Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

7η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ



Δεν θα κρατηθώ,
Θα εξομολογηθώ πως θα χορέψω βαλς με τις αναμνήσεις μου

Δεν θα σου αποκαλύψω το μέρος, την ώρα, το λεπτό,
δεν θα σου ψιθυρίσω τίποτα

Τα ρούχα δεν έχουν σημασία
Το τραγούδι, όποιο και να ’ναι, θα είναι ευάλωτο.

Το σκηνικό αλλότριο
Οι αντίκες, οφθαλμαπάτες

Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο
Μια πλάνη που γεννάει μια πλάνη, αμέριμνη
Μια ρωγμή στο χρόνο, ως ένα αντίξοο σημάδι, μιας ακόμα παρακμής

Στον πόλεμο δεν θρηνούμε θύματα,
ήρωες μόνο.

Οι αναμνήσεις μου,
όλες μαζεμένος απ’ έξω, στην αυλή.
Στον Ήλιο, χρυσίζουν τα μαλλιά τους
Ο τρόπος που κάθονται, με παραπέμπει σε ένα παιχνίδι, μαγικό.

Θα σου εξομολογώ πως η θύμηση, με παρασέρνει
μου χαρίζει μια χαρμολύπη, ανούσια.
Έτσι μου είπανε, παρότι θυμάμαι και νιώθω, πως ήταν πολύτιμη, μοναδική.

Οι πέτρες του σύμπαντος, συμβάλουν στην ουτοπία
Ένα τοπίο, άκρως ρεαλιστικό

Γεννήθηκα άραγε; Υπήρξα ποτέ μου ή ήμουν ένας ήρωας, μιας ιστορίας μεταίχμιας, αποκαρδιωτικής;

Γιατί δεν θυμάμαι να γεύομαι γάλα στα χείλη μου;
Γιατί η μυρωδιά της μάνας για μένα, μοιάζει με λόγο που γεννήθηκε από τον άνεμο;



~~ 7η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.

 
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
Καλή  δύναμη, εκφραστικοί μου.
Να προσέχετε!

Σχόλια

  1. Όμορφες αναμνήσεις... Αυτές τελικά είναι το Βάλσαμο μας στις δύσκολες στιγμές. Πράγματι τις χρειαζόμαστε. Οπότε είναι σημαντικό να φτιάχνουμε όμορφες αναμνήσεις σε καθε ευκαιρία. Καλη συνέχεια, φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα τώρα να δεις που κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν είδα αυτό σου το έργο. Πώς και δεν το είδα;
    Καραντίνα λοιπόν.
    Και είσαι στην 7η μέρα εσύ με μια δυνατή γραφή όλα σου τα ποιήματα. Με μηνύματα και έννοιες σημαντικές Σκέφτομαι ότι αυτό το έργο σου πρέπει να γίνει βιβλίο.
    Είναι πρωτότυπο έργο, δυνατός ο λόγος σου, γεμάτος συναισθήματα.
    Μπράβο Κική μου
    Συγνώμη χαρά μου που 7 μέρες έκανα να το πάρω είδηση ναι;
    Φιλάκια πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχο, Κική μου. Να είσαι βέβαιη ότι θα διαβάσω ολόκληρο το έργο σου. Χαίρομαι που από όλο αυτό βγήκε κάτι θετικό: η έμπνευσή σου και τη μοιράζεσαι μαζί μας. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Λατρεμένο το έργο του Matisse.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μεγαλώνει η συλλογή της καραντίνας Κική. Για την ποιότητά της δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Το ξέρεις. Θα είναι μια ιδιαίτερη συλλογή με τη δική της αξία αγαπημένη μου φίλη. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...