Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

 Ο χορός της βροχής, Jennifer Yeung.

Ο χορός της βροχής (rain dance) είναι τελετουργικός χορός που έχει σκοπό να προκαλέσει βροχή και να εξασφαλίσει την προστασία των σπαρτών.

Διάφορες εκδοχές χορών της βροχής μπορούν να εντοπιστούν σε πολλούς πολιτισμούς, από την Αρχαία Αίγυπτο έως συγκεκριμένες φυλές Αυτοχθόνων Αμερικάνων. Κάποιες παραλλαγές του μπορούν ακόμα να εντοπιστούν στα Βαλκάνια του 20ου αιώνα, σε ένα τελετουργικό που είναι γνωστό ως Παπαρούντα (Paparuda) στη Ρουμανία ή Περπερούνα (Perperuna) στα Σλαβικά.

Η φυλή Τσέροκι, μια φυλή Αυτοχθόνων Αμερικανών από τις Νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, που περιλαμβάνουν τα Νότια Απαλάχια, εκτελούσαν το χορό της βροχής τόσο για να προκαλέσουν τη βροχόπτωση όσο και να καθαρίσουν τα κακά πνεύματα από τη γη^[1]. Ο θρύλος της φυλής λέει ότι η βροχή που προκαλείται από τον χορό της φυλής περιέχει τα πνεύματα των παλιών αρχηγών της φυλής, οι οποίοι πέφτοντας πολεμούν τα κακά πνεύματα στην μετάβαση μεταξύ της πραγματικότητας μας και του κόσμου των πνευμάτων^[2]. Θεωρούνταν επίσης ότι κάποιοι χοροί μπορούσαν να εμπνεύσουν τους συμμετέχοντες και το κοινό ώστε να μοιραστούν ασυνήθιστες και ακραίες πράξεις λατρείας.

Μία ιστορία από τους αυτόχθονες των Ηνωμένων Πολιτειών παρέχει μία εκδοχή για το πώς ο όρος «χορός της βροχής». Σύμφωνα με την ιστορία, κατά τη διάρκεια της μετατόπισης των Αυτοχθόνων Αμερικανών, συγκεκριμένες θρησκευτικές τελετές, μεταξύ των οποίων ο Χορός της Βροχής και ο Χορός των Φαντασμάτων, απαγορεύτηκαν από την κυβέρνηση. Οι φυλές στις καταπιεσμένες περιοχές ήταν απαγορευμένος ο Χορός του Ήλιου. Οι Γουιντιγκόκαν (Windigokan), μία κατ’ όνομα καββαλιστική σέκτα που έφερε το παρατσούκλι «οι καθυστερημένοι άνθρωποι»^[3] έγινε γνωστή λέγοντας στους ομοσπονδιακούς αντιπρόσωπους ότι ο χορός που χόρευαν δεν ήταν ο Χορός του Ήλιου αλλά ο Χορός της Βροχής, γλυτώνοντας έτσι την ποινική δίωξη ή την ομοσπονδιακή παρέμβαση.

Η Τζούλια Μ. Μπουτρέ (Julia M. Butree), σύζυγος του Έρνεστ Τόμπσον Σέτον (Ernest Thompson Seton), στο βιβλίο^[4] της αναφέρει τον Χορό της Βροχής των Ζούνι, μεταξύ των άλλων Ινδιάνικων χορών^[5].

Κατά τη διάρκεια της τελετής φοριούνται φτερά και τιρκουάζ πέτρες που συμβολίζουν τον αέρα και τη βροχή αντίστοιχα. Πολλές παραδόσεις του Χορού της Βροχής διεσώθησαν στο πέρασμα της ιστορίας από προφορικές παραδόσεις^[6].

Σε μία πρώιμη μορφή μετεωρολογίας, οι Ινδιάνοι των μεσοδυτικών περιοχών των σημερινών ΗΠΑ συχνά παρατηρούσαν και ακολουθούσαν γνωστά καιρικά μοτίβα ενώ παράλληλα προσφέρονταν να χορέψουν το χορό της βροχής στους μετοίκους με αντάλλαγμα την ανταλλαγή αγαθών. Αυτό έχει καταγραφεί περισσότερο μεταξύ των Ινδιάνικων φυλών Οσάγκε (Osage) και Κιουαπάου (Quapaw) του Μιζούρι και του Αρκάνσας. 

