Σ’ αγαπώ πάρα πολύ

 

Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ.

Μπορώ να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου από χιλιόμετρα μακριά.

Να τρέφομαι με τις σκέψεις σου για μέρες· αιώνια.

Μπορώ να απολαμβάνω στα μάτια σου, φεγγαροστόλιστους ουρανούς και καταρράκτες, που στάζουν διαμάντια.

Μπορώ να χορεύω ολονυχτίς στους ήχους της φωνής σου, και να γεύομαι κελαριστό κρασί από τα χείλη σου, τα μισοφαγωμένα.

 

Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ.

Νιώθω τα συναισθήματά σου πριν βρούνε λέξεις για να εκφραστούν και διώχνω τους φόβους σου, πριν ο ίδιος τους ανακαλύψεις.

Βλέπω τα θέλω σου, πελώρια σύννεφα, και ζωγραφίζω ήλιους, σε τόπους πεδινούς, που μυρίζουν μια νοσταλγική μυρωδιά που θυμίζει παιώνια.

 

Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ.

Γίνομαι καλύτερη, γίνομαι δυνατότερη, γίνομαι μια εκδοχή που θαυμάζω.

 

Με νοιάζει ο κόσμος.

Με νοιάζει η φύση.

Με νοιάζει το αύριο.

Με νοιάζει το μέλλον.

Με νοιάζει η μουσική.

Με νοιάζει το θέατρο.

Με νοιάζει ο κινηματογράφος.

Με νοιάζει ο χορός.

Με νοιάζει η ζωγραφική.

Με νοιάζει η ανάγνωση.

Με νοιάζει η μαγειρική.

Με νοιάζει το χαμόγελό σου.

Με νοιάζουν όλα όσα σου αρέσουν κι ας μην είναι αγαπημένα μου.

Με νοιάζουν τα μάτια σου, όταν κοιτάζεις κάτι με απέχθεια.

Με νοιάζουν όλα όσα με νευριάζουν άλλοτε σε ’σένα.

Με νοιάζουν όσα πιθανόν κάποτε να με πληγώσουν.

Με νοιάζει ο εαυτός μου, μη ξέροντας ποια μπορώ να γίνω πραγματικά και υπεύθυνα.

 

Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ.

Τι δεν καταλαβαίνεις;

 

Τα αυτοκίνητα δεν τραγουδούν.

Οι βράχοι δεν χορεύουν.

Οι κάμποι δεν γίνονται γκρεμοί.

Στους γκρεμούς δεν ανθίζουν λουλούδια.

Τα λουλούδια δεν έχουν όπλα πάνω τους.

Στα όπλα δεν χωράνε μόνο οι σφαίρες.

Σφαίρες δεν γίνηκαν οι λέξεις μας.

Στις λέξεις μου δεν χωράνε οι υποσχέσεις.

Η υπόσχεση δεν μας δένει επ’ άπειρον.

Στο άπειρο δεν συναντάς το καλό.

Το καλό δεν ζει μαζί μας.

Το μαζί δεν σημαίνει μόνος μου.

Η μοναξιά δεν αποκλείει το για πάντα.

 

Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ και το καταλαβαίνεις. 

 

~~ Σ’ αγαπώ πάρα πολύ - Κική Κωνσταντίνου