ΟΙ ΗΧΗΡΕΣ ΣΙΩΠΕΣ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.

Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Λίγο πριν την άδεια, φιλοξενούμε σε τούτη την εκφραστική γωνιά μια γλυκύτατη Ποιήτρια - Συγγραφέα, την Σμαραγδή Μητροπούλου.

Την πρωτοσυνάντησα στο facebook και θυμάμαι έντονα την υποστήριξη και την τρυφερότητα που μου έδειξε όταν ο Νικήτας Σούλος, ο δικός μας "Μάγος", με είχε προσκαλέσει στην εκπομπή του να μιλήσω για το πρώτο μου βιβλίο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"

Από τότε, μια θέση στην καρδιά μου, της ανήκει.

Σήμερα εδώ, τη γνωρίζουμε καλύτερα και ανακαλύπτουμε ένα ένα τα έργα της.

Ακολουθήστε μας, εκφραστικοί.

Πριν ο ήλιος δύσει, 2014, εκδόσεις Όστρια

Μια γυναίκα που τη βασανίζει το παρελθόν... Ένα αθώο παιδί.... Ένας νέος άνθρωπος που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή... Η διαδρομή μιας ζωής.... Ένα άνοιγμα ψυχής....μια εξομολόγηση....την ώρα που ο ουρανός γεμίζει κόκκινα χρώματα....την ώρα του δειλινού.... πριν ο ήλιος δύσει

Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα, 2015, εκδόσεις Όστρια

Όνειρα...αποφάσεις...επιλογές... Αρκεί, κάποιες φορές, μια τόση δα μεταβολή της τύχης για να πάρει άλλη κατεύθυνση η ρότα του καραβιού που λέγεται ζωή και να αλλάξουν όλα...όλα. Γιατί... Ένα σημάδι μπορεί να διαρκέσει για πάντα και μια στιγμή να σημαδέψει την ψυχή για μια αιωνιότητα.

Ήχοι στη σιωπή, 2017, εκδόσεις Όστρια

Σκέψεις που δεν εξωτερικεύτηκαν… όνειρα που σ’ ένα κουτί ξύλινο έμειναν κλειδωμένα και ξεχάστηκαν… λόγια που χαράχτηκαν στο χαρτί... Αναμνήσεις… Σε κάθε γωνιά της γης… ατενίζοντας τη θάλασσα ή τα φώτα της πόλης. Γιατί… σαν τραγουδούν οι ήχοι στη σιωπή, έχουν τόσα μα τόσα να πουν… να θυμίσουν.

Σμαραγδή μου, καλώς ήρθες στην εκφραστική μας παρέα. Σε ευχαριστώ που με χαρά, δέχτηκες να μοιραστείς μαζί μας, πολλές πτυχές, τόσο των έργων όσο και της ζωής σου.

Kαλώς σε βρήκα, η χαρά είναι όλη δική μου!

1) Θα ήθελα να μάθω ποια είναι η Σμαραγδή, πώς μεγάλωσε, πώς ανέπτυξε την αγάπη της για τα βιβλία και τη συγγραφή και πώς βρέθηκε στο δρόμο της Ποίησης και της Λογοτεχνίας, με «ασπίδα και «όπλο» τα βιβλία της.

“Η Σμαραγδή είναι ένας άνθρωπος που κρύβει μέσα του ένα παιδί!” Αυτό λένε όσοι με ξέρουν κι ίσως να παίζει ρόλο (εκτός από την ιδιοσυγκρασία μου) και η εργασία μου, ως εκπαιδευτικός. Μεγάλωσα σε μία παραθαλάσσια κωμόπολη στη νότια Μεσσηνία, στη Μεθώνη, στην «καστροπολιτεία», όπως μου αρέσει να την αποκαλώ. Εκεί, έπλεξα τα πρώτα μου όνειρα, διάβασα τα πρώτα μου βιβλία κι έκανα τις πρώτες μου «άγουρες» συγγραφικές προσπάθειες… μικρές ιστορίες, σκετσάκια και στιχάκια… έχω κρατήσει αυτά τα τετράδια (υπάρχουν σ’ ένα συρτάρι της βιβλιοθήκης μου στο πατρικό μου σπίτι), γιατί μου θυμίζουν τα πρώτα εκείνα χρόνια της αθωότητας. Αργότερα, στα χρόνια της ενηλικίωσης, συνέχισα να γράφω και να σβήνω… συμμετείχα σε  λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (σε κάποιους διακρίθηκα) και συλλογικά έργα… και από το 2014 μπαίνω «επίσημα»  στο χώρο του βιβλίου με την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου, του θεατρικού «Πριν ο ήλιος δύσει». Μετά ακολούθησαν δύο συλλογές διηγημάτων: «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» και το πιο πρόσφατο «Ήχοι στη σιωπή». Και τα τρία βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.

2) Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου; Τι θεωρείς πως σε τραβάει περισσότερο σαν είδος λογοτεχνίας; Τόσο από την πλευρά του αναγνώστη, όσο και από την πλευρά της συγγραφέως.

Οι πηγές έμπνευσής μου είναι ποικίλες… ένα μουσικό κομμάτι, μια φωτογραφία, μια φράση μπορούν να πυροδοτήσουν το μυαλό και να μεταμορφωθούν σε μία ιστορία. Συγκεκριμένα, για το τελευταίο μου βιβλίο «Ήχοι στη σιωπή» πηγή έμπνευσης υπήρξε το αρχοντονήσι της Άνδρου… εκεί στήθηκε κι εκεί γράφτηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του… κι αν υπάρχει άποψη πως η τέχνη και τα βιβλία δεν έχουν πατρίδα, αυτό το βιβλίο έχει!!

Ως αναγνώστρια αγαπώ και την ποίηση και την πεζογραφία… ιδιαίτερα μου αρέσουν οι ιστορίες εποχής καθώς κι εκείνες που συνδυάζουν το πραγματικό με το φανταστικό… ως δημιουργό περισσότερο με τραβά η πεζογραφία…

3) Ποια η άποψή σου για την Τέχνη στην Ελλάδα του σήμερα και του Έλληνα «του πάντα»;

Η κρίση στην Ελλάδα του σήμερα έχει επηρεάσει την τέχνη, οικονομικά και πνευματικά. Ωστόσο, υπάρχουν  δημιουργοί-ειδικά νέοι άνθρωποι- που επιμένουν να εκφράζονται και να δημοσιεύουν τα έργα τους, γιατί γι’ αυτούς η τέχνη είναι εσωτερική ανάγκη και φλόγα ψυχής… αυτό ακριβώς τους οδηγεί να εκφραστούν, να βγάλουν αυτό που πιστεύουν και νιώθουν και να το μοιραστούν.  Από εκεί κι έπειτα, ο χρόνος θα κρίνει, αυτός ο αδέκαστος κριτής.

4) Βλέπεις ένα μέλλον αβέβαιο ή βέβαιο μέσα από τους ήρωες των βιβλίων σου,  που πιστεύω πως από καιρό  προϋπάρχουν μέσα σου;

Πώς με νιώθεις!! Όντως, αρκετοί ήρωες των βιβλίων μου προϋπήρχαν σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα μου κι έψαχναν την ευκαιρία να βγουν στο φως… όσες φορές, όμως, προσπάθησα να τους καθοδηγήσω εγώ, έκαναν την επανάστασή τους και ανέλαβαν οι ίδιοι τα ηνία ώστε να δημιουργήσουν το δικό τους παρελθόν, παρόν και μέλλον.

5) Θα ήθελα να μάθω πώς ήταν οι πρώτες ανάσες των βιβλίων σου. Το στάδιο της «γέννας» και το στάδιο της θαλπωρής τους.

Αχ αυτές οι πρώτες ανάσες! Λοιπόν, η συγγραφή του κάθε βιβλίου μου ακολουθούσε την πορεία: καρδιά-μυαλό-τετράδιο-λαπτοπ. Πρώτα, δηλαδή, κάτι μιλούσε στην καρδιά μου, μετά το επεξεργαζόταν ο εγκέφαλος, στη συνέχεια κρατούσα χειρόγραφες σημειώσεις και στο τέλος ακολουθούσε το κυρίως στάδιο της δημιουργίας στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Αφού τελείωνα το βιβλίο, το άφηνα για ένα χρονικό διάστημα να «ανασάνει» και μετά το ξανάπιανα πάλι με καθαρό μάτι και μυαλό για διορθώσεις και αλλαγές.

6) Μπορώ να μάθω κάτι από τα επόμενα σχέδιά σου; Υπάρχουν και κάποιες παρουσιάσεις που θα έρθουν; Κάποια νέα έργα ή είδη; Κάποιες συνεργασίες ίσως;
Έχω ξεκινήσει τη συγγραφή ενός καινούργιου βιβλίου, το οποίο «προϋπήρχε» μέσα μου. Σειρά του τώρα να βγει στο φως.  Για τα υπόλοιπα… σαν έλθει η ώρα.

