TA ΛΑΦΥΡΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΚΑΖΑΡ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΟΥΣΑΒΕΡΕ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Εχθές στην περιοχή που μένω, απο το απόγευμα και μετά, έβρεξε πολύ.

Πάρα πολύ.

Σα να ήθελε να ξεπλύνει την πόλη όλη ένιωσα.

Ενίοτε και πολλούς ανθρώπους της μαζί...

Είχα καιρό να ακούσω την βροχή να χτυπάει τόσο δυνατά στις στέγες μας.

Στάθηκα τυχερή που απόλαυσα τους ήχους της βροχής σε μια καφετέρια πίνοντας ζεστό τσάι.

Κάποτε "σιχαινόμουν" το τσάι και μάλιστα στις καφετέριες.

Εχθές το απόλαυσα πολύ.

Αυτό όμως που μου άρεσε περισσότερο απο όλα ήταν η βροχή που κυλούσε επάνω στους μουσαμάδες της καφετέριας και  έμοιαζε με δάκρυ που έλαμπε όταν ακτινοβολούσε κατα έναν περίεργο τρόπο το φως επάνω στο "δάκρυ της βροχής". 

Ηταν τόσο όμορφο αυτό το "ηλιοστάλαχτο πετάρισμα", που στη θύμησή μου, υπάρχει τόσο έντονα ακόμα.

Σήμερα όμως έχει ήλιο, όμορφο και λαμπρό ήλιο που μου θυμίζει εκείνο το περίεργο "ηλιοστάλαχτο πετάρισμα" που είδα εχθές και δεν το είδα μόνη.

Ηταν άραγε ο φωτισμός ή και εγώ που ήθελα να το δω έτσι;;;

Δεν έχει σημασία πια....

Ισως να αρκεί και μόνο που κατάφερα και το είδα... και που το μοιράζομαι μαζί σας φυσικά....

Έχετε όρεξη για βόλτα;

Φωτογραφική βόλτα, ενημερωτική, συντροφική θα έλεγα.

Για ελάτε να θυμηθούμε και να δούμε και κάτι νέο σήμερα, φτάνοντας σιγά σιγά προς στο τέλος αυτής της όμορφης και ξεχωριστής για εμένα βόλτας που μου πρόσφερε με τόση χαρά ο φίλος και συνοδοιπόρος μπλόκερ και άνθρωπος, Νίκος Μουσαβερές. 

Σήμερα είναι ο προτελευταίος μας σταθμός, ακολουθεί ακόμη ένας.

 

Ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας (ναι έτσι θέλω να το πω) με το ιστορικό Γιοφύρι της Άρτας  

Συνεχίσαμε  στην πεζογέφυρα του Πηνειού Ποταμού και τον Άγιο Αχίλλιο.

Και συνεχίζουμε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι σήμερα στην όμορφη πόλη της Λάρισας, με το πάρκο Αλκαζάρ και το σήμα κατατεθέν της, "το αλογάκι" που ξέρετε πιστεύω και θα δείτε παρακάτω:

Τα Λάφυρα στη Λάρισα και συγκεκριμένα στο Πάρκο Αλκαζάρ.

Ο Άγιος Αχίλλιος, ο πολιούχος της πόλης, το «αγναντεύει» από ψηλά, ενώ ποταμός Πηνειός έχει την τύχη να «ακουμπά» ακριβώς δίπλα του. Υπό την προστασία τους, το Πάρκο Αλκαζάρ εξακολουθεί να είναι μια πραγματική όαση δροσιάς για τη Λάρισα, ένας μικρός πράσινος πνεύμονας.

Στέκεσαι στα σκαλιά του Αγίου Αχιλλίου και με μια μόνο ματιά συνειδητοποιείς πως θέλεις να «φυλακιστείς» στο Αλκαζάρ! Μεμιάς γίνεσαι δραπέτης από την καθημερινότητα, διαγράφοντας πορεία προς το διάσημο πάρκο στο βορειοδυτικό άκρο της πόλης. Το όνομά του, που στα αραβικά σημαίνει κάστρο, αν και παραπέμπει στο διαβόητο σωφρονιστήριο Αλκατράζ, είναι συνώνυμο ενός μικρού, φυσικού ζωντανού πνεύμονα για την πόλη.

Εκεί που τελειώνουν τα σκαλιά της εκκλησίας του πολιούχου της Λάρισας, αφού απαθανατίσεις το σήμα κατατεθέν, το άλογο (που θα το δείτε σύντομα σε επόμενη φωτογραφία), και δεις να ξεδιπλώνονται μπροστά σου «πράσινες» εικόνες στην αριστερή όχθη του Πηνειού, τότε είσαι σίγουρος πως αρχίζουν τα όριά του.

