Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΛΕΞΗ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΟ





Θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφημερίδα Sterea News και την δημοσιογράφο Νικόλ Βότση, για την τιμή να φιλοξενηθώ στον ζεστό τους χώρο, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα βιβλίου.
Πατώντας επάνω στο λινκ που σας δίνω, μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη.


 
 Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον κύριο Anestis Chatzigeorgiadis για την φωτογραφία που έφτιαξε με τους στίχους μου. Με την ευκαιρία, να σας προσκαλέσω στην ομάδα Η τέχνη είναι αποκάλυψη 2 -ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ και τη σελίδα Η τέχνη είναι αποκάλυψη που μας χαρίζει απλόχερα ποικίλες και ενδιαφέρουσες πνευματικές νότες.

Καλημέρα σε όλους! Καλό μήνα!

 

κι όπως φαίνεται
θα δραπετεύω
θα δραπετεύω
θα δραπετεύω συνέχεια

ώσπου να φτάσω νικητής και δραπέτης


από το βιβλίο "Οίνοψ Πόντος", Νίκος Ψιλάκης
 
 
 
 
 
 «Πώς να απαγγέλεις ποίηση»
(απόσπασμα)

Πάρε τη λέξη πεταλούδα.
Για να πεις αυτή τη λέξη δε χρειάζεται να κάνεις τη φωνή σου πιο ελαφριά από ένα γραμμάριο, ούτε χρειάζεται να την εφοδιάσεις με μικρά σκονισμένα φτερά.

Δε χρειάζεται να φανταστείς μιαν ηλιόλουστη ημέρα ή ένα χωράφι με ασφοδέλους. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι ερωτευμένη ή να έχεις ερωτευτεί τις πεταλούδες.

Η λέξη πεταλούδα δεν είναι η πραγματική πεταλούδα.
Υπάρχει η λέξη, μα υπάρχει και η πεταλούδα.
Αν μπερδέψεις αυτά τα δύο, οι άνθρωποι θα έχουν κάθε δικαίωμα να σε κοροϊδεύουν. Μην το παρακάνεις με τη λέξη.

Μήπως προσπαθείς να υπονοήσεις ότι αγαπάς τις πεταλούδες τελειότερα από οποιονδήποτε άλλον ή ότι πραγματικά αντιλαμβάνεσαι τη φύση τους;

Η λέξη πεταλούδα είναι απλά ένα δεδομένο.
Δεν είναι μια ευκαιρία για να πλανιέσαι στον αέρα, να πετάξεις ψηλά, να πιάσεις φιλία με τα λουλούδια, να συμβολίσεις την ομορφιά και το εύθραυστο ή να υποδυθείς την πεταλούδα με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ, Death of a ladies man, Μετ: Λίνα Νικολακοπούλου 
 
 
 
 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΈΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΙΤΛΟ.

Εγώ τη Πατρίδα μου τη βάφτισα Χαρά να μου θυμίζει πως μπορεί να δακρύζει από συγκίνηση η Ελπίδα. Της φόρεσα ένα πέπλο λευκό και της στόλισα με ένα κλαδί ελιάς τα καστανά μαλλιά της. Της έδωσα να κρατά στο χέρι έναν υδάτινο σταυρό και ράντισα τους ώμους της με λίγες στάλες μύρο. Της είπα να πάψει να με ακολουθεί και να με αφήσει να ζήσω με το τρόπο που επέλεξα μα εκείνη θέλοντας να με αγκαλιάσει μου χάρισε ένα σκοινί χρώματος μπλε. Ήξερα πως ήθελε να με ξεγελάσει μα μέσα μου ένιωθα πως δεν ηταν κακιά, ίσως   όμως να ήταν ένα παιδί που ήθελε να παίξει. Μια γάτα λευκή είδα να κυνηγά ένα μαύρο κουφάρι και σκέφτηκα πως θα ήθελα να ήταν αντίστροφοι οι ρόλοι. Έτσι για μια αλλαγή, για μια ουτοπική παράσταση που λίγοι, ίσως μόνο εγώ να είχα την τύχη να πληρώσω, να κοιτάξω. Είδα κι ένα γιασεμί να μαραίνεται σε μια αυλή που κάποτε άνηκε στη γειτονιά μου μα τώρα πια δε με πείραξε, σκέψου δε με πείραξε. Κι ας αγαπώ ακόμη τόσο πολύ τα γιασεμιά, τα κρίνα, τις δά...

Τίποτα σπουδαίο

  Δεν θα το παραδεχτώ. Δεν θα πω πως είναι αλήθεια. Δεν θέλω να δω το πρόσωπό μου, να αντικατοπτρίζεται στην κορυφή του ήλιου. Δε θέλω να αγγίξω τη βροχή, ούτε τον άνεμο λαχταρώ να αφήσω να πλέξει τα μαλλιά μου. Αυτή η εξιλέωση δεν μας ανήκει. Είχα μια χαρά χαραγμένη στα χείλη και μια ελπίδα καρφωμένη στο πέτο μου όμως δάχτυλα που λάτρεψα τόσο με έστεψαν τιμωρό και δυνάστη. Δεν είμαι εγώ το τραύμα που τρέφει πληγές μα ακόμα κι αν είμαι, είναι δικά μου τα χείλη που στάζουν αίμα και δικά μου, τα αγκάθια της ψυχής. Δεν με λυτρώνεις λεηλατώντας με ούτε με βοηθάς να γλιτώσω το κακό και το άδικο. Όταν τα δόντια μου μοιάζουν με ακονισμένα φτερά εγώ πονάω πιότερο μα εσύ δεν μπορείς να δεις την αλήθεια και εγώ δεν έχω ανάγκη μα ούτε και τη δύναμη να σε πείσω για τίποτα πια. Εάν δε διακρίνεις τον Παράδεισο μέσα μου δεν σου ανήκει η ζεστασιά μου. Αν μπορούσες να δεις τη ψυχή μου, αν στο επέτρεπα αυτό, ίσως να καταλάβαινες επιτέλους πως ένα πληγωμένο χελιδόνι έχει ανάγκη την Άνοιξη μα εσύ απ...