Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΡΑΒΙΑ ΑΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ.

                                                            (πηγή εικόνας: google)

Κι αν νομίζεις πως τα καράβια στέκουν μόνα, ξεχασμένα στην έρημη ακρογιαλιά, σκέψου πως μπορεί να "αισθάνονται" οι πέτρες... !
Είχαν συνηθίσει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους δίπλα..., πάνω τους...!
Κι όμως ποτέ δε παραπονέθηκαν!
Πάντα ήρεμες,
μοναχικές,
δεχτικές,
σε έναν κοσμο που πάντα θα κουβαλάει ένα "βαρύ" Χειμώνα που έχει τις ρίζες του στο πιο "καυτό" Καλοκαίρι..!

Σχόλια

  1. Γεια σου Κικίτσα
    Σκληρά αγγίζουμε τα αντικείμενα
    κι αυτά μας τιμωρούν...

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σκάβοντας στο βυθό ανακαλύπτεις πως όλη αυτή η ερημιά φιλοξενεί μία ΠεριΟυσία Ζωής που δεν φαίνεται με ... "γυμνό" μάτι!...

    σαν την Έρημο... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κική μου!
    Πολύ όμορφα αποτύπωσες τις αντιθέσεις που πάντα υπάρχουν..
    Εύχομαι τον βαρυ χειμώνα που κατά καιρούς όλοι κουβαλάμε μέσα μας να τον ξεπερνάμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται και να αφήνουμε τον ήλιο να φωτίσει τις ψυχές μας.
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η διαφορά είναι ότι τα καράβια κάποτε ανήκαν κάπου..σε κάποιον, μετέφεραν όνειρα, χαρές , ελπίδες..η μοναξιά τους είναι λοιπόν μεγαλύτερη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καταπληκτική η φωτογραφία που ενέπνευσε το μελαγχολικό αυτό κείμενο... μη σε στεναχωρούν τα εγκαταλειμμένα σκαριά και οι πέτρες, τους ανθρώπους που έκαναν τη καρδιά τους πέτρα και τα εγκατέλειψαν, να νοιαστείς...
    ΑΦιλάκια και ν' απολαμβάνεις το τώρα σου και άσε τον χειμώνα, θα έρθει στην ώρα του! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ολιγόλεκτο που είπε πολλά. Και μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ όμορφο κείμενο καλή μου φίλη!
    Υπάρχει αυτή η λαθεμένη εντύπωση ότι οι πέτρινες καρδιές δεν πονούν!Κι όμως, αισθάνονται περισσότερο τον πόνο κι αντέχουν ακόμα περισσότερο!Κι όσο τα καράβια μας είναι έτοιμα για νέα ταξίδια να μην τα φοβόμαστε, γιατί μέσα στους χειμώνες υπάρχουν κι οι καταιγίδες που πρέπει αυτές ν' αποφεύγουμε, για να μη χάσουμε τη ζωή μας εξαιτίας τους!
    Να 'σαι πάντα καλά Κικίτσα μου και χαρούμενη βραδιά να περάσεις!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι ακριβως ειναι φιλε μου!
      οπως τα εγραψες!
      να εισαι καλα! καλο σκ να εχεις!

      Διαγραφή
  8. Εκφρασούλα μου,
    να 'ξερες πόσο καταλαβαίνω και νιώθω τα λόγια σου!
    Η φωτογραφία είναι εξαιρετική!
    Καλό βραδάκι και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να ειχες και αδικο..
    υπεροχη φωτογραφια, την καλημερα μου να εχεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραίο το κλείσιμο.....!
    Καλημέρα Κική μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταπληκτικό Κικίτσα μου!!!
    Σου πάει η ολιγόλεκτη έκφραση!!!
    Να το τολμάς πιο συχνά! Το λάτρεψα!
    Φιλιάααααααααα!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ααα ευχαριστω πολυ Αριστεα μου!
      θα το τολμαω ναι!
      χιχιιχ

      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  12. Η φωτογραφία τόσο ταιριαστή, to the point στο φίλινγκ που βγάζουν τα λόγια σου.
    Υπέροχο, Κικάκι μου. Φιλάκια πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...