ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μας!

Σήμερα πολλοί απο εσάς, μάλλον πολλές απο εσάς τις αγαπημένες μου φίλες θα πάτε τα παιδάκια σας στον αγιασμό του σχολείου.

Όμορφη μέρα η σημερινή! Θυμάμαι πως όταν ήμουνα μικρή δε χαιρόμουνα και ιδιαίτερα που επιστρέφαμε στα θρανία αλλά οι πρώτες κυρίως μέρες ήταν απο τις καλύτερες διότι πέρα από το οτι αισθάνεσαι πως κάνεις μία νέα αρχή, βλέπεις ξανά τους αγαπημένους σου φίλους, γνωρίζεις νέους δασκάλους και στην αρχή οι λίγες ώρες διδασκαλίας σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα που η επανένταξή σου θα γίνει σιγά σιγά.

Τις προάλλες πέρασα έξω από ένα κατάστημα ειδών ένδυσης και ομολογώ πως η μυρωδιά που προερχόταν ξεκάθαρα από τις παιδικές φόρμες ήταν κάτι που μου είχε λείψει τόσο μα τόσο πολύ! 

Τα καινούργια ρούχα και παπουτσια, οι τσάντες, τα σχολικά είδη ήταν και είναι κάποια από τα αντικείμενα που σε βάζουν στη διαδικασία να επανενταχθείς στη σχολική χρονιά και θεωρώ πως ανέκαθεν αυτές οι αγορές άρεσαν στα παιδάκια γι αυτό άλλωστε και μεγαλώνοντας μας έμεινε συνήθειο.

Μη μου πείτε πως καθε αρχές Σεμπτέβρη δεν έχετε τη τάση να ξεφυλλίσετε τετράδιο γιατί δε θα σας πιστέψω.

Ξέρω πως τα τελευταία χρόνια μονο για αγορές δε θα έπρεπε να μιλάμε γιατί οι δύσκολοι καιροί κάνουν ακατόρθωτο ακόμη και ένα τετράδιο για κάποιες οικογένειες, όμως δε μπορούσα να μην αναφέρω κάποια απο τα είδη που "συνοδεύουν" τη νεα σχολική χρονιά.

Θλίβομαι που ξέρω πως υπάρχουν παιδάκια που στερούνται πολύ σημαντικότερα πράγματα απο τα είδη που ανέφερα όμως έχω αποφασίσει όσο μπορώ στις αναρτήσεις μου να δίνω περισσότερο "φως" στη θετική πλευρά των πραγμάτων και όχι στην αρνητική γιατί σε έναν κόσμο με σκοτεινές προδιαγραφές είναι καλυτερα να χαράζεις ένα μονοπάτι με "φως" παρά να βαζίζεις στα "τυφλά" κι όπου σε βγάλει....

Και συνεχίζω λοιπόν!

Σκέφτομαι σήμερα τις νέες μανούλες πόσο ευτυχισμένες θα νοιώθουν που παραδίδουν τα παιδιά τους στο νηπιαγωγείο και αισθάνομαι πως νοιώθω αρκετή απο τη χαρά τους!

Σκέφτομαι σήμερα τις μανούλες που συνοδεύουν τα παιδιά τους στο αγιασμό των δημοτικών σχολείων και πολύ χαίρομαι που ζουν αυτές τις τοσο όμορφες στιγμές.

Σκέφτομαι τα παιδιά των Γυμνασίων που θα αναρωτιουνται "Τί θελω σημερα εγω εδω;" και θυμαμαι οταν ενταχθηκα εγω στο Γυνασιο ποσο απαισια ενοιωθα. Μου φαινοταν πολυ περιεργο το οτι θα πηγαινω σχολειο μακρια απο το σπιτι μου με παιδια που πρωτη φορα συναντω στη ζωη μου και θα κανω διαφορα μαθηματα με πολλους καθηγηγητες που δεν εχω ξαναδει ως τώρα.

Σκεφτομαι τα παιδια των Λυκειων που αλλα θα αγχωνονται και αλλα θα χαιρονται για πολλους και διαφορους λογους το καθενα. Ο σημαντικοτερος παραγων αγχους θα ειναι η τελικη ευθεια των εξετασεων και ο κυριοτερος λογος χαρας η αποφοιτηση και η πενταημερη!. Οπως και να χει ομορφες και οι στιγμες του Λυκειου.

