Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά.
Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου, έχει εκλείψει από καιρό.
Ειδικά τα βράδια του χειμώνα, παλεύω για να πάρω ανάσα.
Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.
Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα,
όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά,
θύμησες που πληγώνουν, αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.
Και τότε,
αίμα στάζει από τη μύτη μου,
σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου,
τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι
αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.
Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά.
Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό,
μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.
Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κρυώνει, κλαίει. Στέκει μόνο στη γωνιά και παλεύει να πάρει ανάσα.
Παλεύει
να αγγίξει το αύριο, να κρατήσει στα χέρια του μια πολύχρωμη πεταλούδα,
να ξεπλύνει με ψιλή βροχή τον πόνο και τον καημό του.
Ένα λουλούδι αναζητεί να ποτίσει στη παλάμη του, να ανθίσει, να σκορπίσει με ελπίδα ο χώρος, η καρδιά, το μυαλό, η φωνή του.
Το σώμα του, κείτεται σαν ένας λεμονανθός που αντί για λεμόνι και άνοιξη, μυρίζει πίσσα και αιχμαλωσία.
Και τότε,
αίμα στάζει από την πληγή που έχει στην καρδιά του,
σάλπιγγες αντηχούν στο κεφάλι του,
αγκάθια φυτρώνουν στο μυαλό του και η ψυχή του
δεν μπορεί πλέον να συνθέσει μελωδία ζωής, μπορεί μόνο,
ένα θλιμμένο κονσέρτο να υπηρετήσει.
Τις τελευταίες ώρες δεν αναπνέω.
Δεν ξέρω πως μπορεί στ’ αλήθεια να συμβαίνει αυτό
αλλά δεν αναπνέω.
Δεν υπάρχει οξυγόνο, δεν υπάρχει θέληση για ζωή.
Δεν υπάρχει φως, ούτε σκοτάδι.
Δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε παρόν και μέλλον.
Υπάρχει μια συνεχή θλίψη, που όμως, κάποιες φορές,
ακόμη και αυτή, σταματώ να την αισθάνομαι
Και μόνο τότε, αναρωτιέμαι αν είμαι στ’ αλήθεια ζωντανός.
Και μόνο τότε, μου απευθύνω το λόγο μα απάντηση δεν παίρνω.
Προσπαθώ, μάταια, να αγγίξω το πρόσωπό μου.
Να χαϊδέψω τα μαλλιά μου.
Να αγγίξω τα φρύδια και τα χείλη μου.
Τίποτα!
Τα χέρια μου, ακούνητοι φρουροί.
Τα βλέφαρά μου, ασήκωτες πλάκες.
Τα πόδια μου, κολώνες θεμελιωμένες στη γη.
Η ψυχή μου, βαρίδι ασήκωτο.
Μα τι μου συμβαίνει;
Διεκδικώ τη ζωή ή εκείνη διεκδικεί εμένα;
Προσφέρω ή προσφέρομαι;
Θυσιάζω ή θυσιάζομαι;
Γεννώ ή γεννιέμαι;
Αλήθεια, θαρρώ, γίνομαι οξυγόνο.
~~ Οξυγόνο - Κική Κωνσταντίνου
Χριστός Ανέστη, εκφραστικοί μου.
Χρόνια πολλά και φωτεινά, με υγεία και κάθε καλό για εσάς και τις οικογένειές σας.
Για όλο τον κόσμο!
Το "Οξυγόνο" ειναι η δική μου συμμετοχή στο 33ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης μας, Αριστέας.
Ένα θέμα ομολογουμένως δυνατό και πάντα επίκαιρο.
Πολλές, ξεχωριστές, επαναστατικές, συγκινητικές και βαθιά ανθρώπινες συμμετοχές που εξαρχής ήμουν σίγουρη πως θα απολαμβάναμε.
Μέσα από τη ψυχή μου συγχαρητήρια σε όλους τους δημιουργούς, στην Ελένη ποιώ που με την "Επίκληση" της, άγγιξε τις ψυχές μας και πήρε τη πρωτιά και φυσικά, στην πάντα άψογη και δίκαιη πυργοδέσποινα, που δίνει το έναυσμα και φιλοξενεί τις δημιουργίες ψυχής όλων μας.
Πατώντας στο λινκ που σας έδωσα πιο πάνω μπορείτε να απολαύσετε όλες τις συμμετοχές καθώς και το νικητήριο ποίημα.