 Ινδιάνοι της φυλής Ποταουατόμι (Potawatomi) χορέυουν το χορό της βροχής (1920)

Το 1895, ο 27χρονος φωτογράφος Έντουαρντ Κέρτις γνώρισε την πριγκίπισσα Αντζελίν, όπως αποκαλούσαν την κόρη του αρχηγού των Ινδιάνων του Σιάτλ. Ήταν πλέον μια ηλικιωμένη γυναίκα, που καθόταν στα πεζοδρόμια και πουλούσε χειροποίητα ινδιάνικα κοσμήματα. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ο Κέρτις ασχολήθηκε αποκλειστικά με τους ιθαγενείς της Αμερικής. Αυτός φωτογράφιζε, ενώ συνεργάτες του, δημοσιογράφοι και ανθρωπολόγοι, κατέγραφαν τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία των φυλών που κόντευαν να εξαφανιστούν. Το 1907 εκδόθηκε το βιβλίο του, με τίτλο “The North American Indian” που περιείχε τις φωτογραφίες του Κέρτις και τις μελέτες των ανθρωπολόγων σχετικά με τους Ινδιάνους. Ο Θεός της Βροχής Ο άντρας με τη στολή από κλαδιά ελάτου αναπαριστά τον θεό Tonelili, τον θεό της βροχής των Ναβάχο, που στέλνει τη βροχή, το χαλάζι, το χιόνι και τον κεραυνό στη Γη. Στις θρησκευτικές τελετές, ο άντρας που παρίστανε τον Tonelili καλυπτόταν με κλαδιά από έλατο και μια μάσκα, χόρευε, χοροπηδούσε και έκανε αστείες φιγούρες για να προκαλέσει το γέλιο των θεατών. Αν και ο Θεός ήλεγχε τρομερές δυνάμεις της φύσης, η ανθρώπινη υπόστασή του ήταν ευχάριστη και είχε στόχο την ψυχαγωγία και τη διασκέδαση των άλλων μελών της φυλής. Στις θρησκευτικές τελετές, ο άντρας που παρίστανε τον Tonelili καλυπτόταν με κλαδιά από έλατο και μια μάσκα, χόρευε, χοροπηδούσε και έκανε αστείες φιγούρες για να προκαλέσει το γέλιο των θεατών. Flickr Οι Θεοί του Πολέμου Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ναβάχο, η Θεά Yolkai Estsan απέκτησε δίδυμους γιους με τον αρχηγό των Θεών, τον Ήλιο. Οι γιοι τους είχαν μαγικές δυνάμεις και έκαναν μια σειρά από θαύματα. Ο πρωτότοκος ονομαζόταν Nayenezgani, δηλαδή “Σφαγέας των Ξένων Θεών”. Ο δίδυμος αδερφός του ήταν ο Tobabzischnini, δηλαδή “Γεννημένος απ’ το Νερό”, με τον οποίο σκότωσαν πολλά μυθικά τέρατα που τρομοκρατούσαν τους Ναβάχο. Ο δίδυμος αδερφός του ήταν ο Tobabzischnini, δηλαδή “Γεννημένος απ’ το Νερό”, με τον οποίο σκότωσαν πολλά μυθικά τέρατα που τρομοκρατούσαν τους Ναβάχο. Wikimedia Commons Ο Χορός του Ήλιου Ο χορός του ήλιου ήταν μία από τις ιερότερες τελετές των ιθαγενών. Οι νεαροί της φωτογραφίας ανήκουν στη φυλή των Cheyenne και ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στην τελετή. Ο χορός απαιτούσε μικρές θυσίες από τους χορευτές. Νήστευαν για μέρες και πολλές φορές τρυπούσαν διάφορα μέρη του σώματός τους, έτσι ώστε ο πόνος και το αίμα να προσφερθούν ως δώρο στους Θεούς. Η τελετή κρατούσε τέσσερις μέρες, πραγματοποιούνταν τους καλοκαιρινούς μήνες και εκατοντάδες ιθαγενείς κατέφταναν από μακρινά μέρη για να την παρακολουθήσουν. Όλοι έπρεπε να εξαγνιστούν πριν από την τελετή, με νηστεία και κατανάλωση “μαγικών” φυτών, που “απελευθέρωναν” το μυαλό τους. Μετά την τελετή, ετοίμαζαν πλούσια φαγητά και γιόρταζαν το τέλος της νηστείας. Νήστευαν για μέρες και πολλές φορές τρυπούσαν διάφορα μέρη του σώματός τους, έτσι ώστε ο πόνος και το αίμα να προσφερθούν ως δώρο στους Θεούς.Wikimedia Commons Η μούμια Η σημαντικότερη τελετή για τη φυλή των Kwakiutl, που κατοικούσαν στον Καναδά, ήταν οι χειμερινοί χοροί. Τελούνταν με απόλυτη μυστικότητα και όσοι επιλέγονταν να πάρουν μέρος περνούσαν μια σειρά από δοκιμασίες και εξαγνισμούς. Ο άντρας στη φωτογραφία ψήνει μια μούμια πάνω στη φωτιά, την οποία θα δώσει στους χορευτές για να τη φάνε… Όλοι οι χορευτές έπρεπε να κάτσουν γυμνοί γύρω από τη μούμια και να περιμένουν καθώς ένας άντρας έκοβε τη μούμια σε κομμάτια. Το κεφάλι πήγαινε στον ισχυρότερο χορευτή και το σώμα μοιραζόταν στους υπόλοιπους. Όταν τελείωναν, πετούσαν τα κόκαλα σε μια βαθιά λίμνη για να μη μολύνουν τους χορευτές που είχαν φάει τη σάρκα. Ο άντρας στη φωτογραφία ψήνει μια μούμια πάνω στη φωτιά, την οποία θα δώσει στους χορευτές για να τη φάνε…Wikimedia Commons Το θρυλικό πουλί Hohhug Άντρες της φυλής Kwakiutl φορούσαν μάσκες με τη μορφή ενός τεράστιου ράμφους, για να παριστάνουν το θρυλικό τέρας της μυθολογίας τους, Hohhuq. Ήταν ένα πανίσχυρο πουλί, που έμοιαζε με τον γερανό, το οποίο μπορούσε να τρυπήσει με το ράμφος του τον κορμό δέντρων. Άντρες της φυλής Kwakiutl φορούσαν μάσκες με τη μορφή ενός τεράστιου ράμφους, για να παριστάνουν το θρυλικό τέρας της μυθολογίας τους, Hohhuq.Flickr Με πληροφορίες από Smithsonian Libraries Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimedia Commons...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-choros-tis-vrochis-i-thei-tou-polemou-ke-i-ematovammeni-choreftes-tou-iliou-spanies-fotografies-apo-tis-mistikistikes-teletes-ton-ithagenon-tis-amerikis/

 Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.mixanitouxronou.gr/o-choros-tis-vrochis-i-thei-tou-polemou-ke-i-ematovammeni-choreftes-tou-iliou-spanies-fotografies-apo-tis-mistikistikes-teletes-ton-ithagenon-tis-amerikis/

Το 1895, ο 27χρονος φωτογράφος Έντουαρντ Κέρτις γνώρισε την πριγκίπισσα Αντζελίν, όπως αποκαλούσαν την κόρη του αρχηγού των Ινδιάνων του Σιάτλ. Ήταν πλέον μια ηλικιωμένη γυναίκα, που καθόταν στα πεζοδρόμια και πουλούσε χειροποίητα ινδιάνικα κοσμήματα. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ο Κέρτις ασχολήθηκε αποκλειστικά με τους ιθαγενείς της Αμερικής. Αυτός φωτογράφιζε, ενώ συνεργάτες του, δημοσιογράφοι και ανθρωπολόγοι, κατέγραφαν τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία των φυλών που κόντευαν να εξαφανιστούν. Το 1907 εκδόθηκε το βιβλίο του, με τίτλο “The North American Indian” που περιείχε τις φωτογραφίες του Κέρτις και τις μελέτες των ανθρωπολόγων σχετικά με τους Ινδιάνους. Ο Θεός της Βροχής Ο άντρας με τη στολή από κλαδιά ελάτου αναπαριστά τον θεό Tonelili, τον θεό της βροχής των Ναβάχο, που στέλνει τη βροχή, το χαλάζι, το χιόνι και τον κεραυνό στη Γη. Στις θρησκευτικές τελετές, ο άντρας που παρίστανε τον Tonelili καλυπτόταν με κλαδιά από έλατο και μια μάσκα, χόρευε, χοροπηδούσε και έκανε αστείες φιγούρες για να προκαλέσει το γέλιο των θεατών. Αν και ο Θεός ήλεγχε τρομερές δυνάμεις της φύσης, η ανθρώπινη υπόστασή του ήταν ευχάριστη και είχε στόχο την ψυχαγωγία και τη διασκέδαση των άλλων μελών της φυλής. Στις θρησκευτικές τελετές, ο άντρας που παρίστανε τον Tonelili καλυπτόταν με κλαδιά από έλατο και μια μάσκα, χόρευε, χοροπηδούσε και έκανε αστείες φιγούρες για να προκαλέσει το γέλιο των θεατών. Flickr Οι Θεοί του Πολέμου Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ναβάχο, η Θεά Yolkai Estsan απέκτησε δίδυμους γιους με τον αρχηγό των Θεών, τον Ήλιο. Οι γιοι τους είχαν μαγικές δυνάμεις και έκαναν μια σειρά από θαύματα. Ο πρωτότοκος ονομαζόταν Nayenezgani, δηλαδή “Σφαγέας των Ξένων Θεών”. Ο δίδυμος αδερφός του ήταν ο Tobabzischnini, δηλαδή “Γεννημένος απ’ το Νερό”, με τον οποίο σκότωσαν πολλά μυθικά τέρατα που τρομοκρατούσαν τους Ναβάχο. Ο δίδυμος αδερφός του ήταν ο Tobabzischnini, δηλαδή “Γεννημένος απ’ το Νερό”, με τον οποίο σκότωσαν πολλά μυθικά τέρατα που τρομοκρατούσαν τους Ναβάχο. Wikimedia Commons Ο Χορός του Ήλιου Ο χορός του ήλιου ήταν μία από τις ιερότερες τελετές των