Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

διαβάζοντας τες, μπροστά μου περνούσαν εικόνες... χρώματα... ομιλίες... μυρωδιές...


"H αγάπη δηλώνει παρών" της Κικής Κωνσταντίνου.
Ένα βιβλίο από μία αξιόλογη συγγραφέα η οποία "ήρθε για να μείνει" και να μας ταξιδέψει στη θάλασσα της λογοτεχνίας.
Τρεις ιστορίες, οι οποίες με άγγιξαν και με συγκίνησαν-η καθεμία με τον τρόπο της... διαβάζοντας τες μπροστά μου περνούσαν εικόνες... χρώματα... ομιλίες... μυρωδιές...
Κοινός παρονομαστής τους: Η αγάπη...
Κική μου, συνέχισε, με κάνεις υπερήφανη...!!!
Καλοτάξιδο κι ευλογημένο το βιβλίο σου!!!



"Μα τι στο καλό είχε πάθει;
Τι του συνέβαινε;
Απλώς ξύπνησε κατά τη διάρκεια του βραδινού του ύπνου. Δε ηταν δα και η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που οι άνθρωποι ξυπνάνε τα βράδια. Ίσως απλώς να ήθελε ένα ποτήρι νερό….
Μα δε διψούσε….
Άναψε το φως του δωματίου και με γοργά βήματα κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Αφού έβρεξε με κρύο νερό το πρόσωπό του επέστρεψε ξανά στο κρεβάτι. Μετά λύπης του διαπίστωσε πως ήταν δύο τα ξημερώματα.
«Μόνο τόσο λίγο κοιμήθηκα;» μονολόγησε. «Περίεργο, ξαφνικά δε νυστάζω καθόλου», συνέχισε.
«Τώρα τι κάνουμε;» Αναρωτήθηκε.
Ένοιωθε έντονα την ανάγκη να καταφύγει στο πολύτιμο περιεχόμενο της φωτογραφικής μηχανής του αλλά ήξερε πως αν το έκανε αυτό, όλο το βράδυ θα σκεφτόταν πως χανόταν στα βαθιά πελάγη μαύρων, σκιστών ματιών και δε θα έκλεινε μάτι από την αγωνία μήπως κάποιος του πάρει άξαφνα αυτά τα μάτια από μπροστά του.
Κάτι του συνέβαινε! Δε μπορεί να ένοιωθε έτσι!
Ήταν αδικαιολόγητα συναισθήματα όσα ένοιωθε! Δε μπορεί να αισθανόταν έτσι εκείνος!
Τι στο καλό; Ήταν ερωτευμένος;
Μπορούσε να είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα που δεν είχαν καν ανταλλάξει ένα «γειά»;
Κι όμως, γιατί ένοιωθε πως είχαν ανταλλάξει πολύ περισσότερα;
Τα μάτια της έφταιγαν! Ναι το ήξερε! Τα μάτια της έφταιγαν! Εκείνο το βλέμμα της, το εκφραστικό της βλέμμα, του μιλούσε! Τον άγγιζε βαθιά στη ψυχή του!
Ήταν ερωτευμένος;
Θα μπορούσε να είναι ερωτευμένος;
Έτσι; Με αυτό το τρόπο; Τόσο γρήγορα; Τόσο σφοδρά; Τόσο δυνατά;
Θα μπορούσε;
Όχι, δε θα μπορούσε.
Κι όμως, θα μπορούσε!
Ναι, θα μπορούσε! Φυσικά και θα μπορούσε!
Ποιός είναι αυτός που μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματα, άραγε; Ήταν ανίκανος να πάει κόντρα σε έναν χείμαρρο, καθάριων συναισθημάτων που πήγαζαν βαθιά, μέσα απ’ τη ψυχή του.
Ήταν ερωτευμένος, Ναι!
Ήταν αλήθεια, είχε ερωτευτεί! Είχε μάθει πλέον πως είναι να σε διακατέχει ένα τέτοιο συναίσθημα. Πρώτη φορά το αισθανόταν και ήταν τόσο δυνατό ώστε να τον κάνει να ξεχάσει τα πάντα από τη ζωή του, κάνοντάς τον παράλληλα να θυμάται μόνο τη σημερινή μέρα.
Η μαλλον όχι! Όχι, όλη τη σημερινή ημέρα, μόνo κάποιες στιγμές, εκείνες τις στιγμές που μοιράστηκε μαζί της.
Μόνο αυτή σκεφτόταν. Μόνο εκείνες οι στιγμές υπήρχαν πλέον στη σκέψη του.
Κάποτε δε μπορούσε να αποχωριστεί τη φωτογραφική του μηχανή, τώρα ευχαρίστως θα τη πέταγε στο γκρεμό μόνο και μόνο για να μπορέσει, ως αντάλλαγμα, να δει εκείνη. Έστω κι αν ήταν για λίγο. Έστω κι αν ήταν μόνο για μια στιγμή! Το ήθελε! Το ήθελε τόσο πολύ!"


 Ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ στην αγαπημένη Γυναίκα, Ποιήτρια, Συγγραφέα Smaragdi Mitropoulou για τα τόσο καλά λόγια και την συνολική της αγάπη!

Τιμή και χαρά!















Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να