2η επανεκτύπωση για τη Σονάτα του Θήτα και συνέντευξη/συζήτηση στο κανάλι της αγαπημένης, ChristiLar

Kαλημέρα και καλή εβδομάδα, εκφραστικοί μου. Eλπίζω να σας βρίσκω καλά.

΄Δεύτερη επανεκτύπωση για το βιβλίο μου "Η Σονάτα του Θήτα" από τις εκδόσεις Ανατολικός και όπως καταλαβαίνετε είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενη γι' αυτό.

Εκτός όμως από αυτό, έχω χαρά και ενθουσιασμό για τη συνέντευξη/συζήτηση που κάναμε στο κανάλι της,  στο youtube, της αγαπημένης μου φίλης και κουμπάρας, Χριστίνας (ChristiLar), όπου μιλήσαμε για το βιβλίο/βιβλία, στόχους, βλέψεις, όνειρα κτλ. και φυσικά, ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας.

Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή και για τις δυο μας, νομίζω φαίνεται άλλωστε αυτό, γιατί απολαύσαμε τον καφέ μας συζητώντας όπως παλιά και συνομιλώντας από τη ψυχή μας. Από το καναπέ μας σε μια πιο "ευρεία" εμβέλεια.

Με το Χριστινάκι γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, κοντεύουμε εικοσαετία, όσο κι αν αυτό μου φαίνεται απίστευτο (πως περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουν κάποιοι χαχα) κι εκτός από αληθινή και βαθιά φιλία, μας συνδέει και ο ιερός δεσμός της οικογένειας μέσω της κουμπαριάς που δημιουργήθηκε. Βάφτισε τη μικρή μας, η οποία έχω να σας πω ότι έχει πάρει πάρα πολλά από τη νονά της, όπως την αγάπη της για τα ζώα και κυρίως για τις γάτες,  την καλοσύνη και την ομορφιά της. 

Χριστίνα μου, σε αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα. Mπορεί τα τελευταία χρόνια λόγω απόστασης να μη συναντιόμαστε συχνά, όμως η αγάπη μένει και δυναμώνει. Ανυπομονώ για όταν καταφέρουμε να σε επισκεφτο΄ύμε στην Κύπρο.

Πατώντας επάνω στο ακόλουθο παράθυρο μπορείτε να μπείτε στην παρέα μας και να μας απολαύσετε.

 

Και τώρα που γνωρίσατε βαθύτερα "Τη Σονάτα του Θήτα", αντιγράφω από το οπισθόφυλλο τον τρόπο έμπνευσης και δημιουργίας της.

 

Μια μέρα από εκείνες τις δύσκολες, τις μελαγχολικές,

κράτησα στην παλάμη μου τη λέξη «θάνατος» και θέλησα να «παίξω».

«Θα τη γυρίσω ανάποδα», σκέφτηκα, «θα κάνω και έναν αναγραμματισμό».

Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη λέξη.

Η λέξη «Σονάτα».

Μα πρόσεξε, στο τέλος περίσσευε ένα γράμμα.

Το γράμμα «θήτα».

Η λέξη «Σονάτα» όμως, ήρθε και αγκάλιασε το γράμμα «Θήτα».

Και στη συνέχεια δημιουργήθηκε ο τίτλος:

«Η Σονάτα του Θήτα» ή αλλιώς «Η Σονάτα του Θανάτου».

Και τότε, «Η Γυναίκα με τα Μαύρα»,

που σαν σκιά διωγμένη στο φως με παρακολουθούσε χρόνια τώρα,

με πλησίασε και αγγίζοντας σπλαχνικά τους ώμους μου

ψιθύρισε στοργικά στο «είναι» μου:

Τους καταδικάζω…

Να βλέπουν το φεγγάρι και να μην υπάρχει φεγγάρι.

Να υπάρχει φεγγάρι και να μην μπορούν να το δουν.

 

~~ Η Σονάτα του Θήτα - Κική Κωνσταντίνου

 

Για περισσότερες πληροφορίες, προτάσεις, ενημερώσεις  ή εάν θέλεις να αποκτήσεις  το δικό σου ενυπόγραφο αντίτυπο, μπορείς να μου στείλεις μήνυμα εδώ: kikh_k@hotmail.com.

 

Ευχαριστώ βαθιά τους ανθρώπους που με στηρίζουν με τον οποιοδήποτε τρόπο,  χρόνια τώρα, και κλείνω με την ευχή να δω τον θεατρικό μονόλογο της Σονάτας που αποτελεί και το τρίτο μέρος του βιβλίου, με τον τρόπο που έχω οραματιστεί. Δηλαδή σε ένα ανοιχτό θέατρο, κάτω από το φως του φεγγαριού, με μια πρωταγωνίστρια που θα έχει νιώσει τη γλυκιά απόγνωση μα ταυτόχρονα συμφιλίωση της ηρωίδας με το φεγγάρι, την απώλεια και την παραδοχή του θανάτου. Κι όλο αυτό, με  μουσική συνοδεία πιάνου ζωντανά στη σκηνή.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα!