Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΆΡΠΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Κι οι άνθρωποι, είναι λίγοι
πάντα θα είναι λίγοι,
στο λέει αυτό μια κοπέλα, που νόμιζε πως ήτανε (πολύ)

Οι άνθρωποι, είναι μια διαστρεβλωμένη διχόνοια, είναι μία επιτομή.
Οι τρόποι, ένα μικρό κομματιασμένο φεγγάρι που διψά για ζωή.

Σε ένα Δοχείο, θα αιχμαλωτίσω λίγες σταγόνες βροχής, θα δημιουργήσω καινούργιο ελιξίριο και θα το κρύψω σε ένα αλώβητο σημείο υπεροχής. Εκεί, θα ποτίσω τη Γη με φόντο γαλάζιο​ και τα φυτά, θα γίνουν ξέπνοα πουλιά - που σε έναν αλησμόνητο Κρόνο - θα κατοικήσουν.

Μια φορά κι έναν καιρό
υπήρξε ένα φεγγάρι.
Ένα μελαγχολικό και δύστροπο Φεγγάρι.
Εθεάθη, σε μια τροχιά μονίμως Ανατολική.

Μια φορά - πριν αιώνες θαρρώ - μου είπαν κάποιοι, πως μια λυγερή, χάραζε με την άρπα της, τραγούδια του Λιβυκού Πελάγους στην αγκαλιά του, μα δεν τους πίστεψα. Αποκλείεται αυτό το φεγγάρι να δανείζει την άρπα του. Τρίαινα είναι και μάλιστα μαχητική.

Ώσπου μια μέρα,
εγώ εγώ, νυκτόβιος σύμμαχος και οδηγός,
άκουσα την άρπα.
Τα χτένια
Την τρίαινα, την θελκτική

Σαν να χαράζει στη θάλασσα το δείλι της Συμφοράς
εκείνης εκείνης
Της επιούσιας συνεδρίας

Μην μου μιλάς για γνώση, για αγάπη, για προσαρμογή​
Είμαι εκείνος που σφαγιάστηκε
Είμαι το φεγγάρι που σε ξένη διάσταση - τριγυρνώντας - αιμορραγεί.

Ακούς το σόλο του ονείρου;
Νιώθεις το δοξάρι της ζωής
Τέμνομαι, σε εκείνο το σημείο, τέμνομαι

Κοιτώ και είναι μεσάνυχτα
Ο χρόνος, αδιάκριτος κριτής
Κοιτώ και ξέρω πως τώρα, μπορώ να σε τοποθετήσω και πάλι εκεί*

Στο όνειρο
Στο ιδίωμα
Στην αγάπη της ζωής
Το Φεγγάρι και η Κοπέλα είναι ο Γαλαξίας που ξύπνησε σε 'κείνη την ξέφωτη κοιλάδα που ο κόσμος, είναι απείρως πιο καλός

Κι οι άνθρωποι, είναι λίγοι
πάντα θα είναι λίγοι,
στο λέει αυτό μια κοπέλα που νόμιζε πως ήτανε (πολύ)

Κοίταξε
Τους βλέπω
Χτενίζουν με την άρπα τους τα στάχυα

Νανουρίστηκε για ακόμη ένα βράδυ, το κακό

- Η Άρπα - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ


________

Γλυκό βράδυ, εκφραστικοί μου.
Και όμορφο ΣΚ να ακολουθεί.

Την αγάπη μου σε όλους.
Να περνάτε όμορφα και να είστε καλά.

* Την συγκεκριμένη εικόνα, την αγάπησα αμέσως!

Σχόλια

  1. Καλημέρα κοριτσάκι μου οι συλλογισμοί στους στίχους σου πάντα τόσο τρυφεροί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. !!!!!!!!!!!!!
    Αχ βρε Κική μου με τη δύναμη της ψυχής σου και την έκφραση των στίχων σου. Πολλές καλησπέρες κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχοι οι στίχοι σου Κική μου!
    Καλο μηνα και Καλο Φθινόπωρο!
    Πολλα φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Ακούς το σόλο του ονείρου;"
    Κικίτσα μου, 😘😘😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σας ευχαριστω ολους παρα παρα πολυ!!!!
    την αγαπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)