ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΨΥΧΗΣ!

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μου!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και κυρίως δημιουργικοί κι ευτυχισμένοι!

Λοιπόν…. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη δημιουργία! Τι μπορεί να είναι η δημιουργία, πού αποσκοπεί και τί μπορεί να μας προσφέρει!

Ξέρω πολύ καλά πως ο κάθε άνθρωπος ως ξεχωριστή οντότητα σε ότι κι αν ερωτηθεί μπορεί να απαντήσει τόσα πολλά πράγματα που είναι όλα σωστά όσο κι αν τα «φαινόμενα» δείχνουν πως απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους.

Σε καμιά περίπτωση και σε κανένα θέμα που έχω αναπτύξει ως τώρα δε θέλω να πείσω τους άλλους πως η δική μου οπτική γωνία είναι η σωστή, εκφράζομαι όμως γιατί έτσι νοιώθω ζωντανή και κυρίως δυνατή.

            Έτσι λοιπόν και σήμερα κάνω αυτή την ανάρτηση γιατί μόνη της μου υπέδειξε πως θέλω να τη κάνω.

            Τί εννοώ;

            Νοιώθω τόση χαρά που δημιούργησα κάτι καλό σήμερα που είναι τόσο δυνατή ώστε να θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.

            Αν σας φαίνεται ανούσιος λόγος χαράς τότε ποτέ δε θα κατανοήσετε το λόγο ύπαρξης και θεματολογίας του μπλοκ μου…

            Αγάπη για δημιουργία λοιπόν!

            Αυτή η δημιουργία που είναι κάλεσμα ψυχής!

            Σε άλλους ρέει υπό μορφή κοσμημάτων…

            Σε άλλους υπό μορφή χειροποίητων ειδών …

            Σε άλλους υπό μορφή γραπτού λογού ….

            Σε άλλους υπό μορφής μαγειρικής…

            Σε άλλους μέσω μουσικής…

            Σε άλλους μέσω άθλησης…

            Σε άλλους μέσω φωτογραφίας…

            Σε άλλους μέσω της δουλειάς τους…

            Και πάει λέγοντας…….

            Δε μπορώ να αναφέρω όλα τα είδη δημιουργίας γιατί πολύ απλά δε τα γνωρίζω όλα και δε θα τα μάθω ποτέ γιατί η δημιουργία είναι από μόνη της ένα είδος έκφρασης που ρέει από τις ψυχές των ανθρώπων με ποικιλόμορφη μορφή που στόχο εχει το κάλεσμα των ψυχών άλλων ανθρώπων.

            Θεωρώ πως ο σωστός τρόπος έκφρασης οφείλει να είναι αυτός που γίνεται όχι για την επιβεβαίωση της δικης μας δημιουργίας αλλα για την ανταλλαγή που θα επέλθει από τις δημιουργίες των συνανθρώπων μας!

            Εξου λοιπόν και το κάλεσμα της ψυχής που αναφέρω και στο τίτλο της ανάρτησης!

            Τί είναι το κάλεσμα;

            Μια πρόσκληση δεν είναι;

            Μια πρόσκληση για να μας ακολουθήσουν σε κάτι καλό. Σε κάτι που μας δίνει χαρά και ελπίδα!

            Χαρακτηριστικότερη μορφή πρόσκλησης το προσκλητήριο γάμου! Τι πιο ωραίο από το να είσαι παρών στην ένωση ενός ζευγαριού που ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ!!!

            Προσέξτε! Όταν ο άλλος σε καλεί στο γάμο του σε καλεί για να μοιραστείτε μια στιγμή δικης του δημιουργίας, αυτή του γάμου του και δεν το κάνει για να του πείτε αύριο μεθαύριο, τι όμορφος που ήταν ο γάμος σου, ο στολισμός, το φαγητό και η τούρτα. Το κάνει γιατί θέλει να είσαι παρών τη στιγμή που χαμογελά! Το κάνει γιατί το δικό σου χαμόγελο θα του δώσει ελπίδα και το κάνει γιατί για κάποιο λόγο η ψυχή του θέλει τη δική σου ψυχή συνάμα!

            Δημιουργία λοιπόν είναι κάλεσμα ψυχής! Είναι τραγούδι ψυχής! Είναι μελωδία ψυχής και το κυριότερο είναι πορεία ψυχών προς κάθε φως που μπορεί να αντικρύσει κανείς έστω κι αν χρειαστεί να πορευτεί μέσα σε δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια!

            Το κείμενο αυτό σήμερα γράφτηκε όπως ανέφερα και πιο πάνω γιατί ξεπήδησε από μόνο του μέσα και μου είπε: «Κοριτσάκι ότι κι αν είχες στο μυαλό σου να γράψεις σήμερα αστο στην άκρη, εγω έχω σειρά κι αυτό θα κάνεις!»

