Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΡΑΒΙΑ ΑΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ.

                                                            (πηγή εικόνας: google)

Κι αν νομίζεις πως τα καράβια στέκουν μόνα, ξεχασμένα στην έρημη ακρογιαλιά, σκέψου πως μπορεί να "αισθάνονται" οι πέτρες... !
Είχαν συνηθίσει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους δίπλα..., πάνω τους...!
Κι όμως ποτέ δε παραπονέθηκαν!
Πάντα ήρεμες,
μοναχικές,
δεχτικές,
σε έναν κοσμο που πάντα θα κουβαλάει ένα "βαρύ" Χειμώνα που έχει τις ρίζες του στο πιο "καυτό" Καλοκαίρι..!
Labels:

Σχόλια

  1. ποιώ - ελένη 7 Αυγούστου 2014 στις 2:05 μ.μ.

    Γεια σου Κικίτσα
    Σκληρά αγγίζουμε τα αντικείμενα
    κι αυτά μας τιμωρούν...

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ~reflection~7 Αυγούστου 2014 στις 2:15 μ.μ.

    Σκάβοντας στο βυθό ανακαλύπτεις πως όλη αυτή η ερημιά φιλοξενεί μία ΠεριΟυσία Ζωής που δεν φαίνεται με ... "γυμνό" μάτι!...

    σαν την Έρημο... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Katerina V • Pause blog7 Αυγούστου 2014 στις 2:24 μ.μ.

    Καλημέρα Κική μου!
    Πολύ όμορφα αποτύπωσες τις αντιθέσεις που πάντα υπάρχουν..
    Εύχομαι τον βαρυ χειμώνα που κατά καιρούς όλοι κουβαλάμε μέσα μας να τον ξεπερνάμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται και να αφήνουμε τον ήλιο να φωτίσει τις ψυχές μας.
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΧΤΙΔΑ7 Αυγούστου 2014 στις 5:50 μ.μ.

    Η διαφορά είναι ότι τα καράβια κάποτε ανήκαν κάπου..σε κάποιον, μετέφεραν όνειρα, χαρές , ελπίδες..η μοναξιά τους είναι λοιπόν μεγαλύτερη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άιναφετς7 Αυγούστου 2014 στις 5:58 μ.μ.

    Καταπληκτική η φωτογραφία που ενέπνευσε το μελαγχολικό αυτό κείμενο... μη σε στεναχωρούν τα εγκαταλειμμένα σκαριά και οι πέτρες, τους ανθρώπους που έκαναν τη καρδιά τους πέτρα και τα εγκατέλειψαν, να νοιαστείς...
    ΑΦιλάκια και ν' απολαμβάνεις το τώρα σου και άσε τον χειμώνα, θα έρθει στην ώρα του! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ακυβέρνητος7 Αυγούστου 2014 στις 6:43 μ.μ.

    Το ολιγόλεκτο που είπε πολλά. Και μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. nikosmous7 Αυγούστου 2014 στις 9:09 μ.μ.

    Πολύ όμορφο κείμενο καλή μου φίλη!
    Υπάρχει αυτή η λαθεμένη εντύπωση ότι οι πέτρινες καρδιές δεν πονούν!Κι όμως, αισθάνονται περισσότερο τον πόνο κι αντέχουν ακόμα περισσότερο!Κι όσο τα καράβια μας είναι έτοιμα για νέα ταξίδια να μην τα φοβόμαστε, γιατί μέσα στους χειμώνες υπάρχουν κι οι καταιγίδες που πρέπει αυτές ν' αποφεύγουμε, για να μη χάσουμε τη ζωή μας εξαιτίας τους!
    Να 'σαι πάντα καλά Κικίτσα μου και χαρούμενη βραδιά να περάσεις!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου9 Αυγούστου 2014 στις 10:10 π.μ.

      ετσι ακριβως ειναι φιλε μου!
      οπως τα εγραψες!
      να εισαι καλα! καλο σκ να εχεις!

      Διαγραφή
  8. paloma7 Αυγούστου 2014 στις 11:42 μ.μ.

    Εκφρασούλα μου,
    να 'ξερες πόσο καταλαβαίνω και νιώθω τα λόγια σου!
    Η φωτογραφία είναι εξαιρετική!
    Καλό βραδάκι και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος8 Αυγούστου 2014 στις 8:04 π.μ.

