατάλληλες – υποκλίσεις.

Ευλαβικά θαρρώ,

σάλεψε τους ώμους του,

καθώς μου έγνεψε με ακαταλαβίστικο τρόπο.

Το σαγόνι του -

τρομακτικό, μα έμοιαζε γεμάτο κατανόηση

όταν μου χαμογελούσε.

Ορκίζομαι πως μια ουλή

κατά μήκος, στα δεξιά  του προσώπου του, απλωνόταν

Κι αυτός χαμογελούσε…

Κάθε χαρακιά και ένα δάκρυ που ονόμασε χαμόγελο,

μια πληγή που με μύρο, χιλιάδες φορές είχε αρωματίσει.

Κι εκείνη τη στιγμή είδα τις άσπρες κάλτσες

μέσα σε όλο το δυσνόητο μαύρο

υπήρχε ακόμη κάτι λευκό.

Μόνο οι κάλτσες, το μόνο

υλικό που του άνηκε

που ακόμη, τον συγκρατούσε.

-         Δε με ξεγέλασε, το καπέλο δεν ήταν δικό του –

-         Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή –

Η θέση δίπλα του, ήταν εξαρχής κατειλημμένη.

Η απόφαση ήταν ο μονόδρομος

μα η επιλογή το αδιέξοδο

Συνοδοιπόρος χωρίς επιλογή,

δεν ωφελεί.

Συμπορεύομαι μα δεν καθοδηγούμαι

Γιατί εγώ ζω για το μονοπάτι

για κάθε νέο, μονοπάτι

Κι όταν φυσάει ο αέρας

τον ονειρεύομαι να χάνει το καπέλο

να τρέχει, να το κυνηγά..

Κι η υπόκλιση

πιο βαθιά και πιο βαθιά

πόνο μας μελαγχολίας μαρτυράει

Ακόμη και σήμερα,

βλέπω το καπέλο να χάνεται,

να το παίρνει ο αέρας

Και εκείνου η ουλή, θαρρώ πιο πολύ από κάθε άλλη φορά,

ξεπροβάλλει.

Μα μέσα στο απροσάρμοστο

βλέπω την πλήρη συμφιλίωση με ένα κενό που δεν μου αρέσει

Και το καπέλο έγινε κόκκινο

το είδα εχθές μέσα από μια ουτοπική χαραμάδα

Σε ένα βυθό, κατοικεί

ανέγγιχτο και εκεί θα παραμείνει

Τέρμα οι υποκλίσεις

Άνοδος, σε μια συνεχή κάθοδο, δίχως τέλος.

Θα μπορούσα να του το δώσω

Άλλα όχι, δεν του ανήκει

Εκείνο το όνειρο

-   το αξιοσημείωτο καπέλο  -

είναι κάποιου άλλου.

Εκείνου·

που κάποτε υπήρξε.

Αυτό το όνειρο ήταν 'Αλλου
https://youtu.be/H7KTRpmeTdM

Eκφραστικοί μου, 

Με μεγάλη μου χαρά, σας προσκαλώ  το Σάββατο, στις 23 Σεπτεμβρίου 2017 και ώρα 20:00 στο βιβλιοπωλείο - βιβλιοκαφέ Έναστρον, στην οδό Σόλωνος 101 στα Εξάρχεια Αθήνας, στην παρουσίαση των ποιητικών μου συλλογών: "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" και "Οι Φεγγίτες της Ζωής μου".

Πρόκειται για δύο ποιητικές συλλογές σε ελεύθερο στίχο, παράγωγο γένος η μία της άλλης, που περιλαμβάνουν μοντέρνα, στοχαστικά, ανθρωποκεντρικά ποιήματα ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής.

Προσφιλείς εκφραστικοί τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.

Για τα βιβλία θα μιλήσουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα οι:

Συγγραφέας και Βlogger: Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου (Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου)
Ποιήτρια και στιχουργός: Βασιλική Μελισσουργού (Βασιλική Μελισσουργου)

Την εκδήλωση θα ανθοστολίσουν τα τρειλερ των βιβλίων που επιμελήθηκε ο Νίκος Μουσαβερές (Νίκος Μουσαβερές)

Θα χαρώ ιδιαίτερα να σας έχουμε πλάι μας εκείνη την βραδιά, να γνωριστούμε από κοντά, να συνομιλήσουμε και να απολαύσουμε τα όσα έχουν να μας πουν οι προσκεκλημένοι μας.

Το πόσο έχω χαρεί, υποθέτω το καταλαβαίνετε.

Καλοδεχούμενες και οι θετικές σκέψεις - ευχές, όσων δεν μπορούν να παραστούν.

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στις ομιλήτριές μου και στους υπευθύνους του χώρου που με στήριξαν άμεσα για να γίνει η εκδήλωση αυτή.

Εκφραστικό ΣΚ σε όλους.

ΟΧΥΡΩΣΟΥ

Ο κόσμος είναι μια δυνατότητα, αρκεί να την ανακαλύψεις.

Ralph Ellison, 1914-1994, Αμερικανός συγγραφέας

  
Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα.

Konrad Adenauer, 1876-1967, Γερμανός καγκελάριος

 Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω.

Αρχιμήδης, 287-212 π.Χ., Μαθηματικός & πανεπιστήμων

μτφρ: δώσ’ μου πού να στηριχτώ και θα κινήσω τη γη

Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε.