Κι επειτα για όσους δε τα καταφέρουν έρχεται η αγορά εργασίας ή η ανεργία (δυστυχώς) και η ζωή καλώς συνεχίζεται! Άλλοι αποφασίζουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικές σχολές, άλλοι να φύγουν για το εξωτερικό να δουλέψουν ή να σπουδάσουν, άλλοι να τεμπελιάσουν κατ επιλογή και άλλοι να νοικοκυρετούν. Ο καθένας επιλέγει το δρόμο και τα όνειρά του!

Κι έπειτα για όσους τα καταφέρουν έρχεται η εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η λεγόμενη φοιτητική ζωή! Έντάξει θαρρώ πως αυτό το διάστημα είναι από τα ομορφότερα όλων! Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να τη ζουν όμορφα! Ούτε ξεφεύγοντας αλλά ούτε παραμελώντας τη! Όπου κι αν είστε, βρείτε φίλους και όσο μπορείτε απολαύστε τη κάθε στιγμή! Αυτή είναι η δική μου προτροπή επειδή έζησα όμορφα φοιτητικά χρόνια και γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους και πολύ καλούς φίλους, θελω να σας προτρέψω να είστε θετικοί στο να ζείτε τη καθε σας στιγμή γιατι ο χρόνος περνά βιαστικά και όταν θα έχεις πλέον αποφοιτήσει δε θα έχεις προλάβει καν να συνειδητοποιήσεις πως μπηκες 18 και βγηκες 22 (στο περιπου δηλαδη) : P.

Εν συνεχεία ακολουθούν οι μεταπτυχιακοί τίτλοι και τα διδακτορικά για όσους θέλουν  να πάνε ένα βήμα πιο πέρα στη μόρφωσή τους και αυτά που φαντάζουν πια δύσκολα για μας κάποτε ήταν σημαντικά. Αλλά δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο, θα κλείσω αυτή τη παράγραφο θεωρώντας πως ότι θέλει να πράξει ο κάθε άνθρωπος, είθε ο Θεος και οι συγκυρίες να του το επιτρέψουν!

Πάντως να σας εκμυστηρευτώ κάτι τελευταίο; 

Θεωρώ πως όταν στα 18 και για όσους έχουν κερδίσει χρονιά στα 17 μας, καλούμαστε να "δούμε" τι επάγγελμα θελουμε να ακολουθήσουμε, είμαστε πολύ μικροί για να πάρουμε μια τέτοια καθοριστική απόφαση για τη ζωής μας. Δε θεωρώ πως στα σχολεία, τουλάχιστον τότε που πήγαινα εγώ στη Γ' Λυκείου με βοήθησαν να επιλέξω σωστά οι καθηγητές μου. Ενώ μας είχαν μιλήσει για την επαγγελματική σταδιοδρομία ο τρόπος που μας είχαν μιλήσει ήταν σα να διαβάζαμε απλώς τις παραγράφους ενός βιβλίου και όχι σα να τις συζητούσαμε για να δούμε τις "καλές" και τις "κακές" προτάσεις των μυνημάτων που "περνά" η παράγραφος. 

Πάντως, με το τωρινό μου μυαλό και τα τωρινά μου θέλω, αν ήμουνα 18 χρονών και έπρεπε να επιλέξω το τί θα σπουδάσω θα διάλεγα σίγουρα κάτι που να έχει να κάνει με τη δημιουργική γραφή ή με τη σεναριογραφία. Όχι πως είναι αργά για να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο του, ποτέ άλλωστε δεν είναι αργά για οσα ποθούμε και μας δίνουν χαρά και δύναμη αλλά να... θα ήθελα να είχα ανακαλύψει νωρίτερα το τί μου αρέσει να κάνω. Όμως όλα για κάποιο λόγο γίνονται! Εγώ έτσι πιστεύω.

Όμορφη μέρα η σημερινή και όσοι από εσάς τη ζήσετε με όποιον τρόπο εύχομαι να την απολαύσετε στο έπακρο! 

Οι γονείς να καμαρώσουν τα παιδιά τους, οι παππούδες τα εγγονάκια τους και τα παιδιά τους εαυτούς του!  Κι όσο για μας που τα καμαρώνουμε από μακριά να χαρούμε που μπορούμε ακόμη να τα καμαρώνουμε! :)

Να έχετε μια όμορφη και αγιασμένη μέρα! Όλοι σας! :)

Φιλιά πολλά σε όλους και να θυμάστε πως ο κόσμος είναι δυνατότερος όταν μπορείς να απολαύσεις και να χαρείς με τις χαρές του άλλου!

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!