Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

Η ποίηση μου αρέσει και μου αρέσει πολύ όμως είναι από τα είδη λογοτεχνίας που δε μπορώ να «αγγίξω» και πολλές φορές δε μπορώ να κατανοήσω εύκολα λογω των λεξεων που χρησιμοποιουν οι
περισσοτεροι συγχρονοι ποιητες.
 Παρόλα αυτά επειδη μου αρέσει να δοκιμάζω των εαυτό μου, προσπαθώ να γράψω κάτι και σε αυτό το είδος μα δε τα καταφέρνω, τουλάχιστον όχι όπως επιθυμώ. Θεωρώ πως θέλει εξάσκηση και πολύ περεταίρω μόρφωση για να μη μοιάζει «παιδικό» ένα ποίημα αλλα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό δείγμα από ένα ποίημα που έχω ξεκινήσει να γράφω και συνέχεια διορθώνω, που στόχο εχει τη παρομοίωση οδηγών – μαχητών δρόμου με οδηγών – μαχητών ζωής.
Σε δοκίμιο μου είναι εύκολη η παρομοίωση σε ποίημα όμως δύσκολο. Μακάρι καποια στιγμή να το ολοκληρώσω.

« Κάθε λακκούβα και καημός,
κάθε μονοπάτι μια ανάγκη,
κάθε ανηφόρα αναστεναγμός
και κάθε κατηφόρα δάκρυ

Μα όταν έρχεται το ίσωμα
όλα στη θέση μπαίνουν
η άνοιξη εμφανίζετε
και οι οδηγοί ανασαίνουν »


* Ξέρω, είναι μικρό το δείγμα αλλα είναι το πιο δυνατό του σημείο έως τώρα νομίζω. Δεν έβαλα την αρχή του γιατί σκέφτομαι να την αλλάξω. Έχουμε όμως κάτι ας πούμε από το κύριο θέμα του. Εύχομαι να σας αρέσει!

Η κάθε βοηθεια καλοδεχούμενη! 

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ! ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΙΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...