Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

#η αγάπη δηλώνει πιστεύω

 

 


 


 

"Η μαγεία της Αγάπης είναι ένα πέρασμα από κόσμο σε κόσμο, από πύλη σε πύλη, από αλήθεια σε αλήθεια και κυρίως από ψυχή σε ψυχή".
 
Έρχεται... προς τα τέλη της Άνοιξης, από τις εκδόσεις "Ανατολικός".

 

 



 

Η Αγάπη Πιστεύει, πάντα θα πιστεύει, και με κλειστά τα μάτια, έτοιμη να σκοτωθεί, θα πιστεύει.
Πάντα θα πιστεύει.
Γιατί η Αγάπη, είναι...
 
 
 
 
Τα "παιδάκια" μου! Σύντομα, ακόμη ένα, το νεογέννητο, το ''λευκό", κοντά τους.
Δηλώνω υπερήφανη και συγκινημένη, "μαμά".
Κοιτούσα το βιογραφικό μου σημείωμα, ως δημιουργός, και έχω μέσα μου, αυτή τη στιγμή, μια πληθώρα συναισθημάτων.
Ξεκίνησα χωρίς τίποτα, μόνο με ένα blog, το "εκφράσου" και με ένα όνειρο, να ξεκινήσω τη διαδρομή μου στον κόσμο της φαντασίας και της συγγραφής και ξαφνικά συνειδητοποιώ, πως έχει γεμίσει το "αυτάκι" του βιογραφικού του νέου μου βιβλίου, με πολλά προσωπικά έργα, καθώς και με πολλές συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις, αξιόλογων φίλων - δημιουργών. Και φυσικά, συμμετοχές και σε πολλά άκρως ενδιαφέρουντα, e - books.
Να πω την αλήθεια, πότε έγιναν όλα αυτά, δεν τα κατάλαβα.
Κύλησαν... όπως συνήθως, συμβαίνει... Βαδίζεις, δημιουργείς, χαράζεις το δικό σου μονοπάτι.
Και θυμάμαι πάλι...
Ξεκίνησα με ένα μπλοκ και ένα όνειρο... Σίγουρα, δεν έχασα ποτέ τον εαυτό μου.
Σίγουρα, είδα πολλά από τα όνειρά μου να πραγματοποιούνται.
Αδιαμφισβήτητα, δημιουργήσαμε συντροφιά με υπέροχους, δημιουργικούς ανθρώπους, δρώμενα, παρουσιάσεις, παραστάσεις... ανεκτίμητες στιγμές και μνήμες.
Ειλικρινά, δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω τα όσα νιώσω, ωστόσο, οι περισσότεροι γνωρίζεται πλήρως το τι αισθάνομαι.
Στα όσα έρθουν λοιπόν, τα όμορφα, τα φωτεινά, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους έχω κοντά μου τόσα χρόνια, γιατί στην ουσία, η μόνη αλήθεια είναι, πως το σημαντικότερο δώρο μου, ήσασταν και είσαστε και θα είσαστε εσείς. Και γνωρίζεται πλήρως ποιοι είστε!
Η φωτογραφία αυτή, με τα "παιδάκια'' μου, έρχεται από την όμορφη Βόρεια Εύβοια και είναι λήψη της φίλης μου και νέας ποιήτριας - συνοδοιπόρισσας,
Μαρια Τρυφωνια

Σε ευχαριστώ πολύ!
Σας ευχαριστώ πολύ!

Σχόλια

  1. Καλοτάξιδο το νέο σου βήμα ομορφούλα μου, ξέρω πως είναι δύσκολοι καιροί και σε θαυμάζω γιατί κάνεις ότι αγαπάς. Μη ξεχάσεις τα παραμύθια,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άντε με το καλό και το καινούργιο σου πνευματικό παιδί Κική μου. Να το έχουμε μαζί με τα άλλα σου, που τόση ομορφιά και στιγμές μας χάρισαν. Καλή αναμονή κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλοταξιδο και πολυδιαβασμένο να είναι. Πόνημα ψυχής, με νεανική φρεσκάδα οσμιζομαι. Αναμένουμε την έκδοση του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο Κική μου , έτσι, συνέχισε να πραγματοποιείς τα όνειρά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...