Αιώνας εμπορίου, Τάσος Λειβαδίτης.

Βλέπεις τον εις το ύψος τούτο άπειρο αιθέρα, που κρατάει ολόγυρα μέσα στην υγρή του αγκαλιά τη Γη; Πίστεψε πως αυτός είναι ο Θεός. 

Ευριπίδης

Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης είναι οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα (χτίστηκε πιθανόν μεταξύ 1450-70). Σήμερα θεωρείται χαρακτηριστικό μνημείο της Θεσσαλονίκης και είναι ό,τι έχει σωθεί από την κατεδαφισμένη οθωμανική οχύρωση της πόλης.Η σημερινή μορφή του πύργου αντικατέστησε βυζαντινή οχύρωσητου 12ου αιώνα, για να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια ως κατάλυμα φρουράς Γενίτσαρων και ως φυλακή θανατοποινιτών. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και είναι ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα. Έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο.

Στην αρχή ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου (τώρα κατεδαφισμένος) και η οποία μάλλον αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου. Από τον 17ο αιώνα και μετά ονομαζόταν ανεπίσημα Φρούριο της Καλαμαριάς/Kelemeriye Kal’asi και Πύργος των Γενιτσάρων. Μετά την διάλυση του τάγματος των Γενιτσάρων το 1826 αποκτά το όνομα Kanli-Kule, δηλαδή Πύργος του Αίματος λόγω των σφαγών των Γενιτσάρων. Το όνομα διατηρείται και μετά το 1826 λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή μελλοθανάτων βαρυποινιτών και τόπο βασανιστηρίων, οι οποίοι συχνά εκτελούνταν από τους Γενιτσάρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους. Το σύγχρονο όνομά του φαίνεται να το πήρε όταν ένας Εβραίος κατάδικος, ο Nathan Guidili, τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891. Μέχρι το 1912 ο χριστιανικός πληθυσμός συνεχίζει να τον αναφέρει Kanli-Kule, ενώ ο εβραϊκός υιοθετεί το Torre Blanca, που υιοθετούν και οι Τούρκοι ως Beyaz-Kule, δηλαδή Λευκός Πύργος. Άλλη εκδοχή, στηριγμένη στις έρευνες του Βασίλη Κ. Γούναρη πάνω σε βρετανικά αρχεία αναφέρει πως η σημερινή ονομασία του κτίσματος δόθηκε μεταξύ των ετών 1883 και 1884 μετά από απαίτηση του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ ή από πρωτοβουλία του βαλή της πόλης Γκαλίπ, ο οποίος για να πετύχει την αλλαγή του ονόματος επικαλέστηκε το όνομα του σουλτάνου. Σύμφωνα με τον γενικό πρόξενο της Σερβίας στο Λονδίνο, James George Cotton Minchin που επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη το 1884 «όλοι οι ασπριστάδες της Θεσσαλονίκης δεν θα ξεπλύνουν το αθώο αίμα που χύθηκε εκεί». 

Οι φωτογρίες από την αγαπημένη μου, Αλεξάνδρα Μουριοπούλου!

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ! 

Καλήμερα, εκφραστικοί μου!

O ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ

Σε είδα κάπου σε ένα χωριό να περιφέρεσαι περιτριγυρισμένος απο όλα τα ταλέντα σου και χάρηκα για σένα. Το λαμπερό της ψυχής σου στροβιλίζεται σαν ένας χρυσός, αόρατος, μικρός ανεμοστρόβιλος γύρω σου, μα εσύ δεν το βλέπεις. Το βλέπω εγώ και άλλοι πολλοί για σένα και αυτό αρκεί. Αρκεί για να θεριεύσει.

Σε βλέπω να κουβαλάς χιλιάδες Σταυρούς καθημερινά, μα ξέρω πως πάντα τα βγάζεις πέρα! Είσαι ικανός και εκλεκτός και χαίρομαι που «δίνεις» το δικό σου μάθημα νύχτα μέρα! Είσαι ένα από τα παιδιά που δεν ξεχνάνε την ειλικρινή υπόστασή τους και διαθέτεις πληθώρα από εκείνες τις ανθρώπινες αξίες, που μάχονται και υπερασπίζονται το δίκιο.

Χαίρομαι που το όνομά σου τιμάει τη χάρη των όσων μπορεί να συμβολίζει. Χαίρομαι, γιατί μαζί με άλλες ανθρώπινες αξίες -  αρετές, μπορείς να ανατείλεις και  να ηγηθείς σε έναν πιο ανθρώπινο και δίκαιο κόσμο. Κι ας μην το ξέρεις, το ξέρω εγώ κι αυτό είναι πάλι αρκετό.

Σε εκείνη ακριβώς την κορφή είδα την στάση των ξύλινων χεριών σου να μου θυμίζει πως η αγκαλιά σου είναι αυτό που χρειάζομαι για να ξαποστάσω.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, Οι Φεγγίτες της Ζωής μου.

Για όλους τους δικούς μας "Σταύρους ή Σταυρούς".
Για εσένα μπαμπά μου, το φυλαχτό Μου!
Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα!
Να σε χαίρομαι!

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες! Να σας χαιρόμαστε φίλοι!

Καλημέρα, εκφραστικοί μου.
Να περνάτε όμορφα.