Θέλω να σου μιλήσω για την Αγάπη, που συρρικνώθηκε σε μια λευκή αμυχή.
Θέλω να σου μιλήσω για την έκφραση, που σχηματίστηκε στο πρόσωπο που αναζητούσε δροσιά, ως άλλος ένας - χαμένος - φοίνικας.
Θέλω να σου δείξω πως πίσω στις πλάτες μου, φυτρώνουν λουλούδια. Πάντα θα φυτρώνουν λουλούδια.
Φώλιασε ένα πύρινο όνειρο στο δέρμα μας, και η σπορά του, ήταν μια ευγενική χορηγία. Μέγας ημιμαθής, ο άδολος Υιός.
Ειλικρινής, η θεόσταλτη Κόρη.
Ανάμεσα στην προσδοκία και την προσμονή, υπάρχει η αντιστάθμιση της εσφαλμένης ματαιότις.
Βαφτίζεται η "Νύφη" στο νερό των οραμάτων και εξαγνίζεται η ψυχή, σαν μια κοιλάδα γεμάτη από ζωή και αλάτι.
Ζωή και αλάτι, σαν ένα λουλούδι αταίριαστο.
Αταίριαστο, στην ζωή και στον θάνατο.
Η κοπέλα θα κυνηγήσει τους εφιάλτες, μέχρι το παρακάτω πηγάδι. Εκεί θα ξορκίσει τους κόκκινους πειρασμούς. Κάπως έτσι,θα επέλθει η ισορροπία.
Ο Κόκκινος Δράκος, θα εξαφανιστεί!
~~ Κόκκινος Δράκος - Κική Κωνσταντίνου
Στο καθημερινό μου πέρασμα από τους κήπους των ποιημάτων σου Κική μου στέλνω και σήμερα την καλησπέρα μου. Η Ανάσα είναι δεδομένη εδώ. Ανάμεσα στους στίχους και τα συναισθήματά σου. Καλό απόγευμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου μετέδωσε ελπίδα. Καλημέρα Κική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο Κική! Έχει ζουμί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!