Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΚΥΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...

     Aυτή η ανάρτηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η συνέχεια της προυγούμενης μου...
     Όσοι τη διαβάσατε ή θα τη διαβάσετε θα δείτε πως έκανα κάποια "παράπονα" γιατί έξω στο δρόμο δε κυκλοφορούσε ψυχή..., εκτός απο ένα σκύλο που και αυτός βαριότανε... 
      Ε.... δεν έλεγα καλύτερα να κερδίσω το τζόκερ? Χαχα. Ο σκύλος βρήκε και παρέα άλλους δύο και τα αφεντικά τους έτρεχαν να τους μαζέψουν μέσα στη βροχή και αυτά δε καθόντουσαν με τίποτα...
      Ξαφνικά, όπως χάζευα στο ιντερνετ, ακούω μια γυναικεία φωνή και κοιτάω έξω.. τι να δω... Δυο μεγάλα σκυλιά ( αυτό που  βαριόταν πριν κι ακόμη ένα μαυρο με άσπρο πολύ ομορφο ) ήταν έτοιμα για καυγά αλλά μόνο καυγάς δε τους βρήκε... μάλλον τα βρήκαν και ήθελαν να παιξουν μαζί αλλά που να τα αφήσουν τα αφεντικά τους.
     Βγήκε η κυρία με τη παντόφλα και κυνηγούσε το σκύλο μέσα στη βροχή (εντωμεταξύ ο σκύλος σημασία δε τις έδινε) και μετά βγήκε και ενας άλλος κυριος (ιδιοκτήτης του σκυλιου που βαριοταν) και τα κυνηγουσαν με την αλλη κυρια μαζι. 
     Και στη συνέχεια εμφανίζετε και άλλη κυρια με παντόφλες και κυνηγούσε και αυτή το σκύλο της άλλης κυρίας αλλά τα σκυλιά δε πλησίαζαν τους ανθρώπους με τίποτα.
     Και εγώ παρακολουθούσα και γέλαγα μόνη μου και ξαφνικά σκάει ένας άλλος κύριος με ένα καφε σκύλο (με την αλυσίδα του όμως) ο οποίος είδε τα δυο σκυλιά και ήθελε να παιξει και αυτός (μάλλον ζήλεψε) και να τραβάει με την αλυσίδα το κύριο και αυτός να τον συγκρατεί με δυσκολία και ο σκυλος να γαβγίζει και οι άλλοι να κυνηγάνε τα άλλα σκυλιά και όλα αυτά μέσα στη βροχή και εγώ να κοιτάω (απο μέσα φυσικά) και να γελάω μόνη μου.
     Πανικός σας λέω...! 
     Τελικά τα σκυλιά τα έπιασαν και τα χώρισαν (άκαρδοι άνθρωποι). Ο καθένας πήρε το σκύλο του και αποχώρησε γελώντας φυσικά και τα πράγματα ηρέμησαν ξανά αρκετά εδώ αν και είδα κι άλλη κυρία να πάει βόλτα το σκύλο της με ομπρελίτσα φυσικά.
     Μα τα πάνε βόλτα με τέτοιο καιρό? Μέσα στη βροχή? Δε κάνει κακό στα ζώα που βρέχονται? Τέλος πάντων....
      Ουφ... τα είπα και ξαλάφρωσα που λένε! Γελάσαμε και σήμερα....
      Ξέρω πως δε σας έχω συνηθίσει σε τέτοιου είδους αναρτήσεις αλλά τι να κάνω... γέλασα πολύ και είπα να σας κάνω να γελάσετε και εσείς μαζί μου... αν και αν το βλέπατε live είμαι σίγουρη πως θα γελάγατε με τη ψυχή σας....

Σχόλια

  1. ως σκυλομαμά θα πω οτί τα σκυλιά δεν έχουν πρόβλημα με τον καιρό μάλλον για μας είναι δύσκολα που μετά την βόλτα πρέπει να κάνουμε γενική καθαριότητα ειδικά αν τα έχουμε μέσα στο σπίτι !!! όσο για το περιστατικό, μπορεί να ήταν αστείο αλλά τα σκυλιά μας καλό είναι να τα κρατάμε δεμένα για την δικιά τους ασφάλεια, το λέω εκ πείρας. Τις καλημέρες μου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα και από εμένα Έφη μου.

    Η αλήθεια είναι πως δε ξέρω πολλά για τη φροντίδα των σκύλων αλλά τα αγαπάω πολύ ως ζωάκια, βασίκά έχουμε σκύλο στο χωριό αλλα τον φροντίζει ο μπαμπάς μου που την έχει πολλά χρόνια από μικρή τη Λίζα μας αλλά εγω που λείπω χρόνια απο εκεί δε ξέρω να τη φροντίζω καλα....

    όμως θεωρούσα ότι δε τους αρέσει να βρέχονται απο τη βροχή γιατί ξέρω πως απεχθάνονται το νερό και γι αυτό μου έκανε εντύπωση που τα πήγαιναν βόλτα μέσα στη βροχή και δε περίμεναν να σταματήσει λίγο ή εστω να ψιλοβρέχει.

    Όσο για αυτό που είπες για την ασφάλεια των σκύλων συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα!

    τρελές αυτές οι καταστάσεις^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εεε χμμμμ
    θα ηθελα να διορθωσω τον τιτλο και να τον πεις παντοφλοκατασταση χιχι
    φιλιααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ώρα να γράψεις κι εσύ... έλα απο το σπιτικό μου!!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέραααααααα!!!!
    Ευτυχώς φίλη μου που τα σκυλιά είχαν ιδιοκτήτες, αν ήταν αδέσποτα εκεί το πράγμα θα σοβάρευε.

    Το λέω γιατί στην περιοχή μου υπήρχαν πολλά αδέσποτα και έλεγα μα καλά σπαταλούν τόσα χρήματα οι δήμοι για εκδηλώσεις κ.λ.π. και δεν μπορούν να μαζέψουν τα σκυλιά να πληρώσουν μία κτηνίατρο και να κάνουν στειρώσεις. Κάθε λίγο και λιγάκι γεννούσαν και τα αδέσποτα είχαν κατακλύσει την περιοχή, δεν μπορούσες να περάσεις.
    Ευτυχώς εισακούστηκαν οι προσευχές μου και τα σκυλιά πήγαν στο σπιτικό τους.

    Σε κούρασα ε;

    Συγνώμη. Είπα και εγώ την δική μου ιστορία με τα σκυλιά. Ο λόγος λόγο φέρνει που έλεγαν και οι παλιοί.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κι εγώ δεν ξέρω πολλά από σκυλιά, αλλά νομίζω ότι - σε αντίθεση με τις γάτε- λατρευουν το νερό και κολυμπούν κιόλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. chris μου σου μιλάω ειλικρινά. Άλλο να το βλέπεις και άλλο να στο περιγράφουν. Οπως και να το κανουμε ηταν αρκετα αστειο το σκηνικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. love2love παντοφλοκατασταση ε?????? εχεις δικιο... πολυ παντοφλα επεσε. χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δήμητρά μου ποτέ μα ποτέ δε με κουράζουν τα σχόλιά σου, όσο μεγάλα και να είναι ή να νομίζεις πως είναι και αυτό στο λέω εγω που οταν ξεκινω να γραφω, ξεχνω να σταματήσω... χαχαχα

    δεν ειδες το σχολιο που σου εκανα το πρωι? :)
    είχα πάρει φόρα... χαχαχα

    φιλακιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νίκη μου νομίζω πως έχεις δίκιο... εξάλλου τώρα θυμήθηκα πως κάπου ειχα ακούσει πως ακόμα και τα κουτταβάκια ξέρουν να κολυμπούν αλλά δε ξέρω γιατί μου χε κολλήσει η ιδέα πως ο σκύλος δε θέλει να τον βρέχουν με νερο και να τον κανουν μπανιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλώς όρισες, ευχαριστώ και χάρηκα πολύ που γνώρισα το blog σου, που είναι γεμάτο θησαυρούς, που θα τους απολαμβάνω καθημερινώς, αφού ήδη είσαι στα αγαπημένα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μάγδα μου σε ευχαρστώ πολύ για τα τόσο γλυκά σου λόγια! Πραγματικά σε ευχαριστώ!

    Καλώς ήρθες και εσύ στο σπιτικό μου αλλά καλώς σε βρήκα και εγώ! :)

    Και είδα πως μαζί σου θα ανακαλύψω πολλά πολλά μέρη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...