Μιλάς για όνειρα... μα δεν έχεις πλέον.
Ξέχασες τι σημαίνει: πασχίζω, προσπαθώ, επιδιώκω.
Όλα - μέσα και έξω - αλυσοδεμένα, σαν ένας ανίσχυρος νους, που ζητάει αγάπη.
Όλα, να σε κρατούν δεμένη, να τιθασεύσουν το πάθος και το λάθος μέσα σου, να λεηλατούν τη ψυχή σου, σαν άσπονδη σπορά.
Μιλάς για όνειρα... μα δεν έχεις πλέον.
Τα μάτια σου κλειστά, τυφλωμένη από το τίποτα, οδήγησε στην αυτοχειρία.
Ξέχασες τι σημαίνει πονώ και τι σημαίνει, ξεπερνάω.
Μιλάς για όνειρα... μα έχεις πλέον
- έναν ουρανό χωρίς αστέρια - να "γελάει" καχύποπτα πάνω από το κεφάλι σου.
Μιλάς για όνειρα... μα δεν ακούω πλέον τη φωνή σου.
Κάποιοι μικροί ήχοι - ψίθυροι και εικασίες -
"γλύφουν" το αυτί μου, σαν ένα αιχμάλωτο, ξωτικό.
Μιλάς για όνειρα... μα ξέχασες πως να τα κάνεις πράξη.
Σήμερα,
το βράδυ αυτό,
άφησέ με να σου προσφέρω ένα όνειρο...
Ένα όνειρο, που θα σε βγάλει από τους εφιάλτες σου.
Είθε η προτροπή μου, να γίνει ο δρόμος σου!
~~ Μιλάς για όνειρα... - Κική Κωνσταντίνου
Συγκλονιστικό! Με μια πραγματικότητα ζοφερή, τρομακτική. Με μια εικόνα ανάλογα σκληρή. Κική μου, το ποίημα σου δεμένο με το ατσάλι κυριολεκτικά. Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Κική, καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την επίσκεψη και στο δικό μου σπιτικό:
ΑΔΥΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ"
http://mariakolovouroumelioti.blogspot.com
Πολύ δυνατοί οι στίχοι σου! Στίχοι που στοχεύουν την επανεκκίνηση του βαλτωμένου νου, το ξεκαθάρισμα της σκέψης και την ανάγκη της ψυχής για ολοκλήρωση κάνοντας πράξη το όνειρο.
Καλή συνέχεια σε ό,τι όμορφο κάνεις!
Υγεία και Καλές γιορτές!
Αυτό είναι Κική μου, σε λίγες γραμμές περιέγραψες "όλο" αυτό που συμβαίνει, συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή