Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΤΗΣΙΑ ΓΙΟΡΤΗ/ΣΙΤΟΣ ΟΙΝΟΣ ΈΛΑΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΩΝΑΚΙ ΧΑΛΚΙΔΑΣ



Η μάνα γη και τα γεννήματά της είναι σε πρώτο πλάνο στη φετινή γιορτή του Αλωνακίου.  «Σίτος, οίνος και έλαιον» λοιπόν το θέμα της τριήμερης γιορτής μας στις 23-24& 25 Ιουνίου στο Θέατρο Ορέστη Μακρή στη Χαλκίδα. Συνάμα στις 27 Ιουνίου και σε συνεργασία με τη θεατρική ομάδα του συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Χαλκίδας και τον Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ.,  θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στον σπουδαίο Χαλκιδαίο Ορέστη Μακρή.
Δείτε το trailer 
Η γιορτή του συλλόγου μας, σταθμός στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης  ενεργοποιεί όλες τις πολιτιστικές -και όχι μόνο-  δυνάμεις μας και αγκαλιάζει όλους όσοι αγαπούν τον ελληνικό χορό και εμπνέονται από αυτόν…
Μία γιορτή που αντιλαμβάνεται τον ελληνικό χορό και την ελληνική μουσική ως μία γόνιμη διαδικασία δημιουργίας και αναδημιουργίας με σεβασμό και γνώση
Μία γιορτή που φιλοδοξεί να ψυχαγωγήσει, να εμπνεύσει, να δημιουργήσει συναισθήματα νοσταλγίας, χαράς, περηφάνιας, προοπτικής και συνάμα να καλλιεργήσει αισθητική και ήθος. Αισθητική και ήθος,  όχι μιας αλλοτινής εποχής, αλλά του σήμερα…
Μια γιορτή που τα μέλη του συλλόγου μας -μικροί και μεγάλοι- ετοιμάζουν με «γλυκό κόπο», αγάπη, μεράκι και με προσμονή περιμένοντας να τη μοιραστούν και να συνεορτάσουν με όλους…
Μια γιορτή που καλεσμένοι είναι ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως  όσοι συν-κινούνται με τον λαϊκό πολιτισμό και τον συν-αισθάνονται  σ΄ όλες του τις μορφές και τις εκφάνσεις.
Τ΄ αλωνάκι, σταθερά προσανατολισμένο στις αξίες που πρεσβεύει ο λαϊκός πολιτισμός, πιστεύει ακράδαντα αφενός μεν ότι η ποιότητα είναι αντίδοτο στις οποιεσδήποτε μορφές κρίσης, αφετέρου ότι ο λαϊκός πολιτισμός  νοηματοδοτεί τη «βιωμένη κουλτούρα» του λαού μας, σήμερα.
Σας περιμένουμε όλους!
  • Η γιορτή μας πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον  Δήμο Χαλκιδέων και τον Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ.
Πρόγραμμα-Μουσικοί

Σάββατο (Σίτος)  – Τραγούδια και χοροί από:
 Πόντος, Κύθηρα , Στις γειτονιές του Κόσμου, Δυτική, Μακεδονία, Κύπρος, Ρουμλούκι, Μαύρη Θάλασσα
Τραγουδούν:
Ζησοπούλου Ελένη, Κοζυράκης Φώτης, Κατσούλης Δημήτρης
Παίζουν οι μουσικοί:
Κατσούλης  Δημήτρης: Βιολί
Κυριάκος  Άγγελος: Λαούτο
Κοζυράκης  Φώτης: Ποντιακή λύρα
Πουλής  Παναγιώτης: Ζουρνάς
Balkan Pesni
Παπαϊωάννου  Τρύφωνας: Κλαρίνο
Ντόμπρος  Παρασκευάς: Κρουστά
Αθανασιάς  Τάσος: Ακορντεόν
Ζησοπούλου  Ελένη: Τραγούδι
The Worksongs Project
Λιάσκος Δημήτρης: Πνευστά- Επιμέλεια συγκροτήματος
Zαγαρέλος Λεωνίδας: Τραγούδι-Κιθάρα
Μωραΐτης Αποστόλης: Τραγούδι- Ούτι- Κιθάρα
Mαλακατές Περικλής: Τραγούδι -Μπάσο
Tσιμπλάκης Βαγγέλης: Tύμπανα
Στεφανής Δημήτρης: Eπιμέλεια Βίντεο
Χορογραφίες- Διδασκαλία: Μαγκοπούλου Αργυρώ, Σαριτζιώτη Άννα Μαρία


