Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είχε ξεχάσει πως είναι η αγάπη της μάνας και λες από το πουθενά τη ξαναβρήκε. Μόνο και μόνο για αυτό ένιωθε ευγνώμων για τη σημερινή ημέρα




" Ήταν για ώρες ξαπλωμένη στο κρεβάτι της δίχως να μιλά, δίχως να αισθάνεται, δίχως να αποζητά τίποτα πέρα από το χάδι της μητέρας της που τόση ώρα της το παρείχε απλόχερα.

Είχε ξεχάσει πως είναι η αγάπη της μάνας και λες από το πουθενά τη ξαναβρήκε. Μόνο και μόνο για αυτό ένιωθε ευγνώμων για τη σημερινή ημέρα.

Της αρκούσε που η μητέρα της βρισκόταν καθισμένη στο προσκέφαλό της, τη κοιτούσε με απεριόριστη αγάπη και τη χάιδευε με τον ίδιο τρόπο ακριβώς τρόπο, όπως όταν ήταν  μωρό.

Η πόρτα χτύπησε μια φορά και η ησυχία του δωματίου διασπάστηκε.

«Παρακαλώ» Ακούστηκε η φωνή της μητέρας δίχως να σταματήσει λεπτό το χάδι της.

«Η Μάρθα είμαι κυρία».

«Πέρασε καλή μου» ακούστηκε μια φωνή που έμοιαζε πλέον να ξεθωριάζει.

 Η πόρτα άνοιξε και η κάπως χαμένη και προβληματισμένη Μάρθα εισέβαλλε στο δωμάτιο κρατώντας ένα δίσκο με χαμομήλι και δυο κουλουράκια.

«Αυτά είναι για σας δεσποινίς» Είπε στην Οφηλία αφήνοντας το περιεχόμενο του δίσκου επάνω στο κομοδίνο.

«Δε θέλω τίποτα Μάρθα». Ακούστηκε η κλαμένη μα πάνω απ’ όλα πληγωμένη φωνή της.

«Μα δεσποινίς μου…»

«Δε πειράζει Μάρθα, θα αναλάβω εγώ», αποκρίθηκε η μητέρα.

Η Μάρθα κοίταξε με συμπόνια την Οφηλία και κουνώντας δύσπιστα το κεφάλι της απομακρύνθηκε. Πριν φύγει εντελώς από το δωμάτιο κοίταξε ερευνητικά την Ανδρονίκη και εκείνη της χαμογέλασε καθησυχαστικά.

Η γυναικεία φιγούρα εξαφανίστηκε στον ίσκιο του διαδρόμου…

«Πιες το χαμομήλι σου αγάπη μου, θα σου κάνει καλό, θα σε ηρεμήσει» απευθύνθηκε στη μικρή.

Η Οφηλία υπάκουσε και εξεπλάγην με τον εαυτό της για τη στάση που κράτησε.

Τελικά η παρουσία της μητέρας της στη ζωή της ήταν πιο κυρίαρχη και ουσιαστική απ όσο είχε πιστέψει. Μακάρι να ήταν πάντα έτσι μαζί της. Αυτό ήθελε! Αυτό ευχόταν! Γι’ αυτό πλέον προσευχόταν!



Είχε πιει σχεδόν το μισό χαμαίμηλο όταν η Ανδρονίκη έσπασε τη σιωπή του δωματίου.

«Νομίζω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αυτό που συνέβη πριν λίγες ώρες».

«Όχι δεν θέλω» Φώναξε και το φλιτζάνι άρχισε να συγκρούεται με το πιάτο που το συνόδευε λόγω των τρεμάμενων χεριών της.

Έτρεμε στη ιδέα πως η μητέρα της θα έπαυε πλέον να την συμπονά και να τη νιώθει ολοκληρωτικά, σαν αυτό το συναίσθημα που εισέπραττε τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή και το είχε ανάγκη όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Η Ανδρονίκη, σα να κατάλαβε το φόβο της μικρής την αγκάλιασε τρυφερά και τη κοίταξε με τέτοιο τρόπο που η Οφηλία επείσθη πως το μόνο που ήθελε ήταν να μιλήσουν και το βλέμμα της μαρτυρούσε πως θα ήταν συνήγορός της και όχι αντίδικός της, όπως είθισται τα τελευταία χρόνια.

«Τι θέλεις να πούμε;» Συμφώνησε διαλλακτικά.

«Είναι αλήθεια αυτό που είπε ο νεαρός Δέντης;» Τη κοίταξε επίμονα σα να κρεμόταν η ζωή της από την απάντηση της μικρής.

«Τι ακριβώς σας είπε δηλαδή;» Αναρωτήθηκε με υπεκφυγές"




~ H Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου

Photo credit Alexandra Mouriopoulou
Τοποθεσία: Κέφαλος Κως


Ευχαριστούμε πολύ λατρεμένη μου!! Μαζί σου, σε όλα τα ταξίδια! Με συγκινεί η αγάπη σου!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να