7) Υπάρχει κάποιος ποιητής ή συγγραφέας ή κάποιος δικός σου ήρωας, που αποτελεί Πρότυπο για εσένα και σε «ευλογεί», δίνοντάς σου έμπνευση, τεχνική και γενικότερα έκφραση δημιουργίας;

Πολλοί ποιητές και συγγραφείς έχουν αποτελέσει κι αποτελούν για μένα πρότυπο, θα προτιμήσω, όμως, να σταθώ σε δύο ήρωές μου: στον πατέρα Λάιονελ («Πριν ο ήλιος δύσει») και στον Ραβί («Ήχοι στη σιωπή»).  Ο πατήρ Λάιονελ, ιερέας των φυλακών, δέχεται την εξομολόγηση ενός νεαρού μελλοθάνατου… είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να συγχωρεί, να συμπαραστέκεται και προπαντός να αγαπά αγνά και άδολα δίχως να (κατα)κρίνει. Ο Ραβί, χαμένος σ’ έναν κόσμο σιωπής εξαιτίας μίας σπάνιας ασθένειας, χάρη στην αληθινή αγάπη σπάζει το φράγμα του χώρου, του χρόνου, ακόμα και του θανάτου… προτιμά να παραμείνει η ψυχή του ανάμεσα σε γη και ουρανό για να μπορεί να είναι κοντά σε ό,τι έχει αγαπήσει πιο πολύ.

8) Ποια η άποψή σου για το «σκηνικό» που επικρατεί ανάμεσα σε συγγραφείς, εκδότες και βιβλιοπωλεία;

Πιστεύω πως θα πρέπει να υπάρχει σωστή συνεργασία και τήρηση ισορροπιών για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

9) Υπάρχει κάποια συμβουλή που ακολουθείς πιστά στη ζωή σου και θα ήθελες να τη μοιραστείς μαζί μας, δίνοντάς τη μας, παράλληλα,  ως ορόσημο αποφάσεων και επιλογών μας;

«Αύριο είναι μια καινούργια μέρα!» (το μότο της Σκάρλετ ο’ Χάρα, από το βιβλίο «Όσα παίρνει ο άνεμος»).

10) Θα μου άρεσε να κλείσουμε αυτή την συνέντευξη – συζήτηση, με κάτι «σημαδιακό» και αγαπημένο. Θα ήθελα λοιπόν να μας προτείνεις βιβλία που σε άγγιξαν και συγγραφείς που σε σημάδεψαν τόσο με τα έργα  όσο και με την προσωπικότητά τους.

Θα ξεκινήσω με το βιβλίο απ’ το οποίο έχω πάρει το «σύνθημα» που προσπαθώ να εφαρμόζω στη ζωή μου: «Όσα παίρνει ο άνεμος», της Μάργκαρετ Μίτσελ.

Μ’ έχει αγγίξει πολύ ο νομπελίστας της Αιγύπτου ο Ναγκίμπ Μαχφούζ και με το έργο του (ξεχωρίζω ιδιαίτερα τα βιβλία «Ράδοπις», «Αδίσταχτος έρωτας», «Το σοκάκι της αμαρτίας»), αλλά και με την προσωπικότητά του και τις ιδέες του, όπως αυτές διατυπώνονται στο βιβλίο «Η δική μου Αίγυπτος», μία εκ βαθέων συζήτηση ανάμεσα στον ίδιο το συγγραφέα και τον δημοσιογράφο Μοχάμεντ Σαλμάουι.

Θαυμάζω επίσης πολύ τον Ζιλμπέρ Σινούε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων… ξεχωρίζω τα βιβλία του «Η Αιγυπτία», «Η κόρη του Νείλου», «Η πορφύρα και η ελιά», «Η σταυρωμένη βασίλισσα».

Σε ευχαριστώ πολύ για την εκφραστική κουβέντα και το τόσο ενδιαφέρον μοίρασμα.
Καλή επιτυχία στα έργα και στη ζωή σου. Κάθε καλό. Επιτυχίες και πολλά χαμόγελα.
Να είσαι πάντα καλά, δημιουργική και εμπνευσμένη.

Κι εγώ σε ευχαριστώ, Κική μου. Σου εύχομαι από καρδιάς  υγεία, χαμόγελο και πολλές πολλές εμπνεύσεις.

      Η Σμαραγδή Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αρχαία Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στη Mεγάλη Βρετανία. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι, επίσης, διπλωματούχος Δημιουργικής Γραφής (Diploma in Creative Writing) του Κολεγίου Writers’ Bureau (Manchester, UK), ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεατρικής γραφής στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και σκηνοθεσίας στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού. Eίναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ), της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων (ΕΕΛΣΠΗ). Έχει τιμηθεί με το βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven (Α΄βραβείο στην κατηγορία «Φαντασία»). Από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Πριν ο ήλιος δύσει» (θεατρικό),  «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» και «Ήχοι στη σιωπή». Μοιράζει την αγάπη της εξίσου στη διδασκαλία  και στη συγγραφή ιστοριών.

Επικοινωνία: www.facebook.com/smaragdi.mitropoulou

                       smaragdi02@gmail.com

Κάθε επιτυχία!

Ευχαριστώ πολύ!