Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

κι είναι/- προ πάντων- και τόσο λίγα.







Τούτη η εποχή/ του εμφυλίου σπαραγμού
δεν είναι εποχή/ για ποίηση/ κι άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι/ να γραφεί/ είναι ως αν
να γράφονταν/ από την άλλη μεριά
αγγελτηρίων θανάτου/ γι αυτό και
τα ποιήματά μου/ είναι τόσο πικραμένα
(και πότε- άλλωστε- δεν ήσαν;)
κι είναι/- προ πάντων- και τόσο λίγα.



Ν. Εγγονόπουλος, «Ποίηση 1948»
(Ν. Εγγονόπουλος, Ποιήματα, τ. Β’, εκδ. Ίκαρος)


_________

Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli

Eυχαριστώ πολύ!!!

Labels:

Σχόλια

  1. Apokalipsis9993 Αυγούστου 2018 στις 9:54 π.μ.

    Πόσο γραφικά τα Ζαγοροχώρια και πόσο μελαγχολικό το ποίημα του Εγγονόπουλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Giannis Pit.3 Αυγούστου 2018 στις 6:09 μ.μ.

    Ζαγοροχώρια...
    Ευλογημένο μέρος. Χειμερινή εμφάνιση και τοπίο.
    Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ4 Αυγούστου 2018 στις 4:35 μ.μ.

    Καλές ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ με καλή διάθεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σμαραγδάκι- Ρούλα5 Αυγούστου 2018 στις 11:10 μ.μ.

    Κική μου χειμωνιατικες εικονες μεσα στο κατακαλοκαιρο..μαζι με την αγαπη που δηλωνει παρόν..πολυ ομορφες!! οπως και το ποιημα του εγγονοπουλο ..ποσο ομορφο αλλα και ποσο επικαιρο !!
    Να περασεις εναν ομορφο και ξεκουραστο Αυγουστο φίλη μου φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
41 σχόλια
Read more »

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...
148 σχόλια
Read more »

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πές μου! Πές μου, πόσες; Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πές μου, πόσα; Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με! Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πές μου, πόσες; Μη μου γυρνάς τη πλάτη! Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς! Πές μου! Μόνο πές μου! Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής; Πές μου! Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή; Πές μου! Θέλω να μάθω! Πές μου! Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Μα πώς μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και ν...
84 σχόλια
Read more »