Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ PROJECT.


Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα νέο λογοτεχνικό πρότζεκτ, στο οποίο έλαβα μέρος, δε ξέρω ακόμη πότε θα ανέβει η δική μου ιστορία μιας και που κάθε μέρα ανεβαίνει μία συμμετοχή και η απήχηση σε αυτό το όμορφο εγχείρημα είναι μεγάλη, θα σας παρότρυνα όμως να λάβετε και εσείς μέρος γιατί αξίζει για πάρα πολλούς λόγους, ο μεγαλύτερος για μένα είναι η χαρά της συμμετοχής και της δημιουργίας
 
Μετά το πρότζεκτ της 25ης ώρας, το οποίο τελείωσε πανηγυρικά πριν λίγο καιρό, έρχεται ένα νέο εγχείρημα, το οποίο είμαι σίγουρη πως θα έχει τεράστια απήχηση και επιτυχία.

Για όσους δε γνωρίζουνε το πρότζεκτ της 25ης ώρας  ή θα ήθελα να θυμηθούνε τί ακριβώς είναι και με τί ιστορία συμμετείχα εγώ θα τους παρότρυνα να πατήσουν πρώτα ΕΔΩ και έπειτα ΕΔΩ για να ενημερωθούν και να διαβάσουν.

Για πάμε λοιπόν να μάθουμε τι περιλαμβάνει η νέα ιδέα του Γιώργου (σας τη παρουσιάζω όπως την έλαβα στο e mail μου)

Το γραμμόφωνο  www.grammophono.tumblr.com

Η μουσική εμπνέει τη λογοτεχνία


Κλέψε άφοβα τίτλους από τραγούδια και σύνθεσε με λέξεις το δικό σου κείμενο. Δώσε λοιπόν πλοκή, στην πλοκή των στίχων. Ντύσε με προτάσεις και σημεία στίξης τις παρτιτούρες. Πάτα πάνω στα μουσικά μέτρα και γράψε τη δική σου ιστορία!
Θεματική-είδος: κανένας περιορισμός
Έκταση: από 50-1500 λέξεις
Διάρκεια: από 1/7/2015 – 31/12/2015 (ίσως και παραπάνω)
Επικοινωνίαgiorgos.iatridis@gmail.com
Όλα τα κείμενα θα αναρτηθούν εδώ: http://grammophono.tumblr.com/
Όλοι οι συμμετέχοντες θα ειδοποιούνται με email όταν ανεβαίνει το κείμενό τους. Όλες οι συμμετοχές θα κοινοποιούνται στο facebook, αλλά και στο twitter.  
Επίσης, μπορείς να συμμετέχεις όσες φορές θες!
Πιο αναλυτικά, όλες οι συμμετοχές πρέπει να έχουν απαραίτητα για τίτλο ένα υπάρχον τραγούδι. Είτε ελληνικό, είτε ξένο. Ουσιαστικά, ο συγγραφέας θα κληθεί να γράψει μια ιστορία εμπνευσμένος από ένα τραγούδι. Τέλος, μπορείς αν θέλεις να εντάξεις στο κείμενό σου και στίχους από το τραγούδι της επιλογής σου.
Ακόμα, για καλύτερη ομοιομορφία στις συμμετοχές, καλό θα ήταν μέσα στο email να υπάρχει:
  1. φωτογραφία (που να ταιριάζει με την ιστορία)
  2. πληροφορίες (στιχουργός, μουσικός, πρώτη εκτέλεση, youtube link)
  3. βιογραφικό (ένα πολύ μικρό bio του συγγραφέα)
Τέλος, τα δικαιώματα των ιστοριών παραμένουν στους συγγραφείς.
Σκοπός του εγχειρήματος είναι η διάδοση της ανοιχτής λογοτεχνίας, να δώσει βήμα σε νέες φωνές να εκφραστούν, αλλά και η προσπάθεια σύνδεσης πολλών Τεχνών μαζί.


Γιώργος Ιατρίδης

Αυτά λοιπόν μέχρι στιγμής σχετικά με αυτή την ωραία ιδέα και αυτό το όμορφο αντικείμενο μουσικής. 

Να έχετε μία όμορφη μέρα, να τραγουδάτε και να δημιουργείτε ότι σας δίνει χαρά και δύναμη.

Σχόλια

  1. Χμμμ... Ενδιαφέρον!!!
    Σίγουρα θα διαβάσουμε αριστουργήματα για μια ακόμη φορά!
    Καλή σου μέρα, κοριτσάκι μου!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το γραμμόφωνο παραπέμπει σε παλιότερα τραγούδια που ακούστηκαν από τον αναλογικό ήχο του βινυλίου. Οι παλιότερες εποχές είχαν πολύ καλύτερα τραγούδια (σε σχέση με τα τωρινά που πλην εξαιρέσεων είναι του... κιλού!), οπὀτε και αποτελούν καλό υλικό για ασχοληθεί κανείς με αυτό το εγχείρημα. Το κακό είναι (ή το πολύ δύσκολο), να δοθεί από το κείμενο το χρώμα της μελωδίας, μιας και θα κυριαρχήσουν με ευκολία οι στίχοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...