Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευχαριστήριο σημείωμα



Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, δεκαοχτώ ποιητικές φωνές ενώθηκαν με την 4Dance Academy - Σχολή χορού και το θεατρικό εργαστήρι έκφρασης Amorphous Dance Theater Company και παρουσίασαν στον κοινό μία πολύμορφη εκδήλωση, που στόχο είχε να ενώσει τις τέχνες και να αναδείξει μέσα από τη μίξη αυτή, το μεγαλείο και την σπουδαιότητα της Ποίησης.

Η καλλιτεχνική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον όμορφο και φιλόξενο Πολυχώρο Τέχνης της 4Dance Academy, Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο και τιμήθηκε τόσο από τους ποιητές δημιουργούς όσο και από ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της πόλης μας.

Ευχαριστούμε θερμά τον κόσμο που ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και βρέθηκε κοντά μας, για  να στηρίξει τη γιορτή αυτή που με τόση χαρά, ευγένεια και σεβασμό, δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε.

Ευχαριστούμε πολύ την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χαλκιδέων, κα Δήμητρα - Μιμίκα Σακελλαράκη, για την τιμητική της παρουσία και τα θερμά της λόγια.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους ιδιοκτήτες της 4Dance Academy (Βίκυ Μπασούκου, Νίκο Πικραμένο, Αρετή Κόκκαλη, Αλέξανδρο - Σταμάτη Ρηγόπουλο) για την παραχώρηση του χώρου καθώς και τη συνολική τους ζεστή παρουσία σε κάθε βήμα της εκδήλωσης. 

Το ζητούμενο όλων μας ήταν μέσω της ποίησης, μέσω της έκφρασης, μέσω του χορού και μέσω του συναισθήματος που μπορεί να προκύψει από την ένωση αυτή, να καταφέρουμε να φέρουμε την Άνοιξη επι σκηνής.

Θα ήθελα όμως να σας εξηγήσω σε πια Άνοιξη, στοχεύσαμε…

Στην Άνοιξη εκείνη που κατοικεί στο πνεύμα των Ποιητών, στο σώμα των Χορευτών, στα μάτια των ανθρώπων του Θεάτρου!

Πιστεύοντας βαθιά πως αυτή η Άνοιξη υπάρχει, πως μπορεί εκ νέου να δημιουργηθεί, πως μπορεί να πάρει σάρκα και οστά, να ανθίσει επι σκηνής και να σκορπίσει στο θεάμων κοινό την ελπίδα που φέρει μέσα της, προσπαθήσαμε και πιστεύω πως καταφέραμε να βάλουμε κι εμείς το δικό μας αποτύπωμα στη τέχνη εκείνη που υπηρετείτε και δεν υπηρετά. Που προσφέρει και δεν προσφέρεται. Που μάχεται κι επιβιώνει.

Κι επειδή η τέχνη χρειάζεται τους ανθρώπους με το ίδιο πάθος που οι άνθρωποι χρειάζονται την τέχνη, ο κορμός της εκδήλωσης μας, για ακόμη μία φορά απαραίτητος:


Ποιητές

Φώτης Τρυφωνόπουλος

Μαρία Ράπτη

Φαίη Ρέμπελου

Ευγενία Καστραντά

Ρένα Ραψομανίκη

Κική Κωνσταντίνου

Αλκιβιάδης Άλκης Μαυρόπουλος

Ηρώ Σιμονοβίκη Παπαγεωργίου

Γιάννης Ζορμπαλάς

Κατερίνα Λιάτζουρα

Σοφία Βέβη Ανδριτσοπούλου

Παναγιώτης Τσιμπιδάκης

Χριστίνα Λέλη

Μαρία Κατσικούλη

Χρύστα Δημαρέλου

Κάλλια Βαβουλιώτη

Κυριακή Λυμπέρη

Ηλίας Καραμπάς


Χορευτές

Ελεάννα Μετάλη

Γρηγόρης Αντωνόπουλος

Αλεξάνδρα Ζούδιαρη

Αναστασία Ζούδιαρη

Ελευθερία Μάλλιαρη

Αρετή Κόκκαλη

Αλέξανδρος Σταμάτης Ρηγόπουλος


Χορογράφοι

Όλια Ανγκέλοβα

Αρετή Κόκκαλη

Αλέξανδρος Σταμάτης Ρηγόπουλος


Παρουσίαση

Αρετή Κόκκαλη

Έστερ Σωτία Λουκά


Εργαστήρι θεατρικής έκφρασης Amorphous

Στέλλα Βλάχου

Βάσω Κεφαλληνού

Χριστίνα Κόκκαλη

Έστερ Σωτία Λουκά


Θεατρική έκφραση Amorphous

Έστερ Σωτία Λουκά


Καλλιτεχνική Επιμέλεια

Αρετή Κόκκαλη

 

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους ποιητές για την εμπιστοσύνη των έργων τους καθώς και τους προαναφερόμενους συνεργάτες/συντελεστές, οι οποίοι με αστείρευτη ευγένεια και θέρμη, αγκάλιασαν τη πρωτοβουλία αυτή!

Η στήριξή σας, πολύτιμη! Η αγκαλιά σας, ζεστή!

 

Εις το επανιδείν!

 

Με εκτίμηση,

Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Χαίρομαι να μαθαίνω για τέτοιες εκδηλώσεις, Κική μου. Τις έχουμε ανάγκη σε μια εποχή, που προσπαθεί να επιβάλλει το σκοτάδι και τον ανταγωνισμό. Μπράβο για κάθε σας πρωτοβουλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστούμε πολύ αγαπημένε μου, Γιάννη
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!

      Κική

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...