Μου
είπανε πως είμαι ο ιδιαίτερος τρόπος, που κάποιος αντιδρά και εκδηλώνει
τα αισθήματα και τον ψυχικό του κόσμο, μα εγώ απάντησα πως είμαι μια
λίμνη με νεκρές πεταλούδες που έζησαν και κατοίκησαν για καιρό στο
εσωτερικό μου.
Σάμπως κατάλαβαν; Σάμπως προσπάθησαν να καταλάβουν;
Σάμπως τους ένοιαξε; Σάμπως προσπάθησα να με επιβάλω;
Νόμιζαν ότι ήθελα να επιβληθώ, μα το μόνο που πραγματικά επιθυμούσα ήταν να τους αφήσω να με διδάξουν.
Ήθελα να πλάσω την ψυχή μου και ήμουνα ένα σφουγγάρι ημιμαθές, που το μόνο που αποζητούσε ήταν τα χέρια ενός ψαρά, για να το ανασύρουν στην επιφάνεια.
Διότι όλοι σε κάποιον πάτο μιας αλμυρής θάλασσας βρισκόμαστε, μέχρι να αναδυθούμε σε εκείνον το φωτεινό κόσμο, που με μια μαύρη κιμωλία σχημάτισε κάποιος σε ένα λευκό χαρτί, που ξέπεσε από κάποιο ξεχασμένο μπλοκ ζωγραφικής.
Μου είπανε πως είμαι μια δύναμη, που περιορίζει και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και τη σωματική και όχι μόνο λειτουργία των ανθρώπων, μα εγώ απάντησα πως είμαι απλώς ένα τούβλο σε έναν τοίχο που έπρεπε να κλείσει μια τρύπα, που είχαν ανοίξει κάποιοι πλανόδιοι «εραστές».
Μου είπανε πως είμαι ένας μίμος, που το μόνο πού επιδιώκει είναι να δημιουργήσει πλαστά, αντίγραφα, ρομποτικών ανθρώπων, μα εγώ πίστεψα πως είμαι ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, που στόχο έχει να αναδείξει και να πολλαπλασιάσει τις αρετές όλων των ατόμων, που ξέρω πως υπάρχουν γύρω μου.
Σάμπως προσπάθησαν να δουν τι κρύβω πίσω από τη φαινομενικά άψυχη, «λειτουργική» καρδιά μου;
Σάμπως άξιζε να προσπαθήσω να τους δείξω; Σάμπως άξιζε να περιμένω να «φανώ»;
Τι να δείξεις άλλωστε σε ανθρώπους, που έχουν ήδη αιχμαλωτίσει τα μάτια τους, τα όμορφα εκείνα μάτια, πίσω από συνηθισμένα μοτίβα συμπεριφορών και πεποιθήσεων;!
Τι να θέλεις να προτείνεις, όταν σε εχουν χίλιες φορές ταυτίσει με μία πλάνη, που δεν προσπάθησαν ποτέ να εξηγήσουν, μα και να ζήσουν μέσα της για ένα μονάχα λεπτό.
Για ένα λεπτό, που θα τους έδειχνα τον κόσμο όλο!
Μου είπανε πως λειτουργώ μη συνειδητά και παραπλανώ πολλές φορές τις συμπεριφορές και τις ελπίδες των ανθρώπων, μα εγώ απάντησα πως είμαι μία θετική ενέργεια – δύναμη, που στόχο έχω να ελευθερώσω τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου με τρόπο που ο καθένας μόνος θα ανακαλύψει.
Μου είπανε πως προκαλώ διανοητικές διαταραχές, μα απάντησα πως εκείνοι ξεπέρασαν τις αποστάσεις. Είχα πυξίδα – οδηγό, για να τους δείχνω τον δρόμο που έπρεπε να διαβούν για να με συναντήσουν, μα σε μια στιγμή αδυναμίας με πετάξαν και με ποδοπάτησαν με δύναμη στο χώμα. Και εγώ στάθηκα εκεί, σηκώθηκα, όρθωσα το ανάστημά μου και τους έδωσα το χέρι για να με ακολουθήσουν, όμως εκείνοι σαν γνήσιοι, άγριοι εξερευνητές, μου έστριψαν την πλάτη και με άφησαν δεμένη σε έναν κισσό, να τους βλέπω να ξεμακραίνουν.