Παιδική χαρά, αναψυκτήρια, καφετέριες, ποδηλατόδρομοι, σιντριβάνια, mini golf κι ένα κηποθέατρο έχουν διατεθεί στη διάθεση κατοίκων κι επισκεπτών! Δεν έχεις παρά να βάλεις τα αθλητικά σου παπούτσια, τα πιο άνετα ρούχα σου και να ξεκινήσεις για έναν νωχελικό περίπατο πλάι στην τεχνητή λίμνη του πάρκου.

Αν βέβαια ακολουθείς πιστά το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί», μπορείς να κάνεις jogging ή να κινηθείς σε δύο ρόδες, αφού η περιοχή προσφέρεται για ποδήλατο και άσκηση. Κάπου εκεί θα συναντήσεις και τους νέους του Κολυμβητικού Συλλόγου Λάρισας Λαρισαϊκός-Τιτάνες, στο πλαίσιο της καθημερινής τους προπόνησης. Θα αποτίσεις φόρο τιμής μπροστά στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης διά χειρός του γλύπτη Φιλόλαου Τλούπα και θα συνεχίσεις την ξέγνοιαστη βόλτα σου μαζί με τόσους άλλους...

Το Κηποθέατρο του Αλκαζάρ θα βρεθεί στο διάβα σου και τότε θα τεθεί ένα δίλημμα: παράσταση ή καφές; Η πρώτη εναλλακτική θα σου δώσει την ευκαιρία να παρακολουθήσεις μια παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου, μουσική συναυλία ή κάποια από τις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός Λάρισας, σε ένα ανοιχτό θέατρο χωρητικότητας 2.500 ατόμων. Σε πολύ κοντινή απόσταση, το γήπεδο Αλκαζάρ «προσμένει» τους φιλάθλους της ΑΕΛ. Είναι σχετικά μικρό για τις ανάγκες της ομάδας (χωρητικότητας 14.360 θεατών), ωστόσο πρόκειται για το «ναό» της αγαπημένης τοπικής αθλητικής ένωσης.

Καλπάζεις!
Είσαι πάνω στη νιότη σου και θέλεις να καλπάζεις.
Το βλέπω. Καλπάζεις!

Ένας άνεμος διαρκής Ελευθερίας δέρνει το πρόσωπό σου και εσύ συνεχίζεις να ιχνηλατείς επάνω σε στοιβαγμένα, μύρια όνειρα που έκλεισες εχθές σε ένα καφετί χιλιομπαλωμένο σάκο.

Ακούω τα πέταλα του αλόγου να βυθίζονται στο σκληρό χώμα και ξέρω πως επίτηδες επέλεξες αυτή τη διαδρομή για να ποδοπατήσεις τα θέλω και τα όνειρα που έμειναν απραγματοποίητα κάτω από ένα μεταξωτό σεντόνι.
Να ξέρεις όμως πως τα όνειρά σου ήταν πλεγμένα με ροδοπέταλα και αυτή τη στιγμή χρειάζονται ανθόνερο για να αναβιώσουν πάλι!
Αν μου επιτρέψεις! Θα τα ραντίσω εγώ!
Φοβάμαι πως δε θα με αφήσεις όμως!

Σε βλέπω από μακριά, σαν καλός παρατηρητής να τρέχεις με μανία επάνω στο λευκό σου άλογο που μεγάλωσε και μια μέρα έτσι ξαφνικά ονομάτισες Κεραυνό! Σε βλέπω να κατευθύνεσαι προς το γνώριμο λιβάδι και από πάνω σου να σε ακολουθεί ένα τεράστιο, μαύρο σύννεφο που προμηνύει καταστροφική καταιγίδα.
Φοβάμαι τόσο πολύ!
Δείχνεις να μη φοβάσαι καθόλου!

Φτάνεις στη μέση του λιβαδιού, προστάζεις το άλογο να σταματήσει και κοιτώντας τον ουρανό σηκώνεις τα χέρια ψηλά και τα τραντάζεις.
Σε ακούω να συλλαβίζεις ασυναρτησίες και να ωρύεσαι με ύβρεις και λέξεις που τσαλακώνουν τον απαράμιλλο εγωισμό σου.
Σε ακούω να προκαλείς τη βροχή να σε ραπίσει μα βλέπω την αδιαφορία χαραγμένη στο σύγνεφο!
Παρακαλάς να ξεσπάσει όλη αυτή η μανία επάνω σου μα νιώθω πως ο καιρός εχει άλλα σχέδια για σένα!

