ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

Η ποίηση μου αρέσει και μου αρέσει πολύ όμως είναι από τα είδη λογοτεχνίας που δε μπορώ να «αγγίξω» και πολλές φορές δε μπορώ να κατανοήσω εύκολα λογω των λεξεων που χρησιμοποιουν οι
περισσοτεροι συγχρονοι ποιητες.

 Παρόλα αυτά επειδη μου αρέσει να δοκιμάζω των εαυτό μου, προσπαθώ να γράψω κάτι και σε αυτό το είδος μα δε τα καταφέρνω, τουλάχιστον όχι όπως επιθυμώ. Θεωρώ πως θέλει εξάσκηση και πολύ περεταίρω μόρφωση για να μη μοιάζει «παιδικό» ένα ποίημα αλλα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό δείγμα από ένα ποίημα που έχω ξεκινήσει να γράφω και συνέχεια διορθώνω, που στόχο εχει τη παρομοίωση οδηγών – μαχητών δρόμου με οδηγών – μαχητών ζωής.
Σε δοκίμιο μου είναι εύκολη η παρομοίωση σε ποίημα όμως δύσκολο. Μακάρι καποια στιγμή να το ολοκληρώσω.

« Κάθε λακκούβα και καημός,
κάθε μονοπάτι μια ανάγκη,
κάθε ανηφόρα αναστεναγμός
και κάθε κατηφόρα δάκρυ

Μα όταν έρχεται το ίσωμα
όλα στη θέση μπαίνουν
η άνοιξη εμφανίζετε
και οι οδηγοί ανασαίνουν »


* Ξέρω, είναι μικρό το δείγμα αλλα είναι το πιο δυνατό του σημείο έως τώρα νομίζω. Δεν έβαλα την αρχή του γιατί σκέφτομαι να την αλλάξω. Έχουμε όμως κάτι ας πούμε από το κύριο θέμα του. Εύχομαι να σας αρέσει!

Η κάθε βοηθεια καλοδεχούμενη! 

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ! ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΙΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ!!!