ιθαγενών. Οι νεαροί της φωτογραφίας ανήκουν στη φυλή των Cheyenne και ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στην τελετή. Ο χορός απαιτούσε μικρές θυσίες από τους χορευτές. Νήστευαν για μέρες και πολλές φορές τρυπούσαν διάφορα μέρη του σώματός τους, έτσι ώστε ο πόνος και το αίμα να προσφερθούν ως δώρο στους Θεούς. Η τελετή κρατούσε τέσσερις μέρες, πραγματοποιούνταν τους καλοκαιρινούς μήνες και εκατοντάδες ιθαγενείς κατέφταναν από μακρινά μέρη για να την παρακολουθήσουν. Όλοι έπρεπε να εξαγνιστούν πριν από την τελετή, με νηστεία και κατανάλωση “μαγικών” φυτών, που “απελευθέρωναν” το μυαλό τους. Μετά την τελετή, ετοίμαζαν πλούσια φαγητά και γιόρταζαν το τέλος της νηστείας. Νήστευαν για μέρες και πολλές φορές τρυπούσαν διάφορα μέρη του σώματός τους, έτσι ώστε ο πόνος και το αίμα να προσφερθούν ως δώρο στους Θεούς.Wikimedia Commons Η μούμια Η σημαντικότερη τελετή για τη φυλή των Kwakiutl, που κατοικούσαν στον Καναδά, ήταν οι χειμερινοί χοροί. Τελούνταν με απόλυτη μυστικότητα και όσοι επιλέγονταν να πάρουν μέρος περνούσαν μια σειρά από δοκιμασίες και εξαγνισμούς. Ο άντρας στη φωτογραφία ψήνει μια μούμια πάνω στη φωτιά, την οποία θα δώσει στους χορευτές για να τη φάνε… Όλοι οι χορευτές έπρεπε να κάτσουν γυμνοί γύρω από τη μούμια και να περιμένουν καθώς ένας άντρας έκοβε τη μούμια σε κομμάτια. Το κεφάλι πήγαινε στον ισχυρότερο χορευτή και το σώμα μοιραζόταν στους υπόλοιπους. Όταν τελείωναν, πετούσαν τα κόκαλα σε μια βαθιά λίμνη για να μη μολύνουν τους χορευτές που είχαν φάει τη σάρκα. Ο άντρας στη φωτογραφία ψήνει μια μούμια πάνω στη φωτιά, την οποία θα δώσει στους χορευτές για να τη φάνε…Wikimedia Commons Το θρυλικό πουλί Hohhug Άντρες της φυλής Kwakiutl φορούσαν μάσκες με τη μορφή ενός τεράστιου ράμφους, για να παριστάνουν το θρυλικό τέρας της μυθολογίας τους, Hohhuq. Ήταν ένα πανίσχυρο πουλί, που έμοιαζε με τον γερανό, το οποίο μπορούσε να τρυπήσει με το ράμφος του τον κορμό δέντρων. Άντρες της φυλής Kwakiutl φορούσαν μάσκες με τη μορφή ενός τεράστιου ράμφους, για να παριστάνουν το θρυλικό τέρας της μυθολογίας τους, Hohhuq.Flickr Με πληροφορίες από Smithsonian Libraries Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimedia Commons...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-choros-tis-vrochis-i-thei-tou-polemou-ke-i-ematovammeni-choreftes-tou-iliou-spanies-fotografies-apo-tis-mistikistikes-teletes-ton-ithagenon-tis-amerikis/