Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ.


            Σε λίγες ώρες ένας ακόμη μήνας θα μας αποχαιρετήσει και για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.
            Η έλευση ενός νέου μήνα πρέπει πάντοτε να μας γεμίζει αισιοδοξία για το κάτι καλύτερο που έρχεται στη ζωή μας!
            Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε, έτσι πρέπει να γίνεται!
            Δε ξέρω αν ο Μάρτιος «λυπάται» που πρέπει να μας αποχαιρετήσει και να μας υποδεχθεί σε ένα χρόνο ξανά αλλά αν κρίνω από τη βροχή που ρίχνει για να μας αποχαιρετήσει μαλλον είναι στεναχωρημένος.
            Θα μπορούσε βέβαια να «κλαίει» και από συγκίνηση που μας αφήνει και πάει να «ξεκουραστεί».
            Όπως και να χει το αποτέλεσμα είναι ένα: Καλώς ή κακώς μας αποχαιρετάει!
            Άνοιξη ακούω και Άνοιξη ακόμα να δω! Μα πότε θα έρθουν εκείνες οι ζεστές και μοσχομυριστές ημέρες της Άνοιξης που θυμόμουνα καθώς ήμουν μικρή;
            Πασχαλίτσες, κρίνοι και κάτι άλλα μωβ πανέμορφα και ευωδιαστά λουλούδια που έκαναν την εμφάνιση τους πάντα τέτοιο καιρό αλλά δε θυμάμαι τώρα πως τα λένε, φέτος γιατί δεν την έχουν κάνει;
            Γιατί δε τα βλέπω πια στις αυλές των σπιτιών;
            Παλιά οι αυλές ήταν γεμάτες δέντρα και λουλούδια και τώρα είναι γεμάτες τσιμέντα και μπαρμπεκιου.
            Εμένα πάντως μου έχουν λείψει πολύ οι αυλές που θυμάμαι εγώ όταν πήγαινα ακόμα σχολείο.
            Θυμάμαι καθώς περνούσα για το δημοτικό από ένα σπίτι γεμάτο λουλούδια πάντοτε έκοβα αυτό το μωβ λουλουδάκι που δε θυμάμαι πως λέγεται και το μύριζα όλα χαρά!
            Λάτρευα αυτή την εποχή κυρίως για αυτό το λουλούδι, το πιστεύετε;
            Πάντα τέτοια εποχή γεμίζαμε την αυλή της γιαγιάς μου με τη ξαδέλφη μου με ένα σωρό λουλούδια τα οποία φτιάχναμε στη συνέχεια κολώνια και τη δίναμε στις γιαγιάδες της γειτονιάς.
            Τι ωραίες εποχές…. Τι ωραίες αναμνήσεις… Τι ωραία συναισθήματα και μόνο στη σκέψη αυτών των περασμένων χρόνων.
            Αυτός ο μήνας που θα έρθει είναι ο αγαπημένος μου και κυρίως η αυριανή ημέρα! Το γιατί θα το μάθετε αύριο!
            Υπομονή… :)
            Καλημέρα και κοιτάξτε να αποχαιρετήσετε όμορφα το Μάρτιο…


Σχόλια

  1. να φυγειιιιιιιιιιιιιιι...

    καλημερα καλη μου... περιμενουμε για αυριο..

    φιλακιααααααααααααααααα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τελικά δεν ήταν η άνοιξη που περιμέναμε κι ο μήνας προάγγελός της μάλλον, δεν μας μήνυσε καλά μαντάτα...ας ελπίσουμε πως ο Απρίλης θα είναι πιο ...ανοιξιάτικος, ελπιδοφόρος και να μας αποζημιώσει για τη βαρυχειμωνιά...καλημέρα σου κούκλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οι εποχές... οι μήνες περνούν...
    αναμνήσεις γίνονται...
    ελπίδες για το καινούργιο που έρχεται...

    φιλιά ανθισμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...