Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σκόρπιες Λέξεις - Μαρία Ράπτη


Φοβάμαι

 

Σαν εφιάλτες είναι η γενιά μου

και με τρομάζει.

 

Τα χρόνια περνούν

σαν τις λιακάδες που κρατούν για λίγο.

 

Μ’ ένα χαμόγελο και προσοχή

τα μάτια έχω ορθάνοιχτα

στο επόμενο χτύπημα.

 

Τη γενιά μου τρέμω

που μ’ αδειάζει και μ’ αλλοτριώνει.

 

 

 


 

 Η Μαρία Ράπτη γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό της βόρειας Εύβοιας, τη Φαράκλα. Έχει τελειώσει Πλη­ρο­φορική στο Επαγγελματικό Λύ­κειο, ενώ τώρα σπουδάζει Ευρω­παϊ­κό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοι­χτό Πανεπιστήμιο. Δεν έχει συγ­γραφικό παρελθόν, είναι το πρώτο της βιβλίο και προσδοκεί και για άλλα. Της αρέσει να γρά­φει, την εμπνέουν οι καταστάσεις, τα όνειρα και το διάβασμα. Ασχο­λείται με τη φωτογραφία, τις αν­θρω­πιστικές φιλανθρωπίες και την ψυχολογία. 

 

 Με χαρά θα ήθελα να σας πληροφορήσω για την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής με τίτλο "Σκόρπιες λέξεις" της φίλης μου, Μαρίας Ράπτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λεξίτυπον. Το δημιουργικό του εξωφύλλου που βλέπεται είναι βασισμένο σε καλλιτεχνική φωτογραφία της Βασιλικής Ζαχαριά. Καλοτάξιδο και πολυαγαπημένο εύχομαι ολόψυχα!! 

 

Για παραγγελίες του βιβλίου εδώ: https://www.lexitipon.gr/product/589/skorpies-lexeis.html ή σε επικοινωνία με τη συγγραφέα.  




Ακούτε απαγγελία δική μου, του ποιήματος "Το Φώς στη Γη" από την εν λόγω ποιητική συλλογή.

 


Εδώ: https://apathanatik.blogspot.com/2020/08/blog-post.html το ιστολόγιο της Μαρίας!


Καλοτάξιδο Μαρία μου και πολυαγαπημένο εύχομαι!












    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 
                                                   
      

Σχόλια

  1. Ομορφούλα.. πρώτα μείωσε το κενό μέχρι να μπορεί κανείς να κάνει σχόλιο, μια ώρα η αφιλότιμη ψάχνω να βρω το χώρο πλαίσιο για σχόλια. Θα ομολογήσω πως μου αρέσαν τρομερά οι στίχοι της και μπράβο της και καλοτάξιδο το βιβλίο της αν και άσχημη εποχή για βιβλία. Τα νεύρα του κόσμου είναι τόσα που το βιβλίο δεν του αρκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...