ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναρτήσεις

Πρόσφατες αναρτήσεις

πετρόsouπα!

Τι είν'αυτό που κάνει κάποιον ευτυχισμένο; Ένα παραμύθι για την αξία της ομαδικότητας, της ενσυναίσθησης , των απλών πραγμάτων, για τη σημασία της κοινότητας, της αποδοχής και της προσφοράς. Να΄ρθετε μικροί – μεγάλοι γύρω απ’ το ζεστό τσουκάλι, Παραμύθι – μυθικό να πει παντού το μυστικό! Μια θεατρική διασκευή του λαϊκού παραμυθιού που ταξίδεψε σε τόπους και χρόνους και έφτασε μέχρι εμάς! Τι θέλουν να μας μάθουν εκείνοι οι παράξενοι ταξιδιώτες;; Η θεατρική ομάδα του συλλόγου Τ'Αλωνάκι! Διασκευή-Σκηνοθεσία: Ιωάννα Σταματίου Joanne Stamatiou Επιμέλεια Σκηνικών: Ελένη Μυλωνά, Ιωάννα Σταματίου Μουσική επιμέλεια & Σύνθεση: Χρύσα Βρακά Παίζουν: Βάσω Αναστασίου Εύη Βρακά Κατερίνα Γκάβαλη Μάρθα Θεοδωρακοπούλου Λία Καρλαύτη Ξένια Κουβέλη Γιάννης Λιανοστάθης Δημήτρης Λιανοστάθης Ελένη Μυλωνά Κωνσταντίνα Σκουμπρή Ιωάννα Σταματίου Αλεξάνδρα Τζίνιβιζ " ΑΛΩΝΑΚΙ" Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας Σχεδιασμός ...

Οξυγόνο

Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου, έχει εκλείψει από καιρό. Ειδικά τα βράδια του χειμώνα, παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου. Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν, αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό. Και τότε, αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο. Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο. Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...

Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα

Καθώς περπατούσε, άνθη πολλά τον ακολουθούσαν. Ψίθυροι, έρχονταν από μακριά και τον έσπρωχναν σε μια ακατανίκητη επιθυμία. Ένας άνεμος μαρτύρησε υποταγή και ένα μαύρο σάβανο, κήρυξε πλήρη ανεξαρτησία. Ξυπόλητος στο δρόμο που χάραξαν αγκάθια Αιωρούμενος σαν φύλλο πορείας, μαρτυρικό. Κι ένα κλάμα Βάγιας, η ζοφερή δοξασία. -- Η Δοξασία - Κική Κωνσταντίνου Σε ράπισαν και στόλισαν τις πληγές σου με λουλούδια. Σε χάραξαν και έσμιξαν το σώμα σου με σκουριασμένα αγκάθια και καρφιά. Σε ύβρισαν, με χιλιάδες βουκαμβίλιες. Σε πίστεψαν, με κατακόκκινα χείλη, που όμως ανάσα, δεν είχαν καμιά. Και σε μια κάμαρα, μια γυναίκα κλαίει και δεν νοιάστηκε ουδείς. Όλοι, σε κάποιους φανταχτερούς θαλάμους έμειναν και εγώ, από μακριά τους παρατηρούσα. Και σαν θαύμα, μια καμηλοπάρδαλη σε αγκάλιασε. Λες και έγλυφε τις πληγές σου. Και ένα Χρυσάνθεμο, αντίκρισε τον κόσμο. - Το Χρυσάνθεμο - Κική Κωνσταντίνου Η λησμονιά, το όνειρο μιας καφέ επετηρίδας. Και λύγισα, ...

