Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΡΑΒΙΑ ΑΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ.

                                                            (πηγή εικόνας: google)

Κι αν νομίζεις πως τα καράβια στέκουν μόνα, ξεχασμένα στην έρημη ακρογιαλιά, σκέψου πως μπορεί να "αισθάνονται" οι πέτρες... !
Είχαν συνηθίσει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους δίπλα..., πάνω τους...!
Κι όμως ποτέ δε παραπονέθηκαν!
Πάντα ήρεμες,
μοναχικές,
δεχτικές,
σε έναν κοσμο που πάντα θα κουβαλάει ένα "βαρύ" Χειμώνα που έχει τις ρίζες του στο πιο "καυτό" Καλοκαίρι..!

Σχόλια

  1. Γεια σου Κικίτσα
    Σκληρά αγγίζουμε τα αντικείμενα
    κι αυτά μας τιμωρούν...

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σκάβοντας στο βυθό ανακαλύπτεις πως όλη αυτή η ερημιά φιλοξενεί μία ΠεριΟυσία Ζωής που δεν φαίνεται με ... "γυμνό" μάτι!...

    σαν την Έρημο... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κική μου!
    Πολύ όμορφα αποτύπωσες τις αντιθέσεις που πάντα υπάρχουν..
    Εύχομαι τον βαρυ χειμώνα που κατά καιρούς όλοι κουβαλάμε μέσα μας να τον ξεπερνάμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται και να αφήνουμε τον ήλιο να φωτίσει τις ψυχές μας.
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η διαφορά είναι ότι τα καράβια κάποτε ανήκαν κάπου..σε κάποιον, μετέφεραν όνειρα, χαρές , ελπίδες..η μοναξιά τους είναι λοιπόν μεγαλύτερη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καταπληκτική η φωτογραφία που ενέπνευσε το μελαγχολικό αυτό κείμενο... μη σε στεναχωρούν τα εγκαταλειμμένα σκαριά και οι πέτρες, τους ανθρώπους που έκαναν τη καρδιά τους πέτρα και τα εγκατέλειψαν, να νοιαστείς...
    ΑΦιλάκια και ν' απολαμβάνεις το τώρα σου και άσε τον χειμώνα, θα έρθει στην ώρα του! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ολιγόλεκτο που είπε πολλά. Και μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ όμορφο κείμενο καλή μου φίλη!
    Υπάρχει αυτή η λαθεμένη εντύπωση ότι οι πέτρινες καρδιές δεν πονούν!Κι όμως, αισθάνονται περισσότερο τον πόνο κι αντέχουν ακόμα περισσότερο!Κι όσο τα καράβια μας είναι έτοιμα για νέα ταξίδια να μην τα φοβόμαστε, γιατί μέσα στους χειμώνες υπάρχουν κι οι καταιγίδες που πρέπει αυτές ν' αποφεύγουμε, για να μη χάσουμε τη ζωή μας εξαιτίας τους!
    Να 'σαι πάντα καλά Κικίτσα μου και χαρούμενη βραδιά να περάσεις!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι ακριβως ειναι φιλε μου!
      οπως τα εγραψες!
      να εισαι καλα! καλο σκ να εχεις!

      Διαγραφή
  8. Εκφρασούλα μου,
    να 'ξερες πόσο καταλαβαίνω και νιώθω τα λόγια σου!
    Η φωτογραφία είναι εξαιρετική!
    Καλό βραδάκι και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να ειχες και αδικο..
    υπεροχη φωτογραφια, την καλημερα μου να εχεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραίο το κλείσιμο.....!
    Καλημέρα Κική μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταπληκτικό Κικίτσα μου!!!
    Σου πάει η ολιγόλεκτη έκφραση!!!
    Να το τολμάς πιο συχνά! Το λάτρεψα!
    Φιλιάααααααααα!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ααα ευχαριστω πολυ Αριστεα μου!
      θα το τολμαω ναι!
      χιχιιχ

      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  12. Η φωτογραφία τόσο ταιριαστή, to the point στο φίλινγκ που βγάζουν τα λόγια σου.
    Υπέροχο, Κικάκι μου. Φιλάκια πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...