Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ


 
Μια παύση να ακουμπήσω το χέρι στον τοίχο…!

50….
55….
60….

Μια παύση για να θυμηθώ σε ποιόν δικό μου «δρόμο» ανήκω...!

65….
70….
75….

Μια παύση για να ανασάνω επειδή κουράστηκα ή έχω κουραστεί από ώρα…!

80….
85….
90….
95….

Μια παύση επειδή ο χρόνος πίσω μου σβήνει…!

Και

100….

Μόλις συνειδητοποίησα ότι το παιχνίδι της αναζήτησης έχει αρχίσει εδώ και ώρα!

Ανοίγω τα μάτια μου γοργά και ψάχνω τριγύρω να βρω τους συμπαίχτες μου, έχοντας την ανάγκη να τους κερδίσω.

Θέλω να τρέξω να τους βρω, να ανακαλύψω και να τους βγάλω από τις προσωπικές τους κρυψώνες, μα ξέρω πως ο αντίπαλος θα εχει πάντα στην «τσέπη» το δικαίωμα για το εισιτήριο της φτου ξελευθερίας, που τη συγκεκριμένη στιγμή δε θέλω να ακούσω γιατί, ναι, ομολογώ θέλω να κερδίσω το παιχνίδι, για να βρεθώ σύντομα στη θέση του άλλου παίχτη.

Τι σημασία έχει πόσους παίχτες θα καταφέρω να βρω, αφού όλοι συμπαίχτες είμαστε στο ίδιο το παιχνίδι; Τι σημασία έχει από ποια σκοπιά φυλάς της ελευθερίας το ξεκάθαρο θησαυρό, όταν στη μάχη αυτή θα ριχτώ με την εκάστοτε θέση μου και εγώ, στην πορεία της στιγμής, που χίλιες φορές βαφτίζαμε ερήμην.

Πόσους θα ανακαλύψω, πόσοι με ανακαλύψανε, πόσους θα ελευθερώσω, πόσοι θα με ελευθερώσουνε, τι σημασία έχει; Αφού μαζί θα είμαστε, μαζί θα συζητάμε, μαζί θα τσακωνόμαστε και μαζί θα επιστρέφουμε καταϊδρωμένοι και καταλερωμένοι το βράδυ σπίτι;

Ο καθένας μόνος μπορεί να δεχτεί μια ποινή ή μία τιμωρία, που θα του επιβληθεί στο σπίτι, μα πάλι αύριο μεθαύριο όλοι μαζί θα είμαστε, να μοιραστούμε τη στιγμή, που λίγοι μπορούν να καταλάβουν δίχως να χρειαστεί να κοιτάξουνε στο βάθος. Στο βάθος μιας σκιάς, που βαφτίζει τον κόσμο με παιχνίδι, μα ξεχνάει πως ακολουθεί με τον τρόπο της τα άυλα σώματα πολλών ανθρώπων.

Σήμερα παίξαμε κρυφτό!
Κρύφτηκα στο εσωτερικό μου!
Ελευθέρωσα μια σκέψη, μια στιγμή!
Μου αρκεί που αναπολώ ακόμα!

Δεν ευγνωμονώ απλώς, είμαι μέλος της εκάστοτε προσωπικής μας ευλογίας.
Μοιράζομαι, δέχομαι, κατανοώ!

Κρύβομαι, μα έχω το δικαίωμα να ελευθερώσω, να ελευθερωθώ, να κρύψω ή να φανερωθώ και να ζητήσω άλλον έναν γύρο ακόμα.

Κι ας είναι ο τελευταίος.
Κι ας μεγαλώσω. Δε φοβάμαι πια!
Δεν ντρέπομαι να νιώσω παιδί, ντρέπομαι που οι άλλοι ξέχασαν πως είναι.

~~Tο Κρυφτό - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
(απόσπασμα)

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...