Ανθολογία Νεοελληνικής Ποίησης, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όμηρος

Περήφανη και συγκινημένη που το ποίημα μου "Η πολύτιμη συλλαβή μιας αμέριμνης πεταλούδας" κατέκτησε μία θέση στην Α νθολογία Νεοελληνικής Ποίησης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όμηρος . Συγχαρητήρια σε όλους τους δημιουργούς, καλή επιτυχία στην παρουσίαση του έργου και εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο στις αγκαλιές των αναγνωστών. Ευχαριστώ θερμά τον συγγραφέα, ποιητή και ανθολόγο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος για αυτή την ευκαιρία! Πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε την κριτική της κας Παναγιώτας Μπλέτα – Συγγραφέας/Διανοήτρια για το εν λόγω βιβλίο. Κρατώ ευλαβικά τη φράση της: Ο καθένας από εμάς κουβαλά μια ρωγμή. Και κάθε ποίημα εδώ, είναι φως που περνά μέσα από εκείνη τη ρωγμή για να μας θυμίσει ότι υπάρχουμε, ότι δεν είμαστε μόνοι. Είμαι πολύ χαρούμενη, δεν το κρύβω, που αυτό το διάστημα τρία έργα μου επιλέχθηκαν να συμπεριληφθούν σε έντυπες ανθολογίες ποίησης. Η πρώτη ήταν αυτή, ακολουθούν άλλες δύο εν καιρώ. Εκτός αυτού, έχω ακόμη δύ...

Eίμαστε ποιήματα, στο Storywits

Είμαστε ποιήματα, η συμμετοχή μου στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό Storywits για το τεύχος Απριλίου 2025 . Μπορείτε να επισκεφθείτε το site και να διαβάσετε online το ηλεκτρονικό περιοδικό ακούγοντας παράλληλα τις απαγγελίες των ποιημάτων που συμμετέχουν. Ευχαριστώ πολύ για την επιλογή του ποιήματος μου. Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες!

Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σα να ’ταν αιώνιοι.

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ. Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου. Μ. ΤΡΙΤΗ Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος και ξεσκέπασα το κηπάκι σαν φέρετρο. Με πήραν κατάμουτρα οι μυρωδιές, λεμόνι, γαρίφαλο. Ύστερα παραμέρισα τα χρόνια, τα φρέσκα πέταλα και να: η μητέρα μου, μ’ ένα μεγάλο άσπρο καπέλο και το παλιό χρυσό ρολόι της κρεμασμένο στο στήθος. Θλιμμένη και προσεκτική. Πρόσεχε κάτι ακριβώς πίσω από μένα. Δεν πρόφτασα να γυρίσω να δω γιατί λιποθύμησα. Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σα να ’ταν αιώνιοι. Όμως το μέσα μέρος του Ύπνου έχει όλο φαγωθεί και μπορείς τώρα να ξεχωρίσεις καθαρά τι σημαίνει κείνος ο μαύρος όγκος που σαλεύει Ο λίγες μέρες πριν ακόμη μόλις αναστεναγμός Και τώρα μαύρος αιώνας. Μ. ΠΕΜΠΤΗ Μέρα τρεμάμενη, όμορφη σαν νεκροταφείο με κατεβασιές ψυχρού ουρανού Γονατιστή Παναγία κι αραχνιασμένη Τα χωμάτινα πόδι...

Η Σύνθεση της Άνοιξης

Ποίημα «Η Σύνθεση της Άνοιξης». Θεά των λουλουδιών, νύμφη της ελπίδας. Σαν αγριοπερίστερο σκόρπισε τα όνειρα των ανθρώπων και κάνε τα φωτεινές αναμνήσεις. Ζέστανε τις παγερές καρδιές και φώλιασε στα δάχτυλά τους μία ακόμη ευκαιρία. Τα τόσα χρώματα κι αρώματά σου, αυτή σου η θεία χάρη ας γίνει προπομπός ειρήνης, ένας αγώνας διαρκείας για κάθε ευάλωτη ψυχή που αδικήθηκε και τη λύτρωση ψάχνει. Κόρη, τα φτερά σου άπλωσε και στόλισε το «αύριο» με λόγια που φέρουν δικαίωση κι ελευθερία. Άνοιξη, μικρή κόρη του χρόνου, παιδί που δε μεγάλωσες ποτέ κράτησε στα χέρια σου τον θλιμμένο ήλιο της χαράς και με ένα άγγιγμά σου - σε προκαλώ - ξύπνησε τη φύση από την ηρεμία και τη κακουχία του χειμώνα. Πλανεύτρα κόρη, στείλε τα πρώτα χελιδόνια και τα πρώτα μπουμπούκια στους αγρούς να διαλαλήσουν τον ερχομό σου. Το πράσινο της ελπίδας...