Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

... και τώρα που βγήκαμε από την καραντίνα, τι;


Τι άλλαξε;
Που είναι οι καλύτεροι άνθρωποι;

Υπάρχουν, αλλά μήπως είναι ήδη, αυτοί που υπήρχαν;
Και θα σας πω...

Άνοιξαν σε πρώτη φάση μερικά μαγαζάκια, άνοιξαν και μερικά πιο γνωστά, στο οποία – άκουσον άκουσον - μπορείς να επισκεφτείς μόνο για κινητά, λαπτοπ και ταμπλετ αλλά όχι για τα υπόλοιπα, π.χ κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία....
Γιατί φυσικά, ειναι πιο σημαντικά τα γυαλιά ηλίου, τα κομμωτήρια και τα νύχια, απο ότι μπορεί να ειναι για μια οικογένεια η κουζίνα της, που εχει χαλάσει. Και αντί να την προμηθευτεί πιο οικονομικά απο μερικά πιο γνωστά καταστήματα (που κάνουν και δωρεάν μεταφορά και σύνδεση), πρέπει να την προμηθευτεί απο κάπου αλλού, πιο ακριβά και αν θα έρθουν να την εγκαταστήσουν. 
Παράδοξο!
Φυσικό και δεν ειναι το μόνο παράδοξο. Εννοείτε πως θελω να ανοίξουν τα μαγαζιά και να κινηθούν, αν και δεν ξερω πόσο εύκολο θα είναι αυτό, γιατι και μονο που θα πρέπει να περιμένεις στην ουρά σε αναμονή, θεωρω πως δεν θα το κάνεις και θα φεύγεις και ειδικα στα μαγαζιά με ρουχα και παπούτσια θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, αλλά όσον αφορά τα παράδοξα της υπόθεσης, θέλω να πω πως υπάρχουν πολλά που πρώτα ήταν μαύρα, μετά έγιναν λευκά, τωρα έγιναν κόκκινα και τον επόμενο μήνα θα ειναι φούξια μεταξωτά με πράσινες καρδούλες.
Γιατί όχι; Αφού μπορώ...

Και ειναι ο καλός, προσεκτικός κυριούλης (υποθετικό παράδειγμα), ο υπεύθυνος πολίτης, που προσέχει, τηρεί τις αποστάσεις και τα μέτρα ασφαλειας, φοράει παντού τη μάσκα του, τα γάντια του, την στολή του ολόκληρη αν θέλετε, αλλα τι να το κάνεις, όταν στην ουσία το μονο που τον νοιάζει ειναι ο εαυτός και ο μικρόκοσμός του; Διότι αυτός ο κυριούλης, ειναι αυτός που πρώτα θα πιάσει όλες τις επιφάνειες και θα τις βρωμίσει χωρίς να τον νοιάζει αφού φορεί γάντια, που στη συνέχεια θα πετάξει όπου βρει τις βρωμιές του, βρωμίζοντας το περιβάλλον και οχι μονο. Γιατι που να πετάξει τα γάντια και τη μάσκα του; Να τη πάρει σπίτι και να μεταφέρει να μικρόβια; Να παει κοντά σε κάδο απορριμμάτων με τόσα σκουπίδια μέσα; Οχι βεβαια, αυτή ειναι η μεριμνά του. Τα πετώ οπού βρω, αρκεί να μην ειναι κοντά στο σπίτι μου. 

Και φυσικά, ο ίδιος κυριούλης θα πάει στη λαϊκή, στο σουπερ μάρκετ και όπου αλλού ξέρει ότι μπορεί να υπάρχει συνωστισμος, θα στριμωχτεί, θα τσακωθεί με τους υπόλοιπους (προσπαθώντας να πείσει τους άλλους για την ευσεβή ευθύνη που τον διακατέχει) και την επόμενη στιγμή θα τον ακούσεις να βρίζει, να προσβάλει, να απειλεί άλλους συνανθρώπους και να ειναι έτοιμος, ακόμη και να χειροδικήσει αν κατά τύχη (ναι γιατι μπορεί να συμβεί και αυτό) τον ακουμπήσει κάποιος, έστω και με δικό του ρούχο. Όμως αυτός θα συνεχίσει να ειναι προσεκτικός και φυσικά, θα ειναι βαρος στη συνείδηση του αν δει κάποιους να μην τηρούν (για εκείνον) τα μέτρα και θα "αναγκαστεί" να τους καταδώσει και να χαρεί στη συνέχεια, για τα πρόστιμα που θα πέσουν.
Γιατι η ατομική μας ευθύνη, μας κανει υπεύθυνους, ενώ η "ευθύνη", μας κάνει γαϊδούρια!

Και φυσικα, για να ειμαστε και αντικειμενοι, δεν κοιταμε μονο την μια πλευρα, παμε και στην αλλη.
Αυτη που συγκαλεί τον κοσμο να συρρέουν στις πλατειες, να πιουνε ποτακι, καφεδακι ολοι μαζι και γλεντησουν. Αυτοι κι αν ειναι οι πλεον ανεγκεφαλοι -  που καποιοι απο αυτους - μμεγαλωνουν και παιδια. Τι να πει κανεις. Πραγματικα απορω. Καναμε τοσο κοπο, γιατι; Για να καταληξουμε παλι στα ιδια; Επειδη ο τυπος δεν αντεχει να ανοιξουν τα μπαρ και οι καφετεριες και να το παιξει μουρη, σου λεει ας συναντηθουμε στις πλατειες να γκομενισουμε λιγο. Και τρεχει το καθε σουργελο - απορω αν ξερει το γιατι- να δειξει πως δεν φοβαται τον κορονοιο και δεν πιστευει τιποτα απο ολα αυτα. Μονο που με τον πρωτο βηχα, πρωτοι ολοι αυτοι θα τρεξουν στο γιατρο και θα παραπονεθουν για το συστημα υγειας. Τραγικοι!

Αυτο το ποστ ξεκινησε την περασμενη εβδομαδα, υλοποιηθηκε σημερα και εχω ακομη την ιδια αποψη. Και απο τις δυο πλευρες (αν μπορει κανεις να πει πως υπαρχει δυο πλευρες) τα πραγματα ειναι χαλια. Οι ανθρωποι, πληρως ανεγκεφαλοι και δυστυχως μας παιρνει ολους η μπαλα. Παντα πιστευα και πιστευω πως ολα τα πραγματα ειναι πιο ευκολα απο οσα πιστευουμε, δυστυχως τα μυαλα των ανθρωπων ειναι παντα πολυ χειροτερα. 

Εν εξελίξει, λοιπόν!



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκά...