Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΚΥΚΝΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Υπερήφανη, ατενίζει το βλέμμα χάνεται
σε μια ξεχασμένη λίμνη, ταλαιπωρεί τις ευχές της.

Τα όνειρά της, λευκά
Τα συναισθήματά της, έντονα
μα το χαμόγελο της πυκνό, σαν φτερά Αγγέλου.

Απρόσιτη μα έντονα μεθυστική
σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και ύστερα, σε "κερνά" μια βάρκα.

Αδιαμφισβήτητα άυλη
Εκκεντρικά καλλωπιστική,
σαν ένα αναρριχητικό φυτό που ξέφυγε από τον φράκτη.

Οδεύει για τους δίπλα φράκτες
Για τις θάλασσες
Για τους ωκεανούς
Σε πελάγη μακρινά οφείλει να ταξιδέψει

Ο κύκνος μας, είναι ο πλέον αρμόδιος για την πρόσκληση της εσωτερικής κυριαρχίας

Σύμμαχος, οδηγός και μπροστάρης μας
Ηγέτης, στην λίμνη που αγαπά, μας οδηγεί

Αφέσου

Όλα τα ασχημόπαπα πλάι στην Αγάπη μπορούν να γίνουν ένας υπερήφανος κύκνος

- Ο Κύκνος - Κική Κωνσταντίνου

~~ Στην αγαπημένη μου Alexandra Mouriopoulou για την γιορτή της.
Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα γλυκιά μου, να σε χαιρόμαστε, πάντα υγιής και ευτυχισμένη! Να χαίρεσαι την υπέροχη οικογένειά σου! Σου εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο! Σε αγαπώ πολύ!!!
Η φωτογραφία δική σου, όπως και το ποίημα πλέον!!
 
 
Ένα μεγάλο χρόνια πολλά και τις πιο θερμές μου ευχές για την δική μας, Αλεξάνδρα
Ό,τι καλύτερο εύχομαι ολόψυα!

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες! <3

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφος ο Κύκνος. Όπως πάντα με τις δημιουργίες σου Κική μου.
    Καλή συνέχεια κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αγαπημένη σου Αλεξάνδρα πρέπει να είναι ένας σωστός κύκνος. Να τη χαιρόμαστε λοιπόν. Πανέμορφο για μια ακόμη φορά τα ποίημά σου, Κική μου. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σας ευχαριστω ολους παρα παρα πολυ!!!!
    την αγαπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...