Δεν φεύγουνε οι άνθρωποι! Δε φεύγουνε! Κάπου πάνε και ξαναγυρνάνε! Μέσα από εμάς! Μέσα από τα έργα, την αγάπη, τις πράξεις, την πίστη, τη δύναμή μας! Εκείνη τη δύναμη που λέει «ύψωσε ψηλά το κεφάλι και προχώρα»! Προχώρα ακόμα κι αν χρειαστεί να συρθείς και να ματώσεις το σώμα όλο! Προχώρα, όχι γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή, αλλά γιατί μόνο αυτό μπορείς να κάνεις! Γεννήθηκες για να προχωράς, η ροή της ζωής αυτό μας δείχνει! Δεν πάει πίσω η ζωή, δεν πάει, τη ροή της μπορείς να ακολουθήσεις! Όσο κουράγιο κι αν χρειαστεί, εσύ αυτό συνέχισε να κάνεις! Προχώρα! Με το κεφάλι ψηλά, σύρσου μα προχώρα!
Κι όταν σου λείπει και νοιώθεις να θες να εγκαταλείψεις να θυμάσαι:
Κανείς δεν φεύγει αν αγαπηθεί!
Κανείς δεν φεύγει αν χαμογελάσει!
Κανείς δεν φεύγει αν προσφέρει, αν αγκαλιάσει, αν παρηγορήσει, αν κρατήσει ένα χέρι ή έναν ώμο, αναλόγως τη στιγμή!
Κανείς δεν φεύγει αν τον κρατήσεις για πάντα στην καρδιά σου! Αν τον κάνεις «λάφυρο» μιας μάχης που έδωσες, που δίνεις και που θα μάχεσαι να δίνεις για πάντα!
Γιατί η ζωή δεν είναι πόλεμος, είναι όμως ενίοτε μια εσωτερική διαμάχη και κάθε φορά που συγκρούεσαι, να ανασύρεις τα «χρυσά λάφυρα» που σου θυμίζουν όμορφες στιγμές που σου χάρισαν ή που σου δάνεισαν οι άλλοι! Και εσύ τις άξιζες! Τις κέρδισες! Και ξέρεις πως παρόλο που πέρασαν, που τράπηκαν στη δική τους άκαρπη φυγή, τίποτα δε μπορεί να ακυρώσει την ύπαρξή τους.
Κι αν οι αναμνήσεις κάποιες φορές πονάνε, να ξέρεις πως η πραγματικότητα του χθες είναι ενθύμιο και εφόδιο της αποκλειστικής ψυχής σου!
Και θα ’ναι για πάντα!
Κανείς δε «φεύγει» αν καταλάβει πως η οποιαδήποτε φυγή δεν είναι κάτι κακό, είναι απλώς η έξοδος μιας διαδρομής, που για κάποιο λόγο η πόρτα της έπρεπε να κλείσει.
Και θα ανοίξει μία άλλη! Κάπου παρακάτω θα δημιουργηθεί μια άλλη! Διαφορετική μα με κοινό γνώμονα την ίδια δίψα για ζωή, για ανάσα, για ταξίδι στο άγνωστο μα τον τόσο γνωστό μας κόσμο.
Γιατί η φυγή δεν είναι παράδοση, κρυφτό, τρεχαλητό ή κάτι άλλο, είναι μια διέξοδος για την είσοδο κάποιου άλλου δρόμου!
Ενός δρόμου, που ένα αστέρι φωτίζει στη γη με ένα ασημένιο σκήπτρο, που σαν Βασίλισσα του σήμερα προστάζει!
Γιατί η δική μας η φυγή είναι ένα πέρασμα χελιδονιών, που αναζητά τους δικούς τους θερμούς τόπους επιβίωσης και κατοικίας!
Και τα αποδημητικά αυτά πουλιά είναι τόσο όμορφα και περήφανα καθώς μεταναστεύουν σε σμήνος στον αέρα!
Ποιος μπορεί να αντισταθεί στο ταξίδι τους, ποιος να μη χαμογελάσει στο κάλεσμά τους και κυρίως ποιος μπορεί να μη νιώσει τρυφερότητα και ζεστασιά στη γέννηση της ζωής που φέρουν!
Διότι φεύγουν για να αναπαραχθούν! Και ξέρουν πως η ζωή μονο ευθεία κοιτάζει!
~~ Η Φυγή - Τα Λάφυρα της Ψυχής μου
(απόσπασμα)
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Από τα αγαπημένα! Αυτή η κραυγή, δεν φεύγουνε οι άνθρωποι, λύτρωση, κορίτσι μου! 😍
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου αρέσει Αλεξάνδρα μου και περισσότερο χαίρομαι που άκουσες αυτήν την απεγνωσμένη θα έλεγα, κραυγή.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά