Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

Η ποίηση μου αρέσει και μου αρέσει πολύ όμως είναι από τα είδη λογοτεχνίας που δε μπορώ να «αγγίξω» και πολλές φορές δε μπορώ να κατανοήσω εύκολα λογω των λεξεων που χρησιμοποιουν οι
περισσοτεροι συγχρονοι ποιητες.
 Παρόλα αυτά επειδη μου αρέσει να δοκιμάζω των εαυτό μου, προσπαθώ να γράψω κάτι και σε αυτό το είδος μα δε τα καταφέρνω, τουλάχιστον όχι όπως επιθυμώ. Θεωρώ πως θέλει εξάσκηση και πολύ περεταίρω μόρφωση για να μη μοιάζει «παιδικό» ένα ποίημα αλλα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό δείγμα από ένα ποίημα που έχω ξεκινήσει να γράφω και συνέχεια διορθώνω, που στόχο εχει τη παρομοίωση οδηγών – μαχητών δρόμου με οδηγών – μαχητών ζωής.
Σε δοκίμιο μου είναι εύκολη η παρομοίωση σε ποίημα όμως δύσκολο. Μακάρι καποια στιγμή να το ολοκληρώσω.

« Κάθε λακκούβα και καημός,
κάθε μονοπάτι μια ανάγκη,
κάθε ανηφόρα αναστεναγμός
και κάθε κατηφόρα δάκρυ

Μα όταν έρχεται το ίσωμα
όλα στη θέση μπαίνουν
η άνοιξη εμφανίζετε
και οι οδηγοί ανασαίνουν »


* Ξέρω, είναι μικρό το δείγμα αλλα είναι το πιο δυνατό του σημείο έως τώρα νομίζω. Δεν έβαλα την αρχή του γιατί σκέφτομαι να την αλλάξω. Έχουμε όμως κάτι ας πούμε από το κύριο θέμα του. Εύχομαι να σας αρέσει!

Η κάθε βοηθεια καλοδεχούμενη! 

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ! ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΙΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...