Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οξυγόνο

 


Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά.
Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.
Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα.
Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου. 
Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα,
όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά,
θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.
Και τότε, 
αίμα στάζει από τη μύτη μου,
σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου,
τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι
αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.
Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά.
Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό,
μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.
Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κρυώνει, κλαίει. Στέκει μόνο στη γωνιά και παλεύει να πάρει ανάσα.
Παλεύει να αγγίξει το αύριο, να κρατήσει στα χέρια του μια πολύχρωμη πεταλούδα, να ξεπλύνει με ψιλή βροχή τον πόνο και τον καημό του.
Ένα λουλούδι αναζητεί να ποτίσει στη παλάμη του, να ανθίσει, να σκορπίσει με ελπίδα ο χώρος, η καρδιά, το μυαλό, η φωνή του.
Το σώμα του, κείτεται σαν ένας λεμονανθός που αντί για λεμόνι και άνοιξη, μυρίζει πίσσα και αιχμαλωσία.
Και τότε, 
αίμα στάζει από την πληγή που έχει στην καρδιά του,
σάλπιγγες αντηχούν στο κεφάλι του,
αγκάθια φυτρώνουν στο μυαλό του και η ψυχή του 
δεν μπορεί πλέον να συνθέσει μελωδία ζωής, μπορεί μόνο,
ένα θλιμμένο κονσέρτο να υπηρετήσει.
Τις τελευταίες ώρες δεν αναπνέω.
Δεν ξέρω πως μπορεί  στ’ αλήθεια να συμβαίνει αυτό
αλλά δεν αναπνέω.
Δεν υπάρχει οξυγόνο, δεν υπάρχει θέληση για ζωή.
Δεν υπάρχει φως, ούτε σκοτάδι.
Δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε παρόν και μέλλον.
Υπάρχει μια συνεχή θλίψη, που όμως, κάποιες φορές,
ακόμη και αυτή, σταματώ να την αισθάνομαι
Και μόνο τότε, αναρωτιέμαι αν είμαι στ’ αλήθεια ζωντανός.
Και μόνο τότε, μου απευθύνω το λόγο μα απάντηση δεν παίρνω.
Προσπαθώ, μάταια, να αγγίξω το πρόσωπό μου.
Να χαϊδέψω τα μαλλιά μου.
Να αγγίξω τα φρύδια και τα χείλη μου.
Τίποτα!
Τα χέρια μου, ακούνητοι φρουροί.
Τα βλέφαρά μου, ασήκωτες πλάκες.
Τα πόδια μου, κολώνες θεμελιωμένες στη γη.
Η ψυχή μου, βαρίδι ασήκωτο.
Μα τι μου συμβαίνει;
Διεκδικώ τη ζωή ή εκείνη διεκδικεί εμένα;
Προσφέρω ή προσφέρομαι;
Θυσιάζω ή θυσιάζομαι;
Γεννώ ή γεννιέμαι;
Αλήθεια, θαρρώ, γίνομαι οξυγόνο.
 
~~ Οξυγόνο - Κική Κωνσταντίνου
 
Χριστός Ανέστη, εκφραστικοί μου.
Χρόνια πολλά και φωτεινά, με υγεία και κάθε καλό για εσάς και τις οικογένειές σας.
Για όλο τον κόσμο!
 
Το "Οξυγόνο" ειναι η δική μου συμμετοχή στο 33ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης μας, Αριστέας.  

Ένα θέμα ομολογουμένως δυνατό και πάντα επίκαιρο. 
 
Πολλές, ξεχωριστές, επαναστατικές, συγκινητικές και βαθιά ανθρώπινες συμμετοχές  που εξαρχής ήμουν σίγουρη πως θα απολαμβάναμε.
 
Μέσα από τη ψυχή μου συγχαρητήρια σε όλους τους δημιουργούς, στην Ελένη ποιώ  που με την "Επίκληση" της, άγγιξε τις ψυχές μας και πήρε τη πρωτιά και φυσικά, στην πάντα άψογη και δίκαιη πυργοδέσποινα, που δίνει το έναυσμα και φιλοξενεί τις δημιουργίες ψυχής όλων μας.
 
Πατώντας στο λινκ που σας έδωσα πιο πάνω μπορείτε να απολαύσετε όλες τις συμμετοχές καθώς και το νικητήριο ποίημα.
 
Ευχαριστώ όσους διάβασαν το "Οξυγόνο" μου, όσους το βαθμολόγησαν, όσους στάθηκαν στους στίχους και το νόημά του ανεξαρτήτως βαθμολογίας (τι να πρωτοψηφίσει κανείς άλλωστε) και φυσικά εσένα Αριστέα μου, για το έναυσμα ακόμη μίας δημιουργίας που κρατώ φυλαχτό στη ψυχή μου. 

Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα.
Σας στέλνω αγάπη, οξυγόνο και φως!

 

Σχόλια

  1. Όλες οι υπαρξιακές μας αγωνίες, δοσμένες με τον ιδιαίτερο ποιητικό σου λόγο.
    Κική μου, συγχαρητήρια για την ευαίσθητη ποιητική σου κατάθεση!
    Χρόνια σου πολλά, κάθε καλό στην οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ πολύ, Μαρία μου!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Σε φιλώ και σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!

      Διαγραφή
  2. Κική μου, αγαπημένη μου φίλη,
    το "ΟΞΥΓΟΝΟ" σου, μας έβαλε σε ένα ζοφερό κλίμα, σε πραγματικότητες δυστοπικές, σε ρεαλισμούς κυνικούς απέναντι σε όσα μάς ταλανίζουν και στήνονται ολόγυρά μας.
    Πάντα παρούσα, πάντα ευρηματική και δυνατή στο λόγο και τη γραφή σου.
    Συνεχίζουμε, καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ πολύ, Γιάννη μου!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Συνεχίζουμε μέχρι να κατακτήσουμε το άπειρο ;)
      Σε φιλώ και σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!

      Διαγραφή
  3. Ωωω! Εσύ ήσουν; Συγχαρητήρια, Κική μου! Εκπληκτική έμπνευση, εξουθενωτικός ρυθμός που σε τραβά σε βράδια που δεν κοιμόσουν από τις σκέψεις.
    Και στο Συμπόσιο το ξαναδιάβασα για να το απολαύσω καιβτώρα εδώ το ίδιο!
    Μπράβο, Κική, από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει από σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Αλεξάνδρα μου, για τα καλά σου λόγια!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  4. Μπράβο, Κική μου, που σταθερά δημιουργείς, έχεις βρει τα δικά σου πατήματα και στίγμα και ξεχωρίζεις!
    Συγχαρητήρια και για όσα άλλα κάνεις! ♥
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, Αριστέα μου.
      Να είσαι καλά και να χαμογελάς!
      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  5. The imagery is both delicate and fierce, showing the battle between despair and a longing for renewal. It’s not easy to hold such depth, but there’s beauty even in the ache. Thank you for giving it voice.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου Κική μου!
    Ήταν μια από τις επιλογές μου!
    Όλα τα ποιήματα συγκλονιστικά!
    Μακάρι να τα διάβαζαν όλοι, όχι μόνο εμείς στα μπλογκς.
    Ξαναζήσαμε τις στιγμές και κόπηκε η ανάσα μας!
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία και το σχόλιο, Ρένα μου!
      Να είσαι καλά!
      Σου στέλνω μια τεράστια ζεστή αγκαλιά!

      Διαγραφή
  7. Συγχαρητήρια Κική μου για την συμμετοχή σου, που έδωσε στο συμπόσιο το δικό της στίγμα.
    Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς και να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας.
    Με το καλό στα επόμενα...
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, Μαρίνα μου!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!

      Διαγραφή
  8. Συγχαρητήρια Κική μου. Αν και μου έπιασες με τη γροθιά των στίχων σου τη ψυχή, εν τούτοις το απόλαυσα και χάρηκα που ήταν δικό σου.
    Χριστός Ανέστη κορίτσι μου
    Να χαίρεσαι τη μικρή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου, να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!

      Διαγραφή
  9. Εκφραστικότατη η συμμετοχή σου Κική μου στο συμπόσιο, που ήταν από τα πιο όμορφα σε ποίηση.
    Συγχαρητήρια με το" Οξυγόνο σου" .Τα ποιήματα στον δικό τους χώρο παίρνουν μια άλλη διάσταση.
    Χριστός Ανέστη Κική μου χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη! φιλιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ σμαραγδένια μου!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  10. Κική μου σε έδωσα 2 βαθμούς, αλλά ήταν σαν να σου έδωσα το 3άρι. Υπέροχη συμμετοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ από καρδιάς αγαπημένη μου, Μαρία!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Φιλιά στο κοριτσάκι μου!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πές μου! Πές μου, πόσες; Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πές μου, πόσα; Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με! Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πές μου, πόσες; Μη μου γυρνάς τη πλάτη! Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς! Πές μου! Μόνο πές μου! Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής; Πές μου! Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή; Πές μου! Θέλω να μάθω! Πές μου! Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Μα πώς μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και ν...