    να ειχες και αδικο..
    υπεροχη φωτογραφια, την καλημερα μου να εχεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραιοζήλη!8 Αυγούστου 2014 στις 8:49 π.μ.

    Ωραίο το κλείσιμο.....!
    Καλημέρα Κική μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. airis8 Αυγούστου 2014 στις 10:11 π.μ.

    Καταπληκτικό Κικίτσα μου!!!
    Σου πάει η ολιγόλεκτη έκφραση!!!
    Να το τολμάς πιο συχνά! Το λάτρεψα!
    Φιλιάααααααααα!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου9 Αυγούστου 2014 στις 10:14 π.μ.

      ααα ευχαριστω πολυ Αριστεα μου!
      θα το τολμαω ναι!
      χιχιιχ

      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  12. Lysippe8 Αυγούστου 2014 στις 3:42 μ.μ.

    Η φωτογραφία τόσο ταιριαστή, to the point στο φίλινγκ που βγάζουν τα λόγια σου.
    Υπέροχο, Κικάκι μου. Φιλάκια πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Memaria11 Αυγούστου 2014 στις 11:17 μ.μ.

    Απλά υπέροχο Κική μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
40 σχόλια
Read more »

Xρυσίζουσα Νοσταλγία

  Τα Χριστούγεννα φέρουν μια θλίψη που δεν καλύπτεται από τα αμέτρητα φωτεινά λαμπιόνια ταυτόχρονα όμως, φέρουν μια τρυφερή ζεστασιά που τόσο ανάγκη έχουν οι ξεχασμένοι και μόνοι, άνθρωποι.   Θα μπορούσα να καλύψω τα συναισθήματά μου πίσω από κόκκινα και πράσινα καρουζέλ όμως μάταιη, η όποια προσπάθεια γιατί αυτό που έχω ανάγκη δεν είναι το φως, είναι το σκοτάδι.   Το σκοτάδι, σε αυτή τη πολύχρωμη, γιορτινή συγχορδία στόχο έχει να φέρει στην επιφάνεια ό,τι καλό έχω μέσα μου μα τολμά να το ανασύρει χωρίς να ρωτήσει αν είμαι έτοιμος να το παρουσιάσω αυτό, σε έναν κόσμο που γεννά στρατιώτες και άρματα ενώ χρειάζεται τριαντάφυλλα και μενεξέδες.   Κι αυτό με πονά γιατί με διώκει, γιατί με δημιουργεί, σαν μια απροσπέλαστη θύελλα με οδηγεί στη νηνεμία που δεν μπορώ να κρατήσω στη παλάμη μου γιατί αυτή η αστείρευτη ηρεμία γίνεται λάβα και καίει τα σωθικά μου.   Όμως είναι Χριστούγεννα και νιώθω μπερδεμένος γιατί δε...
8 σχόλια
Read more »

Mπέλλα, η Χριστουνέλλα: Χριστουγεννιάτικο θεατρικό παραμύθι για παιδιά και μεγάλους.

Την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 18.00 στον Πολυχώρο Τέχνης 4Dance στην Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο , το εργαστήρι θεατρικής έκφρασης Amorphous Dance Theater Company παρουσιάζει το παραμύθι της αγαπημένης συγγραφέως Κικής Κωνσταντίνου "Μπέλλα, η Χριστουνέλλα". Ένα στολίδι γεμάτο φως, γεμάτο αγάπη, γεμάτο τρυφερότητα που διψά για περιπέτεια, χορό, τραγούδι και στοργή. Μαζί με τους φίλους της, τον Ματία και τον Αδάμο, αποφασίζει αυτά τα Χριστούγεννα να είναι διαφορετικά και να αφεθεί επιτέλους στο πνεύμα των Χριστουγέννων που δεν είναι άλλο από την Αγάπη. Μια άκαυστη φλόγα, η ελπίδα, και η Μπέλλα με τους φίλους της· οδηγός, να μας παρασύρουν σε έναν κόσμο σε έναν κόσμο άκρως γιορτινό και μεθυστικό. «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ»   ---------------------------- -----------------------------------   Κείμενο: Κική Κωνσταντίνου Σκηνοθεσία: Έστερ Σώτια Λουκά Πρωτότυπη Μουσική - Τραγούδι: Δημήτρης Μακρής Χορογραφίες: Κατερίνα Τσεκούρα ...
2 σχόλια
Read more »