3η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

Μη σταματάς να μετράς τις λέξεις

Τις λέξεις στον τοίχο, όχι, μη σταματάς

Είναι σύμβολα

Κλονίστηκε η πίστη μας, αγάπη μου

Στην αλληλουχία, στον άνθρωπο, στην ελπίδα, στην αγάπη

Κλονίστηκε

Και θέλω τόσα να σου πω

Κι άλλα τόσα

Αμφίβολο

Μπορώ να σου δείξω την μοναξιά μου

Μπορώ να ζωγραφίσω λιβάδια στις φλέβες μου

Μπορώ με σιγουριά να σου πω πως, Αιωρούμαι!

Είμαι μετέωρη

Είσαι διάτορος

Στο περβάζι μας, δεν υπάρχουν σκιές, απόψε

Ούτε τουλίπες

Ούτε βασιλικός

Υπάρχει μια μελαγχολία

Ακατοίκητη

Αμέθυστη

Απροσδιόριστη

Νεκρή

Σφαδάζει το μέσα μου

Σφαδάζει το μυαλό μου

Η καρδιά μου, αιμορραγεί

Την κρατώ στην αγκαλιά μου

Νιώθω πως θέλει να κοιμηθεί

Μαζί μου, έλα

Πιάσε το χέρι μου, βάλτο  στην καρδιά σου

Η θέση της, είναι λειψή

Σου είπα «Κοιμάται»

Την κοιμίζω

Στο γκρεμό την πέταξα

Την θυσίασα

Κανείς δεν νιώθει

Ακούω τους χτύπους της

Πολλές φορές νιώθω πως αναπνέω ξανά

Δεν θέλω

Στον γκρεμό βαδίζω χωρίς να ντραπώ

Η καρδιά μου, η καρδιά σου, οι καρδιές μας,

Το αύριο

Η μάσκα,

Η μάσκα που μας φόρεσαν, τις πνίγει όλες θαρρώ

Τις καταπίνει, ως έρμαιο μιας πλάνης

Η μάσκα, αβέβαιο,

σύμμαχος  ή εχθρός μας;

Το σπουργίτι απόψε δεν θα ‘ρθει

Πενθεί

Αιμορραγώντας πλέκω ελπίδες

Από το παράθυρο μου γνέφει αβέβαια, το αύριο

Η Ηλιαχτίδα, δεν θα ‘ρθει

Την Αναζητώ

~~ 3η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου

"Η Καραντίνα"

Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).

Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.

Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο.

Καλή εβδομάδα και καλή δύναμη, εκφραστικοί μου.

Να προσέχετε!