Κι εσύ συνεχίζεις να φωνάζεις!
Να προκαλείς!
Κι έπειτα να παρακαλάς!
Να ικετεύεις να ρίξει όλο το νερό που κουβαλά επάνω σου!

Χμμμ….
Ένα νερό δε θα σε καθαρίσει φίλε μου!
Έστω κι αν προέρχεται από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο!
Ένα νερό δε θα σε κάνει να ανασάνεις ξανά!
Έστω κι αν έτσι έχεις πιστέψει!
Ένα νερό το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ξεπλύνει τα παχουλά σου δάκρυα που αυτή τη στιγμή μπήγονται στο σώμα του αλόγου.
Έστω κι αν δεν το έχεις παρατηρήσει!

Καταριέσαι τη ζωή! Τους νόμους! Τη φύση! Τους ανθρώπους! Την καταιγίδα που προκάλεσες μα δεν σου έκανε τη χάρη να αναμετρηθείτε!
Σκουπίζεις τα δάκρυα! Χαϊδεύεις απαλά τον Κεραυνό και φεύγεις για άλλους βίους και άλλες πολιτείες.

 

Αυτή τη φωτογραφία των Λαφύρων δε θα μπορούσα να μη τη συνοδέψω με ένα απόσπασμα απο το βιβλίο και συγκεκριμένα, απο το τελευταίο και μεγαλύτερο σε έκταση ποίημα σε ελεύθερο στίχο και με τίτλο "Καλπάζεις", διότι όπως μπορείτε και εσείς να δείτε, στίχοι και εικόνα μπορούν να συμβαδίσουν και να γίνουν ένα μεταξύ τους.

 

Αυτή η υπέροχη πόζα των Λαφύρων είναι επίσης στο Πάρκο Αλκαζάρ της Λάρισας και έχει ως φόντο το γνωστό αλογάκι που είναι και το σήμα κατατεθέν της όμορφης αυτής πόλης.

Το αλογάκι ξεκινάει σούζα… από πολύ παλιά! 

Θα μπορούσε σίγουρα να είναι το επίσημο έμβλημα μιας υποτιθέμενης σημαίας του νομού Λάρισας, αντίστοιχο με εκείνα των γερμανικών κρατιδίων ή των ελβετικών καντονίων.

Τόσο μεγάλη η ιστορία των περήφανων θεσσαλικών αλόγων , όσο μεγάλη και παλιά η ιστορία της ευρύτερης περιοχής της Λάρισας.

Από τα τέλη του 7^ου αιώνα π.Χ., η Λάρισα αλλά και η ευρύτερη περιοχή της αναπτύσσεται οικονομικά με γρήγορο ρυθμό λόγω της εκτροφής των αλόγων .

Τον 5^ο αιώνα π.Χ. το Κοινό των Θεσσαλών (ομοσπονδία των πόλεων-κρατών της Θεσσαλίας που συστήθηκε τον 4^ο αιώνα  π.Χ.), ξεκινάει και εκδίδει κοινό νόμισμα, από την μια πλευρά του οποίου αποτυπωνόταν το περήφανο άλογο. Η μορφή του αλόγου από εδώ και στο εξής καθιερώνεται στα νομίσματα των επόμενων αιώνων. Αξιοσημείωτα τα χρυσά νομίσματα κατά την μακεδονική κυριαρχία της Θεσσαλίας, που το νόμισμα από τη μία πλευρά φέρνει το περήφανο θεσσαλικό άλογο και από την άλλη το πρόσωπο του Μέγα Αλέξανδρου.

Στην περιοχή της Θεσσαλίας όχι μόνο έρχονταν από πόλεις-κράτη και διάλεγαν τα καλύτερα άλογα για το ιππικό τους αλλά και τα εξήγαγαν στα υπόλοιπα Βαλκάνια για την βελτίωση των δικών τους αλόγων μέσα από διασταυρώσεις. ‘’Θεσσαλός’’ ήταν και ο Βουκεφάλας, το ρωμαλέο άλογο του Μέγα Αλεξάνδρου που μόνο αυτός μπόρεσε να το τιθασεύσει, και ειδικότερα από τα Φάρσαλα, που το αγόρασε ο βασιλιάς Φίλιππος για τον γιο του από τον έμπορο αλόγων Φιλόνικο τον Θεσσαλό.