            Πότε και πώς μου μίλησε; Θα σας πω ευθύς.

            Σήμερα το πρωί συντροφιά με το καφέ μου αποφάσισα να γράψω μια ιστορία για να λάβω μέρος στο παιχνίδι που ξεκίνησε η αγαπημένη πολλών μας φίλη Φλώρα. Πατώντας ΕΔΩ θα βρεθείτε το φιλόξενο σπιτικό της και θα μάθετε πληροφορίες για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Θα σας παρότρυνα να λάβετε μέρος για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων για να νοιώσετε τη χαρά που πήρα εγω τελειώνοντας το κείμενό μου.

            Και συνεχιζω λοιπόν….

            Ξεκίνησα να γράφω διστακτικά την ιστορία μου γιατί πρώτη φορά καθοδηγούμουν από λέξεις αλλα ο ενθουσιασμός της πρώτης μου συμμετοχής φούντωνε ολοένα και περισσότερο.

            Κατέληξα να γράφω μανιωδώς, δίχως να σκέφτομαι (μεταξύ μας αυτό το κάνω παντού, γράφω σα να μιλάω και όπου με βγάλει) και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως η ιστορία μου είχε τελειώσει και εγω ένοιωθα τόσο χαρά και πλήρης με αυτό, που ήθελα να το μοιραστώ με όλο το κόσμο.

            Θα μου πεις πρώτη φορά γράφεις και νοιώθεις έτσι;

            Και εγω θα σου πω όπως νοιώθω γράφω και αν κάθε φορά νοιώθω έτσι θα γράφω έτσι γιατί αυτό μου αρέσει να κάνω.

            Για να μην πολυλογώ (αναπόφευκτο), η ιστορία μου τελείωσε ύστερα από το απαραίτητο συμμάζεμα γιατί είχα περάσει κατά πολύ τις απαιτούμενες λέξεις και εστάλη στη Φλώρα μας.

            Για ευνόητους λόγους πριν τη λήξη του παιχνιδιού δε μπορώ να την αναρτήσω εδώ, όταν όμως με το καλό τελειώσει θα σας τη παρουσιάσω με μεγάλη μου χαρά.

            Και σημασία εννοείτε πως δεν εχει τι ψήφους θα πάρει (άλλωστε όλες οι ιστορίες δημοσιεύονται ανώνυμα), αλλα το ότι θα στέκει εκεί, παρών, μαζί με όλες τις άλλες δημιουργίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στο παιχνίδι!

            Τελικά, τώρα που το σκέφτομαι, είπα πριν πως η δημιουργία είναι κάλεσμα ψυχών για μια πορεία προς το φως, τελικά νομίζω πως δε τις έδωσα τη πλήρη διάσταση που ήθελα να της δώσω.

            Δεν είναι πορεία προς το φως, είναι πέταγμα προς τον ουρανό!

            Πώς το συμπέρανα αυτό; Σκέφτηκα πως αισθάνομαι εγώ κάθε φορά που δημιουργώ γραπτώς και είναι κάτι που ξέρουν μόνο οι καλοί μου φίλοι. Καιρός λοιπόν να το μάθετε και εσείς, οι ιντερνετικοί μου φίλοι.

            Κάθε φορά που γράφω ή αρχίζω να γράψω ένα παιδικό παραμύθι αισθάνομαι πως καβαλάω ένα γλάρο και αρμενίζω τον ουρανό.

            Και κάθε φορά που γράφω ή αρχίζω να γράψω ένα κείμενο ή μια ιστορία αισθάνομαι πως αγγίζω τα σύννεφα.

            Αν δεν είναι αυτό δείγμα δημιουργίας τότε τί είναι;

            Και λέω δείγμα γιατί δεν είναι μόνο αυτό δημιουργία.

            Δημιουργία είναι ακόμη και το πιο απλό. Όπως το ξεβίδωμα μιας βίδας που για μένα κάποτε φάνταζε ακατόρθωτο πλέον είναι δημιουργία και κατόρθωμα μαζί!

            Γιατί όλα τα συναισθήματα που μπορούμε να νοιώσουμε ζούνε καθημερινά γύρω μας!

            Ένα πράγμα πρέπει να κάνουμε!

            Να απλώσουμε το χέρι μας και να τα αγγίξουμε!!!!!

            Και η δημιουργία λοιπόν με την οποιαδήποτε μορφή απέλθει στη ζωή μας είναι η προτροπή για το άγγιγμα αυτό!

            Διότι μέσω τις δημιουργίας αγγίζουμε τη χαρά της ψυχής μας!!!!!