Θα σε ταΐσω με τα ίδια μου χέρια, Στάχυα · Θα ρίξω μέσα στο ποτήρι, νερό για να πιεις, προερχόμενο από στάχτες. θα σου προσφέρω ως επιδόρπιο Αίμα · από την πιο γλυκιά μου αρτηρία. Μα αν τύχει και θες περισσότερο, θα φροντίσω να τις φράξω Όλες. Θα ανάψω στο τραπέζι μας, κεριά να σου θυμίσουν την ιστορία του Ίκαρου και του Δαίδαλου. Να θέλεις να πετάξεις μαζί τους, να απογειωθείς, να πας κοντά στον ήλιο Και σύντομα, να βρεθείς στη θάλασσα. Και πιο βαθιά… και πιο βαθιά Στον πάτο της. Θα βάλω και μουσική να παίζει, από ένα χαλασμένο τρανζίστορ που έκλεψα πριν χρόνια Από ένα γέρο, ζητιάνο, που ήταν όλη του η περιουσία. Μουσική ζωντανή δε θα έχω, Όχι. Ούτε θεατές, Ούτε αυλαία θα χρειαστεί να ρίξω Τις κόκκινες κουρτίνες όμως, θα τις αφήσω να κλείσουν το μαύρο, εκείνο, παράθυρο. Συζήτηση; Συζήτηση δεν ξέρω αν ωφελεί να κάνω Ίσως όλα, να τα είπανε τα μά
ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.... ΑΠΛΩΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥ....!!!