Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

... και τώρα που βγήκαμε από την καραντίνα, τι;


Τι άλλαξε;
Που είναι οι καλύτεροι άνθρωποι;

Υπάρχουν, αλλά μήπως είναι ήδη, αυτοί που υπήρχαν;
Και θα σας πω...

Άνοιξαν σε πρώτη φάση μερικά μαγαζάκια, άνοιξαν και μερικά πιο γνωστά, στο οποία – άκουσον άκουσον - μπορείς να επισκεφτείς μόνο για κινητά, λαπτοπ και ταμπλετ αλλά όχι για τα υπόλοιπα, π.χ κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία....
Γιατί φυσικά, ειναι πιο σημαντικά τα γυαλιά ηλίου, τα κομμωτήρια και τα νύχια, απο ότι μπορεί να ειναι για μια οικογένεια η κουζίνα της, που εχει χαλάσει. Και αντί να την προμηθευτεί πιο οικονομικά απο μερικά πιο γνωστά καταστήματα (που κάνουν και δωρεάν μεταφορά και σύνδεση), πρέπει να την προμηθευτεί απο κάπου αλλού, πιο ακριβά και αν θα έρθουν να την εγκαταστήσουν. 
Παράδοξο!
Φυσικό και δεν ειναι το μόνο παράδοξο. Εννοείτε πως θελω να ανοίξουν τα μαγαζιά και να κινηθούν, αν και δεν ξερω πόσο εύκολο θα είναι αυτό, γιατι και μονο που θα πρέπει να περιμένεις στην ουρά σε αναμονή, θεωρω πως δεν θα το κάνεις και θα φεύγεις και ειδικα στα μαγαζιά με ρουχα και παπούτσια θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, αλλά όσον αφορά τα παράδοξα της υπόθεσης, θέλω να πω πως υπάρχουν πολλά που πρώτα ήταν μαύρα, μετά έγιναν λευκά, τωρα έγιναν κόκκινα και τον επόμενο μήνα θα ειναι φούξια μεταξωτά με πράσινες καρδούλες.
Γιατί όχι; Αφού μπορώ...

Και ειναι ο καλός, προσεκτικός κυριούλης (υποθετικό παράδειγμα), ο υπεύθυνος πολίτης, που προσέχει, τηρεί τις αποστάσεις και τα μέτρα ασφαλειας, φοράει παντού τη μάσκα του, τα γάντια του, την στολή του ολόκληρη αν θέλετε, αλλα τι να το κάνεις, όταν στην ουσία το μονο που τον νοιάζει ειναι ο εαυτός και ο μικρόκοσμός του; Διότι αυτός ο κυριούλης, ειναι αυτός που πρώτα θα πιάσει όλες τις επιφάνειες και θα τις βρωμίσει χωρίς να τον νοιάζει αφού φορεί γάντια, που στη συνέχεια θα πετάξει όπου βρει τις βρωμιές του, βρωμίζοντας το περιβάλλον και οχι μονο. Γιατι που να πετάξει τα γάντια και τη μάσκα του; Να τη πάρει σπίτι και να μεταφέρει να μικρόβια; Να παει κοντά σε κάδο απορριμμάτων με τόσα σκουπίδια μέσα; Οχι βεβαια, αυτή ειναι η μεριμνά του. Τα πετώ οπού βρω, αρκεί να μην ειναι κοντά στο σπίτι μου. 

Και φυσικά, ο ίδιος κυριούλης θα πάει στη λαϊκή, στο σουπερ μάρκετ και όπου αλλού ξέρει ότι μπορεί να υπάρχει συνωστισμος, θα στριμωχτεί, θα τσακωθεί με τους υπόλοιπους (προσπαθώντας να πείσει τους άλλους για την ευσεβή ευθύνη που τον διακατέχει) και την επόμενη στιγμή θα τον ακούσεις να βρίζει, να προσβάλει, να απειλεί άλλους συνανθρώπους και να ειναι έτοιμος, ακόμη και να χειροδικήσει αν κατά τύχη (ναι γιατι μπορεί να συμβεί και αυτό) τον ακουμπήσει κάποιος, έστω και με δικό του ρούχο. Όμως αυτός θα συνεχίσει να ειναι προσεκτικός και φυσικά, θα ειναι βαρος στη συνείδηση του αν δει κάποιους να μην τηρούν (για εκείνον) τα μέτρα και θα "αναγκαστεί" να τους καταδώσει και να χαρεί στη συνέχεια, για τα πρόστιμα που θα πέσουν.
Γιατι η ατομική μας ευθύνη, μας κανει υπεύθυνους, ενώ η "ευθύνη", μας κάνει γαϊδούρια!

Και φυσικα, για να ειμαστε και αντικειμενοι, δεν κοιταμε μονο την μια πλευρα, παμε και στην αλλη.
Αυτη που συγκαλεί τον κοσμο να συρρέουν στις πλατειες, να πιουνε ποτακι, καφεδακι ολοι μαζι και γλεντησουν. Αυτοι κι αν ειναι οι πλεον ανεγκεφαλοι -  που καποιοι απο αυτους - μμεγαλωνουν και παιδια. Τι να πει κανεις. Πραγματικα απορω. Καναμε τοσο κοπο, γιατι; Για να καταληξουμε παλι στα ιδια; Επειδη ο τυπος δεν αντεχει να ανοιξουν τα μπαρ και οι καφετεριες και να το παιξει μουρη, σου λεει ας συναντηθουμε στις πλατειες να γκομενισουμε λιγο. Και τρεχει το καθε σουργελο - απορω αν ξερει το γιατι- να δειξει πως δεν φοβαται τον κορονοιο και δεν πιστευει τιποτα απο ολα αυτα. Μονο που με τον πρωτο βηχα, πρωτοι ολοι αυτοι θα τρεξουν στο γιατρο και θα παραπονεθουν για το συστημα υγειας. Τραγικοι!

Αυτο το ποστ ξεκινησε την περασμενη εβδομαδα, υλοποιηθηκε σημερα και εχω ακομη την ιδια αποψη. Και απο τις δυο πλευρες (αν μπορει κανεις να πει πως υπαρχει δυο πλευρες) τα πραγματα ειναι χαλια. Οι ανθρωποι, πληρως ανεγκεφαλοι και δυστυχως μας παιρνει ολους η μπαλα. Παντα πιστευα και πιστευω πως ολα τα πραγματα ειναι πιο ευκολα απο οσα πιστευουμε, δυστυχως τα μυαλα των ανθρωπων ειναι παντα πολυ χειροτερα. 

Εν εξελίξει, λοιπόν!



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...