Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Ήλιος

 

 

 

Να!
Ένας ήλιος.
Ένας ήλιος τόσο λαμπερός, τόσο ζεστός, τόσο όμορφος, με μία μόνο λέξη Υπέρλαμπρος!

Ένας ήλιος σα φως, σα φωτοστέφανο,
σα χορδή από μια παραδεισένια λύρα.

Μα τι όμορφος ήλιος!
Κι είναι άραγε μόνο ένας;

Για να δω!
Μοιάζουν να είναι πολλοί.
Φαντάζουν σαν ένα μεγάλο ρολόι τοίχου που δείχνει να είναι φτιαγμένο από χρυσάφι.

Ένας ήλιος όλο χρυσάφι!
Ένας ήλιος από χρυσάφι!

Και λάμπει τόσο πολύ.
Δεν τυφλώνει, ζεσταίνει και μοιάζει να θέλει να σε αγκαλιάσει ευγενικά.

Και είναι τόσο όμορφος.
Τόσο ρεαλιστικός, τόσο αληθινά φτιαγμένος
που μοιάζει ψεύτικος μέσα στη γεμάτη με αβεβαιότητα κοινωνίας μας.

Κι όμως, το ξέρω!
Είναι αληθινός!

Είναι σαν τον ήλιο που αντίκρισα το πρωί να μου γνέφει από τον απέραντο, γαλάζιο ουρανό.
Είναι σαν τον ήλιο που εύχομαι να φωτίζει τη ζωή των ανθρώπων μετά την προσωπική τους καταιγίδα.

Ναι!
Αυτόν τον ήλιο ονειρεύομαι για τους συνανθρώπους μου!

Ένα μπουκέτο με χρυσά λουλούδια που δημιούργησε η φύση επειδή ζήλεψε την λιακάδα των ουρανών!

Ναι!
Αυτόν τον ήλιο θέλω!

Ξέρω!
Ένα βράδυ σε έκλεψε η φύση και σε έφερε στην αγκαλιά της.
Γεννήθηκες για να είσαι ψηλά!
Δεν άντεξες!
Έφυγες!
Ανέβηκες και πάλι πάνω!

Μας αγάπησες όμως
και θα μας αγαπάς για πάντα!

Το ξέρω!
Το γνωρίζω!
Είμαι βέβαιη!

Έκλαψες απο ’κει ψηλά που μας έβλεπες να λυπούμαστε για σένα και ράντισες τον κόσμο μας με τα μαύρα σου δάκρυα!

Ακόμη κι έτσι, κατάφερες να είσαι κοντά μας!
Είσαι δίπλα μας! Βρίσκεσαι εδώ, κάτω στη γη!

Έκανες τα δάκρυά σου να ανθίσουν για να μας δείξεις πως θα είσαι κοντά μας για πάντα!
Πόσο ίδιος είσαι με εμάς!
Αναγεννήθηκες μέσα απο τα δάκρυά σου, τους σπόρους σου, τις δικές μας λεγόμενες στάχτες!

Είσαι εδώ! Και είσαι κοντά μας!

Νίκησες!
Νικήσαμε!

Εύχομαι να μη σε απογοητεύσουμε ποτέ Ήλιε μου!

Υπάρχεις για να λάμπεις!
Υπάρχουμε για να σε ευγνωμονούμε!

Σε κοιτάζω και βλέπω φως!
Σε αισθάνομαι και νιώθω χάδι!

Θέλω να υπάρχεις για πάντα Ήλιε μου!
Όχι μόνο για μένα, για όλους!

Όλοι χωράμε στην αγκαλιά σου!
Όλοι μπορούμε να μυρίσουμε τα κίτρινα, μαργαριταρένια φύλλα σου!

Άσε μας!
Λύγισε προς το μέρος μας και άσε να ευφρανθούμε από τη μυρωδιά σου!

Σ' ευχαριστώ!

~~ Ο Ήλιος - Κική Κωνσταντίνου

#Τα_Λάφυρα_Της_Ψυχής_Μου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. "Είναι σαν τον ήλιο που εύχομαι να φωτίζει τη ζωή
    των ανθρώπων μετά την προσωπική τους καταιγίδα"
    Πόσο ελπιδοφόρο... Καλό απόγευμα Κικάκι 🌺🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λαμπερό ποίημα!! Και αισιόδοξο. Και ανθρώπινο. Μπράβο Κική μου. Όλοι αγαπάμε τον Ήλιο αλλά εσύ του έγραψες ύμνο
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)