Ευχαριστώ όσους διάβασαν το "Οξυγόνο" μου, όσους το βαθμολόγησαν, όσους στάθηκαν στους στίχους και το νόημά του ανεξαρτήτως βαθμολογίας (τι να πρωτοψηφίσει κανείς άλλωστε) και φυσικά εσένα Αριστέα μου, για το έναυσμα ακόμη μίας δημιουργίας που κρατώ φυλαχτό στη ψυχή μου.
Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα.
Σας στέλνω αγάπη, οξυγόνο και φως!
Όλες οι υπαρξιακές μας αγωνίες, δοσμένες με τον ιδιαίτερο ποιητικό σου λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου, συγχαρητήρια για την ευαίσθητη ποιητική σου κατάθεση!
Χρόνια σου πολλά, κάθε καλό στην οικογένειά σου!
Eυχαριστώ πολύ, Μαρία μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Σε φιλώ και σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!
Κική μου, αγαπημένη μου φίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "ΟΞΥΓΟΝΟ" σου, μας έβαλε σε ένα ζοφερό κλίμα, σε πραγματικότητες δυστοπικές, σε ρεαλισμούς κυνικούς απέναντι σε όσα μάς ταλανίζουν και στήνονται ολόγυρά μας.
Πάντα παρούσα, πάντα ευρηματική και δυνατή στο λόγο και τη γραφή σου.
Συνεχίζουμε, καλή μου φίλη.
Eυχαριστώ πολύ, Γιάννη μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Συνεχίζουμε μέχρι να κατακτήσουμε το άπειρο ;)
Σε φιλώ και σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!
Ωωω! Εσύ ήσουν; Συγχαρητήρια, Κική μου! Εκπληκτική έμπνευση, εξουθενωτικός ρυθμός που σε τραβά σε βράδια που δεν κοιμόσουν από τις σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο Συμπόσιο το ξαναδιάβασα για να το απολαύσω καιβτώρα εδώ το ίδιο!
Μπράβο, Κική, από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει από σένα!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Αλεξάνδρα μου, για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Σε φιλώ
Μπράβο, Κική μου, που σταθερά δημιουργείς, έχεις βρει τα δικά σου πατήματα και στίγμα και ξεχωρίζεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια και για όσα άλλα κάνεις! ♥
Φιλάκια πολλά!
Ευχαριστώ πολύ, Αριστέα μου.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να χαμογελάς!
Σε φιλώ.
The imagery is both delicate and fierce, showing the battle between despair and a longing for renewal. It’s not easy to hold such depth, but there’s beauty even in the ache. Thank you for giving it voice.
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you my friend!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την συμμετοχή σου Κική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν μια από τις επιλογές μου!
Όλα τα ποιήματα συγκλονιστικά!
Μακάρι να τα διάβαζαν όλοι, όχι μόνο εμείς στα μπλογκς.
Ξαναζήσαμε τις στιγμές και κόπηκε η ανάσα μας!
Σε φιλώ.
Eυχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία και το σχόλιο, Ρένα μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Σου στέλνω μια τεράστια ζεστή αγκαλιά!
Συγχαρητήρια Κική μου για την συμμετοχή σου, που έδωσε στο συμπόσιο το δικό της στίγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά να δημιουργείς και να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας.
Με το καλό στα επόμενα...
Καλό απόγευμα!
Ευχαριστώ πολύ, Μαρίνα μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Συγχαρητήρια Κική μου. Αν και μου έπιασες με τη γροθιά των στίχων σου τη ψυχή, εν τούτοις το απόλαυσα και χάρηκα που ήταν δικό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη κορίτσι μου
Να χαίρεσαι τη μικρή σου
Ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου, να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
ΔιαγραφήΣου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!
Εκφραστικότατη η συμμετοχή σου Κική μου στο συμπόσιο, που ήταν από τα πιο όμορφα σε ποίηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια με το" Οξυγόνο σου" .Τα ποιήματα στον δικό τους χώρο παίρνουν μια άλλη διάσταση.
Χριστός Ανέστη Κική μου χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη! φιλιαααα
Σε ευχαριστώ πολύ σμαραγδένια μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Σε φιλώ
Κική μου σε έδωσα 2 βαθμούς, αλλά ήταν σαν να σου έδωσα το 3άρι. Υπέροχη συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστώ από καρδιάς αγαπημένη μου, Μαρία!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Φιλιά στο κοριτσάκι μου!