ΘΕΛΩ... ΚΙ ΑΣ ΘΕΛΩ

 

Θέλω να φωνάξω μα δε βγαίνει φωνή.
Θέλω να κλάψω μα δεν κυλάει δάκρυ.
Θέλω να μιλήσω μα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Θέλω να πω όσα δε τόλμησα ποτέ μου μα τα κλειδώνω στο μαύρο σεντούκι της ψυχής μου!

Προσπαθώ να περπατήσω μα μένω κολλημένη, στάσιμη στον συνήθη Εαυτό μου.
Προσπαθώ να κουνήσω τα δάχτυλα μα σαν αντικείμενα κέρινου ομοιώματος μένουν εκεί άπραγα να στολίζουν την επιφανειακή μου βιτρίνα.

Νιώθω τη βαριά ανάσα μου μα δεν ακούω τον χτύπο της καρδιάς μου.
Ακούω ήχους από γύρω μου μα δεν αισθάνομαι τον κόσμο που δραστηριοποιούμαι.
Είναι σα να είμαι άνθρωπος αλλά και σα να μην είμαι κιόλας!
Σα να έχω σάρκα με οστά μα σα να μην έχω εγκέφαλο και νεύρα για να κινήσω το σώμα μου.

Δεν είναι πως νιώθω ρομπότ! Είναι που οι άλλοι με ανάγκασαν να γίνω! Κι εγώ απλώς υπάκουσα!

Κι όχι πως τους χρεώνω τα λάθη μου! Τους πιστώνω όμως την ώθησή μου σε αυτά!

Είμαι άνθρωπος;
Δεν είμαι;

Είμαι μια φιγούρα;
Μια μαριονέτα;
Ένα ριγμένο κουτάλι στον ωκεανό;

Είμαι ένα τίποτα;
Είμαι τα πάντα, όλα;
Είμαι ο αληθινός μου εαυτός;
Ή μήπως το ορόσημο κάποιου άλλου;

Είμαι;
Αισθάνομαι;
Ζω;
Αναρωτιέμαι;

Γιατί αναρωτιέμαι!

Ο ζωντανός οργανισμός ρωτάει;
Απαντάει;
Αναλώνεται;
Ελπίζει;
Ορίζει;
Γεννά;
Αγαπά;

Ένα είναι σίγουρο!
Αισθάνεται!

Κι εγώ αισθάνομαι!
Καταπλακωμένη από χιλιάδες μίτους Αριάδνης μπορώ ακόμη να αισθάνομαι.

Ψάχνω, ψάχνω το λαβύρινθο τον ψάχνω, θα είναι ψέμα αν δε το παραδεχτώ, όμως ξέρω!

Ξέρω πως για κάθε είσοδο υπάρχει και μία έξοδος. Η ίδια είσοδος μπορεί να είναι και έξοδος!

Χάθηκα κάπου στους ανόητους διαδρόμους του απέραντου λαβυρίνθου που δε θυμάμαι αν εγώ ή κάποιοι άλλοι με τοποθέτησαν, μα ομολογώ πως θα βρω την άκρη!

Μπορώ να βρω την άκρη ακόμη κι αν το φανάρι που κρατώ στο χέρι μου σβήσει! Ακόμη κι αν ο μικροσκοπικός μου φακός χαλάσει. Ακόμη κι αν οι δαυλοί που φέγγουν σε ορισμένα, επικίνδυνα σημεία πάψουν να τρεμοπαίζουν. Ακόμη κι αν απογοητευτώ και σκεφτώ να τα παρατήσω μπορώ και πάλι να βρω τον δρόμο! Την έξοδο! Την είσοδο! Τη σωστή επιλογή μου!

Μπορώ! Ακόμη κι αν μόνη μείνω σε ένα φαράγγι βαθύ, μπορώ να σκάψω με τα νύχια μου ένα νέο, ολόδικό μου πέρασμα.

~~ Ελευθέρια Πορεία - Τα Λάφυρα της Ψυχής μου
(απόσπασμα)

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου