ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ, ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Πάει τόσος καιρός που λείπω από την μπλοκογειτονιά μας και υποθέτω πως θα έχει μεγαλώσει αρκετά και θα έχω τη δυνατότητα να γνωρίσω και νέους φίλους. Ξέρω πως έχω χάσει πολλά δρώμενα, πολλές αναρτήσεις και πολλά νέα σας αλλά ταυτόχρονα, νιώθω σαν να μη πέρασε μια μέρα.

Πολλοί από εσάς  γνωρίζετε τις αλλαγές στη ζωή μου, οπότε ξέρετε τους λόγους αποχής μου.

Ομολογώ ότι μου λείψατε και πως σας σκεφτόμουν, όμως δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος, για να μπορώ να έχω την αλληλοεπικοινωνία που χρειάζεται το blogging.

Η ζωή μου εδώ και ένα χρόνο και κάτι, έχει γεμίσει με δυο πανέμορφα μάτια, που με κάνουν να θέλω να γνωρίσω τον κόσμο από τη αρχή, μαζί τους.

Ευγνώμων που ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας και ευγνώμων που στα όσα προβλήματα αντιμετωπίσαμε μεμονωμένα, ξεπεράστηκαν και είναι παρελθόν.

Θα σας καλωσορίσω στην εκφραστική μου γωνιά με ένα ποίημά μου, που της και σας αφιερώνω.

 

 

 Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Τα κορίτσια φορούν στα μαλλιά τους στεφάνι από ηλίανθους και κορδέλες, που τους χάρισε ο ήλιος.
Τα αγόρια κρατούν μαντήλι λευκό και ένα κόκκινο παπιγιόν, που θυμίζει δύναμη και πάθος, για το μέλλον που στα παιδιά ανήκει.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Τραγουδούν για την ελευθερία, υμνούν τα συναισθήματα, ζωγραφίζουν χαμόγελα στους τοίχους και πλέκουν νότες μιας μουσικής που λίγοι μπορούν να δημιουργήσουν.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Μαζεύουν μαργαρίτες στους αγρούς και χαϊδεύουν τα ζώα τα πληγωμένα. Καθαρίζουν τον ουρανό από τα σύννεφα και του προσθέτουν πολύχρωμες πεταλούδες και ζωηρά χελιδόνια.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Τραγουδούν και χορεύουν στη θάλασσα, αγκαλιάζουν τον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια. Παίζουν με τα κύματα, χτίζουν κάστρα στην άμμο και ακούνε από τα κοχύλια, τους ήχους, των νυκτόβιων πουλιών.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Μιλούν για την Ειρήνη, τη Σοφία, τη Θαλπωρή και την Ανάγκη. Έχουν για καταφύγιο την Αγκαλιά και την Ελπίδα. Τρέχουν στις μάνες τους και κλείνουν μέσα τους, τον κόσμο όλο.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη.

Τα πληγωμένα από το παιχνίδι γόνατά τους, τα φροντίζουν οι γυναίκες με τα μαύρα ρούχα και τα δάκρυά τους γίνονται, ρουμπίνια βυσσινί.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου, Αγάπη, επειδή μέσα από τα καθαρά τους μάτια, είναι τα μόνα που μπορούν να διακρίνουν, τη διαφανή μορφή σου.

Μια γλυκιά δροσοσταλίδα, μια Αυγή που γεύτηκε το άκαρπο ηλιοβασίλεμα της νύχτας, μία ευγενική μορφή που εμπλούτισε τον κόσμο μας με αγγελική παρουσία: Μια γυναίκα με λευκά, η Αγάπη.

Αγάπη,
τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου Αγάπη και εσύ είσαι εδώ, για αυτά!

 

- Αγάπη - Κική Κωνσταντίνου

Ένα Ποίημα για την Αγάπη λοιπόν, που δημιουργήθηκε μετά από το τιμητικό κάλεσμα της 4Dance Academy - Σχολή χορού, για να συμμετάσχει στην ετήσια χορευτική τους παράσταση με τίτλο "Μαζί" που παρουσιάστηκε στις 4 Ιουλίου στο Θέατρο Ορέστη Μακρή, στην Χαλκίδα. Σαφέστατα και είναι επηρεασμένο από την αγάπη μου προς τα παιδιά και και από τον ερχομό της κόρης μας που όπως σας ανέφερα και πιο πάνω, με κάνει να βλέπω με άλλον τρόπο τον κόσμο μας και να θέλω να τον γνωρίσω από την αρχή, μαζί της.

Θα ήθελα και από εδώ να συγχαρώ όλους τους συμμετέχοντες και τους συντελεστές της παράστασης και να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους ιθύνοντες της σχολής Vicky Basoukou, Areti Kokkali, Nikos Pikramenos , Alexandros-Stamatis Rigopoulos για την χαρά και την τιμή που μου δόθηκε, καθώς επίσης και για τον μοναδικό τρόπο που αγκάλιασαν, ανέδειξαν και παρουσίασαν το έργο μου.

Είχα την ευλογία θα έλεγα, να δω και να ακούσω το Ποίημα της Αγάπης, να παρουσιάζεται μέσα από την ευγενική παρουσία παιδιών και πιστέψτε με, η συγκίνηση ήταν και είναι, διάχυτη.

Οι μικροί μας φίλοι, ήταν εξαιρετικοί. Και πραγματικά, τους αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήρια.

Όσοι παρακολουθείτε τα γραπτά μου, ξέρετε πως η γραφή μου δεν είναι εύκολη, ούτε κατανοητή, χρησιμοποιώ πολλά επίθετα, δύσκολες λέξεις που δεν βοηθούν την απαγγελία κτλ, οπότε το να μάθουν τους στίχους τα παιδιά και να το παρουσιάσουν μπροστά σε κοινό δεν ήταν κάτι εύκολο, αντίθετα θα έλεγα, ήταν δύσκολο και ήθελε θάρρος. Οπότε όσα μπράβο και να τους πω θα είναι λίγα. Τα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.