Κυριακή: (Οίνος) χοροί και τραγούδια από:
Κάλυμνος-Σύμη-Λέρος, Δυτική Θράκη , Νάξος, Κρήτη , Θεσσαλία, Τραγούδια του κρασιού και τ΄ αμπελιού, Ικαρία
Τραγουδούν: Γάκος  Ηλίας, Κορναράκης Μάνος, Καπαγιάννη Φωτεινή, Παππά Μαρία-Στέλλα, Παπαναστασίου  Σωτήρης
Παίζουν οι μουσικοί:
Επτάσημο
Παπαναστασίου  Βαγγέλης: Κλαρίνο-τσαμπούνα-φλογέρα
Σαραντίδης  Βαγγέλης: Βιολί
Ηλιάδης  Ιάκωβος: Λαούτο
Παππάς Ανδρέας: Κρουστά
Αθανασιάς  Τάσος: Ακορντεόν
Σπανού  Σταυρούλα: Σαντούρι
Κορναράκης Μάνος: Κρητική λύρα-τραγούδι
Αγγελιδάκης  Βαγγέλης: Λαγούτο
Ξενικάκης Γιάννης: Λαούτο
Φαλιέρος  Στέλιος: Ασκομαντούρα
Μπέτσας Νίκος: Κιθάρα
Ζαχαρής Δημήτρης: Κλαρίνο
Βεντούρης Αντώνης: Κιθάρα
Φρυγανιώτης Νίκος: Μπουζούκι


Δευτέρα (έλαιον) Χοροί και τραγούδια από:
 Ρόδος, Κάσος-Νίσυρος-Χάλκη-Πάτμος, Κρήτη ,Ήπειρος 
Ακόμη: Αστικά τραγούδια και χοροί, “δυο λαλιές μια γλώσσα” & “εκδρομή στο λιοτρίβι”
Τραγουδούν: Λάλεζας Παναγιώτης, Κλαδάκης Γιάννης, Κορναράκης Μάνος, Παππά Μαρία-Στέλλα, Δρακούλης Γιώργος
Παίζουν οι μουσικοί:
Επτάσημο
Παπαναστασίου  Βαγγέλης: Κλαρίνο-τσαμπούνα-φλογέρα
Σαραντίδης  Βαγγέλης: Βιολί
Ηλιάδης  Ιάκωβος: Λαούτο
Κλαπάκης Μανούσος: Κρουστά
Κλαδάκης  Γιάννης: Ροδίτικη λύρα
Λεντάκης Γιάννης: Λαούτο
Κορναράκης  Μάνος: Κρητική λύρα
Αγγελιδάκης  Βαγγέλης: Λαγούτο
Ξενικάκης Γιάννης: Λαούτο
Δρακονάκης Αντώνης: Μπαγλαμάς
Ζέρβας Δημήτρης: Ακορντεόν
Μπέτσας Νίκος: Κιθάρα
Φρυγανιώτης Νίκος: Μπουζούκι

Τετάρτη: Αφιέρωμα στον Ορέστη Μακρή
Παίζουν: Απόστολος Κιούρης, Ελένη Γυφτονικολού-Κασελίμη, Βούλα Λυρίτσα, Θανάσης Μετοχιάτης, Έρρικα Δερμιτζάκη, Ταξιάρχης Κοκονός, Πέτρος Ρέτσας, Νίκος Φρυγανιώτης, Βασίλης Καρτελιάς, Δημήτρης Λιάσκος, Κατερίνα Σπυριδάκη, Εύη Στογιάννη, Ελένη Κωνσταντοπούλου, Ελένη Τσαγανάκη, Μαρία Λυρίτσα, Βάσω Καραγιάννη, Μαρία Παπαγρηγορίου, Μένια Τσάλλα, Ντίνα Ανδρούτσου, Κώστας Τερζής, Δημήτρης Λιανοστάθης, Κωνσταντίνος  Φρυγανιώτης
Συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι χορευτές του συλλόγου «τ΄ αλωνάκι»
Διασκευή κειμένων: Ανθούλα Λιάκου
Σκηνοθεσία: Aνθούλα Λιάκου
Επιμέλεια σκηνικών: Ταξιάρχης Κοκονός
Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Λιανοστάθης
Χορογραφίες – διδασκαλία: Ιωάννα Λεβέντη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Καίτη Μεταλλινού

Παίζουν οι μουσικοί
Μαρκάκης Βαγγέλης: κιθάρα
Δρακονάκης Αντώνης: πλήκτρα
Γεωργάκαινας Δημήτρης: σαξόφωνο
Λιγκώνης Σπύρος: κρουστά
Φρυγανιώτης Νίκος: μπουζούκι
Παππά Μαρία-Στέλλα: Τραγούδι
Δρακούλης  Γιώργος: Τραγούδι

Τα …υπόλοιπα επί σκηνής!

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ


Περήφανη που στην πόλη μου γίνονται τόσο σπουδαίες πολιτιστικές εκδηλώσεις και μάλιστα από έναν τόσο δραστήριο και ενεργό σύλλογο.
Να θυμίσω και να ευχαριστήσω παράλληλα τον σύλλογο "Τ' Αλωνάκι" για την στέγη που μου παρέχει και θα μου παρέχει για να παρουσιάζω τα βιβλία μου. Μα πιο πολύ τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την αγάπη!!!

Καλή επιτυχία!
Ευχαριστούμε πολύ!

Σχόλια

  1. Να που η Χαλκίδα μας τιμάει την παράδοση και την ιστορία της. Χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό Κική μου.
    όμορφες εκδηλώσεις σε σημαντικές μορφές.
    Να τις χαρείτε κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...