Η Θεσσαλία εκτός από σπουδαία ιπποτρόφος έγινε και σπουδαίο κέντρο ιπποδρομιών. Οι αγώνες ιπποδρομιών που διοργανώνονταν στη Λάρισα ανά τακτά χρονικά διαστήματα ήταν φημισμένοι ενώ ο μεγάλος ιππόδρομος της Θεσσαλίας λογίζεται, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, πως βρισκόταν στο σημερινό άλσος Αλκαζάρ. Οι αγώνες ιπποδρομίας της Λάρισας έφτασαν στο απόγειο τους κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας της περιοχής.

Το διάστημα της τουρκοκρατίας όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά των προηγούμενων αιώνων ατόνησαν ενώ μόλις το 1911, μετά την ολοκληρωτική αποτίναξη του τούρκικου ζυγού και τις πρώτες προσπάθειες αναδιοργάνωσης του Ελληνικού Κράτους, καθιερώθηκαν στη Λάρισα οι πρώτοι πανελλήνιοι ιππικοί αγώνες, μαζί με άλλους γυμναστικούς και ποδηλατικούς αγώνες.

Γιατί ,όμως, όλη αυτή η φήμη γύρω από τα άτια της «φυλής της Θεσσαλίας»;

Μα για τις τρομερές ιδιότητες που αυτά συγκέντρωναν: κίνηση, ταχύτητα, μέγεθος, διάθεση, αντοχή , προσαρμογή στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, μακροζωία. Οι φυλές των αλόγων, εκτός από ντόπια θεσσαλικά, προέρχονταν και από διασταυρώσεις με άλλα είδη αλόγων, είτε ελληνικά, όπως την Πίνδου, είτε περσικά και ιβηρικά.

Σήμερα, το περήφανο άλογο είναι αυτό που ενέπνευσε και αποτέλεσε έμβλημα ,φυσικά, της ομάδας της ΑΕΛ. Ενώ  το «αλογάκι που στέκει σούζα» μπροστά από το γήπεδο Αλκαζάρ καθώς και το άλογο του γλύπτη Μίλτου Παπαστεργίου που στέκει περήφανο κάτω από τον Ναό του Αγίου Αχίλλειου υπενθυμίσει την πορεία και τον συμβολισμό αυτού του ιστορικού εμβλήματος για την πόλη της Λάρισας.

Όπως καταλαβαίνετε, τα Λάφυρα, δε φωτογραφίζονται όπου κι όπου, ταξιδεύουν, ανακαλύπτουν, ζουν, κάνουν νοητούς διαλόγους με άψυχα και έμψυχα όντα γύρω τους και κυριολεκτικά ζουν τη δική τους πλέον ζωή συντροφιά με Ανθρώπους που κατάφεραν να τα αγαπήσουν και να τα κάνουν δικά τους. 

Ευχαριστώ θερμά τον Νίκο Μουσαβερέ για όλες αυτές τις όμορφες φωτογραφίες καθώς επίσης για το υπέροχο βίντεο που έφτιαξε για το βιβλίο:

Κική Κωνσταντίνου: Τα λάφυρα της ψυχής μου.
Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή της Κικής Κωνσταντίνου, Τα Λάφυρα της ψυχής μου...
σειρά κήπος- επιμέλεια έκδοσης: mystory
Επιμέλεια βίντεο: Νίκος Μουσαβερές
Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στον Αμερικανό συνθέτη και ράπερ Zack Hemsey και φέρει τον τίτλο "The Way"(2011).

Αν αποφασίσετε να δείτε το βίντεο, να ακούσετε οπωσδήποτε και την μουσική επιμέλεια, υπάρχει λόγος, συμβαδίζει απόλυτα. Θα το δείτε κι εσείς.

Τα ιστολόγια του Νίκου, για όσους θέλουν να τον γνωρίσουν, είναι τα εξής:

Παντού υπάρχουν αντιθέσεις... η αγάπη, τ' όνειρο κι η ελπίδα όμως δεν τελειώνουν ποτέ..!

http://antithetoikosmoi.blogspot.gr/   

Όταν τα λόγια συναντούν τις εικόνες, παίρνουν τροφή και γίνονται σκέψεις κι εκείνες με τη σειρά τους λεύτερες πλέον και χωρίς δεσμά, ιχνηλατούν μόνες τους την αυλή των θαυμάτων..!Καλωσήρθες λοιπόν μαζί μου σε τούτη τη μαγική αυλή.. 

http://parathuro.blogspot.gr/

  

Για καλοσυνάτες και όχι μόνο, επαναστάσεις που συνδυαχειρίζεται με την γλυκιά Χριστίνα μας

http://epanastasikalosinis.blogspot.gr/

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα!

Οι πηγές που χρησιμοποίησα για πολλές απο τος επάνω πληροφορίες είναι η Βικιπαίδεια και και  το Larisa4you.