Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

δεν μπορείς να διαβάσεις μια απογυμνωμένη ψυχή



" Την είδα να μιλεί, ορκίζομαι
Άκουσα μέχρι εδώ το ψίθυρο της.

Ένας μικρός γλυκός αέρας, καλωσόρισε την αλλαγή της σελίδας του τετραδίου
Μαζί του, κύλησαν και νέα συναισθήματα.

ΤΟ ΣΩΜΑ

Η Πύλη, αδημονεί
κι ο χάρακας, στη μέση, αναβολή μικρή, επιτρέπει.

Στα παιδικά τα χρόνια, τη θύμηση, γυρνώ.
Μια διαχωριστική γραμμή, σε ένα πράσινο θρανίο, να μου θυμίζει τον δρόμο, της μη επιστροφής.

Κι όλα στη ζωή, απαγορευμένα.
Κι η ζωή, η νόμιμη δικαιοδοσία.

Το χέρι μου, το χέρι σου.
Η παλάμη μου, η παλάμη σου.
Η ψυχή μου, η ψυχή σου.
Η ζωή μου, η ζωή σου.
Η Αγάπη μας, θυσία, σε έναν κόσμο μονίμως αυτοκαταστροφικό.

Κι είναι νωρίς για να φύγω, από τα σίδερα να αποδεσμευτώ.
Και μόνη, δεν ακολουθώ.
Ο δρόμος, έχει ανοίξει από νωρίς.
Η νύχτα, κάλεσμα έχει επικαλέσει.
Σύντομα, θα γίνουμε προκήρυξη και γκράφιτι, σε ένα ξεχασμένο βαγόνι.

Ένα τσιγάρο, σαν στάση πριν την είσοδο της Πύλης.
Μια τζούρα αλκοόλ, σα νέκταρ των Ολύμπιων Θεών, που εξοστράκισαν το ένοχο μυστικό, της Πύλης.

Κι ο Μήδας, φύλακας, ανυπομονεί να μας υποδεχθεί.

Μισό λεπτό, μια γερή ανάσα ακόμα κι έπειτα, το νεύμα στ' αστέρια. Τα κρατώ !

Πιάσε την παλάμη μου, ακολουθώ.
Οι δυό μας, στην επίγεια στρατόσφαιρα, παράδοξα ταλαιπωρημένοι.

Κι είναι νωρίς να μιλήσουμε για Αγάπη, όταν εκείνη σε ένα ουράνιο σώμα, κατοικεί.
Ένα σώμα, που φτιάχτηκε από δύο!!

«Είθε αυτό το σώμα, να μείνει ενωμένο για πάντα»
«Είθε η ψυχή, στα ουράνια της Αγάπης να πλεύσει» "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Τριλογία Αγάπης από τις εκδόσεις Λεξίτυπον

Εσύ ακόμη να προμηθευτείς το βιβλίο;
Τι περιμένεις;
Ζήτησέ το μου ενυπόγραφο και με αφιέρωση.

Photo cretid: Μαρία Παρασκευοπούλου
Τοποθεσία λήψης: Λουτράκι
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

Ευχαριστώ πολύ!!!

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Συλλεκτικό_Κορίτσι






" Μπλε τετράδιο, σαν τα σχολικά.

Δεν είχε το δικαίωμα να το ανοίξει
Έτσι ένιωθα
Το ένιωθα
Ήθελα να της φωνάξω «μη
δεν είναι δικό σου
δεν σε αφορά
δεν μπορείς να διαβάσεις μια απογυμνωμένη ψυχή
πόσο μάλλον αν δεν είναι εις γνώσιν της»

Κι όμως,
την αφορούσε,
κατά κάποιο τρόπο την αφορούσε.
Δικό της, όλο
δικά της, όλα
μιλούσε για Αγάπη και η Αγάπη ήταν εκεί.
Ήταν αυτή
κι αυτή την φορά, ήταν Αυτή
έτοιμη, για τα τελευταία της «χέρια»

η Συνεισφορά

Πρώτη σελίδα
Πρώτο ποίημα
Κατάθεση ψυχής

Δεν έχεις το δικαίωμα!

Τα χέρια της, ευλαβικά κρατάνε το τετράδιο και εγώ, νιώθω να μου κόβεται η ανάσα από μια τεράστια προσμονή…

Μην κλείσεις τα βλέφαρά σου, σε παρακαλώ…
Όχι ακόμα…"

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Τριλογία Αγάπης από τις εκδόσεις Λεξίτυπον

Εσύ ακόμη να προμηθευτείς το βιβλίο;
Τι περιμένεις;
Ζήτησέ το μου ενυπόγραφο και με αφιέρωση.

Photo cretid: Μαρία Παρασκευοπούλου
Τοποθεσία λήψης: Λουτράκι
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

Ευχαριστώ πολύ!!!

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Συλλεκτικό_Κορίτσι

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...