~~ Ιδιοσυγκρασία - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
(απόσπασμα)
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Σάμπως κατάλαβαν; Σάμπως προσπάθησαν να καταλάβουν;
Σάμπως τους ένοιαξε; Σάμπως προσπάθησα να με επιβάλω;
Νόμιζαν ότι ήθελα να επιβληθώ, μα το μόνο που πραγματικά επιθυμούσα ήταν να τους αφήσω να με διδάξουν.
Ήθελα να πλάσω την ψυχή μου και ήμουνα ένα σφουγγάρι ημιμαθές, που το μόνο που αποζητούσε ήταν τα χέρια ενός ψαρά, για να το ανασύρουν στην επιφάνεια.
Διότι όλοι σε κάποιον πάτο μιας αλμυρής θάλασσας βρισκόμαστε, μέχρι να αναδυθούμε σε εκείνον το φωτεινό κόσμο, που με μια μαύρη κιμωλία σχημάτισε κάποιος σε ένα λευκό χαρτί, που ξέπεσε από κάποιο ξεχασμένο μπλοκ ζωγραφικής.
Μου είπανε πως είμαι μια δύναμη, που περιορίζει και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και τη σωματική και όχι μόνο λειτουργία των ανθρώπων, μα εγώ απάντησα πως είμαι απλώς ένα τούβλο σε έναν τοίχο που έπρεπε να κλείσει μια τρύπα, που είχαν ανοίξει κάποιοι πλανόδιοι «εραστές».
Μου είπανε πως είμαι ένας μίμος, που το μόνο πού επιδιώκει είναι να δημιουργήσει πλαστά, αντίγραφα, ρομποτικών ανθρώπων, μα εγώ πίστεψα πως είμαι ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, που στόχο έχει να αναδείξει και να πολλαπλασιάσει τις αρετές όλων των ατόμων, που ξέρω πως υπάρχουν γύρω μου.
Σάμπως προσπάθησαν να δουν τι κρύβω πίσω από τη φαινομενικά άψυχη, «λειτουργική» καρδιά μου;
Σάμπως άξιζε να προσπαθήσω να τους δείξω; Σάμπως άξιζε να περιμένω να «φανώ»;
Τι να δείξεις άλλωστε σε ανθρώπους, που έχουν ήδη αιχμαλωτίσει τα μάτια τους, τα όμορφα εκείνα μάτια, πίσω από συνηθισμένα μοτίβα συμπεριφορών και πεποιθήσεων;!
Τι να θέλεις να προτείνεις, όταν σε εχουν χίλιες φορές ταυτίσει με μία πλάνη, που δεν προσπάθησαν ποτέ να εξηγήσουν, μα και να ζήσουν μέσα της για ένα μονάχα λεπτό.
Για ένα λεπτό, που θα τους έδειχνα τον κόσμο όλο!
Μου είπανε πως λειτουργώ μη συνειδητά και παραπλανώ πολλές φορές τις συμπεριφορές και τις ελπίδες των ανθρώπων, μα εγώ απάντησα πως είμαι μία θετική ενέργεια – δύναμη, που στόχο έχω να ελευθερώσω τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου με τρόπο που ο καθένας μόνος θα ανακαλύψει.
Μου είπανε πως προκαλώ διανοητικές διαταραχές, μα απάντησα πως εκείνοι ξεπέρασαν τις αποστάσεις. Είχα πυξίδα – οδηγό, για να τους δείχνω τον δρόμο που έπρεπε να διαβούν για να με συναντήσουν, μα σε μια στιγμή αδυναμίας με πετάξαν και με ποδοπάτησαν με δύναμη στο χώμα. Και εγώ στάθηκα εκεί, σηκώθηκα, όρθωσα το ανάστημά μου και τους έδωσα το χέρι για να με ακολουθήσουν, όμως εκείνοι σαν γνήσιοι, άγριοι εξερευνητές, μου έστριψαν την πλάτη και με άφησαν δεμένη σε έναν κισσό, να τους βλέπω να ξεμακραίνουν.
~~ Ιδιοσυγκρασία - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
(απόσπασμα)
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