Πηγή Ήταν κάποτε μια πέτρα. Όχι μια πέτρα σπουδαία ή παράξενη. Mια συνηθισμένη, γκρίζα πέτρα, με σκληρή επιφάνεια και σιωπηλό βλέμμα. Έμενε ακίνητη, χρόνια ολόκληρα, σε μια πλαγιά όπου ο ήλιος ανέβαινε και κατέβαινε σαν ρολόι. Ο άνεμος περνούσε και την χάιδευε, η βροχή έπεφτε και την έπλενε, κι εκείνη απλώς… Υπήρχε! Μέχρι που, μια άνοιξη, φύτρωσε δίπλα της ένα λουλούδι. Ήταν μικρό στην αρχή, αδύναμο, με κοτσάνι λεπτό σαν ψίθυρο. Μα όσο περνούσαν οι μέρες, η ρίζα του δυνάμωνε, και το άνθος του άνοιγε σαν μυστικό. Είχε χρώμα απαλό, σχεδόν ονειρικό, κάπου ανάμεσα στο ροζ και στο φως του δειλινού. Η πέτρα το κοιτούσε κ αι για πρώτη φορά στη ζωή της, ένιωσε. Δεν ήξερε τι ήταν αυτό τ...
Καλημέρα , εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας τη συνέχεια της "Κυβέλης". Για να γνωρίσεις ή να θυμηθείς το εγχείρημα αυτό, πάτα επάνω στα κεφάλαια που σου δίνω: Κεφάλαιο 1 , Kεφάλαιο 2 , Κεφάλαιο 3 , Κεφά΄λαιο 4 , Κεφάλαιο 5 , Κεφάλαιο 6 , Κεφάλαιο 7 , Κεφάλαιο 8 και Κεφάλαιο 9. Κεφάλαιο 10: Βρήκα... εμένα Δεν ξέρω πότε ακριβώς έγινε. Πότε σταμάτησα να κουβαλάω το σώμα μου και άρχισα να το κατοικώ. Πότε έπαψα να ψάχνω τον εαυτό μου έξω και τον βρήκα μέσα, ήρεμο, υπομονετικό, να με περιμένει. Ξέρω μόνο ότι σήμερα… σήμερα νιώθω ζωντανή. Και είναι παράξενο, όχι γιατί δεν το άξιζα, αλλά γιατί χρόνια ολόκληρα πίστευα πως η ζωή ήταν κάτι που έπρεπε να αντέξω, όχι να απολαύσω. Ξυπνάω νωρίς τώρα. Όχι από άγχος, αλλά από επιθυμία να συναντήσω τον εαυτό μου πριν απ’ όλους τους άλλους. Βάζω μουσική χαμηλή, ανοίγω το παράθυρο, και το φως που μπ...