Τι μου συμβαίνει;
Ο κόσμος που κατοικώ με εγκατέλειψε.
Στάχτες,
ευθύς στάχτες,
παντού στάχτες.
Ένας Καιόμενος Λύχνος των ευχών μας, η Παροικία, των αλλοτρίων, τα αίτια!
Μέσα μας η τεθλιμμένη Γης, το φεγγάρι που έσταζε δάκρυα, η Κόρη που ανίχνευσε ναυάγια, που έσωσε νεκρούς από τη ζωή και ζωντανούς από θάνατο, βάναυσο.
Η Κόρη, ήταν της προσδοκίας βάλσαμο, της χώρας απομεινάρι, ένα απολιθωμένο δάσος - της τελευταίας στιγμής - που χάραζε, ανώφελη ελπίδα.
Στάχτες,
ευθύς στάχτες,
παντού στάχτες.
Τι μου συμβαίνει;
Ο κόσμος που κατοικώ με εγκατέλειψε.
~~ Στάχτες - Κική Κωνσταντίνου
Πολλά ερωτήματα με ποιητικό τρόπο. Καλησπέρα Κική μου. Στέλνω τους χαιρετισμούς μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς η ζωή κι η λογική που ζει ο κόσμος μας δημιουργεί αισθήματα κι ερωτήματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι στίχοι. Μπράβο Κική μου! :)