Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κι είναι το Πράσινο


 

Κι είναι το πράσινο!

Είναι η ελπίδα, η χλωροφύλλη των ανθρώπινων ιστών μας.

Είναι η κάθαρση, το οξυγόνο του "σάπιου" μονοξειδίου μας.

 

Κι είναι το πράσινο!

Το ηλιόλουστο γρασίδι της λασπωμένης ψυχής μας.

Το φύκι που ξέρασε στην αμμουδιά η αιματοβαμμένη θάλασσα.

 

Κι είναι το πράσινο!

Μια κάμπια που έσκασε και θα γίνει πεταλούδα.

Ένα λουλούδι που φύτρωσε στη γη και σύντομα θα ανθίσει.

 

Κι είναι το πράσινο!

Μια εύηχη λέξη, μια κομπανία έγχορδων οργάνων που στόχο έχει

να μάθει να παίζει μουσική σαν τσοπανόπουλο από τα φύλλα ενός δέντρου!

 

Κι είναι το πράσινο!

Ένα χρώμα, ένας συμβολισμός, ένα συσπειρωμένο θέλω τόσων ανθρώπων!

Μια αλυσίδα ανθρώπινων αντιδράσεων που στόχο έχει να ανακάμψει έναν βρώμικο αέρα που χρόνια τώρα αναπνέουμε.

 

Κι είναι το πράσινο!

Μια βροχή από συντονισμένες συνιστώσες ανθρώπων που προσπαθούν , δεν επαναπαύονται. Δεν είναι οικολόγοι επειδή κάποιοι τους έμαθαν να αγαπάνε τη φύση μόνο όταν είναι εντός της. Αγαπούν τη φύση γιατί ξέρουν να κάνουν χώρο στην επόμενη γενιά που θα κατοικήσει.

 

Κι είναι το πράσινο!

Μια θύελλα αντιδράσεων που όλοι μπορούν να νιώσουν και κυρίως να συμβάλουν.

Μια διαδικασία φωτοσύνθεσης που οι ίδιοι μπορούμε να δημιουργήσουμε.

 

Κι είναι το πράσινο!

Η ανάσα της φύσης!

Η αγκαλιά της προς τους ανθρώπους και τα είδη που κατοικούν σ’ αυτήν!

 

Κι είναι το πράσινο!
Το πράσινο που μπορεί να ανθίζει πάνω στο χώμα και να φυτρώνει ξανά στις περιοχές που μυρίζει κάρβουνο και μπαρούτι!

 

Και εσύ αυτό το πράσινο θες να το καταστρέψεις;

Σκέψου!

 

Πας να το καταστρέψεις!

Σταμάτα!

 

Συγκρατήσου!

Όσο είναι νωρίς ακόμη, συγκρατήσου!

 

Κι είναι το πράσινο!

Είναι Ζωή!

Θα την καταστρέψεις;

 

Κι είναι το πράσινο!

Τα φύλλα δάφνης, το λάφυρο μιας ακόμη μισοτελειωμένης μάχης!

 

Θα νικήσουμε!

~~ Κι είναι το Πράσινο - Κική Κωνσταντίνου

Τα Λάφυρα της Ψυχής μου

Σχόλια

  1. Πολύ ωραίο Κικίτσα μου. Ύμνος για τον αγώνα υπερ της φύσης πρέπει να γίνει!
    Καλή εβδομάδα μάτια μου
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με οικολογική έμπνευση ξεκινάει η ποιητική σου βδομάδα, Κική μου. Και φυσικά ανάλογα μεγάλο το μήνυμά σου. Συνυπογράφω, καλή μου φίλη. Φιλιά σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως η φύση ,μας προσφέρει τόσο πολλά τον άνθρωπο!
    Το έγραψες πολύ όμορφα Κική μου!
    Να έχεις μία όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...