ΣΙΜΑ ΜΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Γιατί με άφησες μόνη;
Γιατί δεν μπορούσες ουσιαστικά να προσπαθήσεις;
Γιατί οι άνθρωποι, ενώ είναι τόσο εύκολο να είναι ευτυχισμένοι, προτιμούν τον δύσκολο δρόμο λες και εκεί θα ανθίσουν τριαντάφυλλα;
Μα πόσο κουτοί;
Πατώντας αγκάθια, πετροβολούν τις λάσπες.

Γιατί δεν πρόσεξες τα λόγια σου;
Γιατί σκεφτόσουν μόνο την μια πλαγιά, ενώ ήσουν δέντρο που κοιτούσες και γεννιόσουνα, ανάμεσα σε δύο λόφους;
Γιατί δεν πρόσεξες ποτέ την δύση του ηλίου μα ούτε και την ανατολή;
Γιατί δεν είδες τα φύλλα της αμυγδαλιάς να ανθίζουν;

Το χάραμα εχει γλυκύ όψη, κι εσύ, πιο πικρός από ποτέ, να κοιτάς τα τσιγάρα αντί να εστιάζεις στην στάχτη.
Να θες να απομακρύνεις τη στιγμή, αντί να κάνεις τα λεπτά αιώνα.

Με μανία πέρασε κι η Άνοιξη
η χούφτα, λειψή, σε περιμένει.

Έλα δω, σιμά μου
κάθισε
απλώς κάθισε
Γύρισε τον ώμο και κοίτα τ' άστρα

Κι αν είναι μέρα τι;
Εκεί κατοικώ

~~ Σιμά μου - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι