Το Σημάδι της Ευτυχίας

Εγώ,
σαν μια μοναχική ανεμώνα,
περιμένω να φανείς σαν άλλος άνεμος,
στο λιβάδι εκείνο, που έσμιξαν μεθυστικά
τα σώματα, των αθεράπευτα ερωτευμένων.

Εγώ,
σαν μια ιερή φυλακή της αγάπης,
περιμένω να κατοικήσεις στο σώμα μου,
σαν ένας οδοιπόρος που χάθηκε, προσπαθώντας να φέρει κοντά του την Άνοιξη.

Εγώ,
σαν ένας θλιμμένος ήλιος - που αναζητά - σαν λαθρεπιβάτης τη σελήνη του, περιμένω να αγγίξεις τα σύννεφα, σαν κατακτητής και δεσμώτης.

Εγώ,
εγώ που στην καρδιά μου φυλάω το αύριο, θέλω να νιώσω σαν ναυαγός και δραπέτης, σαν ελευθερωτής και σκλάβος,
σαν ζωντανός και νεκρός,
σαν άνθρωπος•
που πέταξε τα όνειρά του στο αύριο,
επειδή φοβήθηκε να κρατήσει στα χέρια του, το Άγνωστο.
Να αναμετρηθεί με την Αλήθεια,
να γίνει ένα με τον κόσμο αυτό, να απαλλοτριωθεί και να σμίξει με το ουράνιο τόξο, που κάλυψε τη Γη σαν μανδύας. Μανδύας ποτισμένος με δηλητήριο.

Εγώ,
εγώ που ευλαβικά σκύβω το κεφάλι και περιμένω την ώρα του θανάτου, μπορώ να σου πω πως οι ζωντανοί, δεν φέρουν πάνω τους το σημάδι της Ευτυχίας.

Είναι ανώφελο....

~~ Το Σημάδι της Ευτυχίας - Κική Κωνσταντίνου