Θέλω να φωνάξω μα δε βγαίνει φωνή.
Θέλω να κλάψω μα
δεν κυλάει δάκρυ.
Θέλω να μιλήσω
μα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Θέλω να πω όσα
δε τόλμησα ποτέ μου μα τα κλειδώνω στο μαύρο σεντούκι της ψυχής μου!
Προσπαθώ να
περπατήσω μα μένω κολλημένη, στάσιμη στον συνήθη Εαυτό μου.
Προσπαθώ να
κουνήσω τα δάχτυλα μα σαν αντικείμενα κέρινου ομοιώματος μένουν εκεί άπραγα να
στολίζουν την επιφανειακή μου βιτρίνα.
Νιώθω τη βαριά
ανάσα μου μα δεν ακούω τον χτύπο της καρδιάς μου.
Ακούω ήχους από
γύρω μου μα δεν αισθάνομαι τον κόσμο που δραστηριοποιούμαι.
Είναι σα να
είμαι άνθρωπος αλλά και σα να μην είναι κιόλας!
Σα να έχω σάρκα
με οστά μα σα να μην έχω εγκέφαλο και νεύρα για να κινήσω το σώμα μου.
Δεν είναι πως
νιώθω ρομπότ! Είναι που οι άλλοι με ανάγκασαν να γίνω! Κι εγώ απλώς υπάκουσα!
Κι όχι πως τους
χρεώνω τα λάθη μου! Τους πιστώνω όμως την ώθησή μου σε αυτά!
Είμαι άνθρωπος;
Δεν είμαι;
Είμαι μια
φιγούρα;
Μια μαριονέτα;
Ένα ριγμένο
κουτάλι στον ωκεανό;
Είμαι ένα
τίποτα;
Είμαι τα πάντα,
όλα;
Είμαι ο αληθινός
μου εαυτός;
Ή μήπως το
ορόσημο κάποιου άλλου;
Είμαι;
Αισθάνομαι;
Ζω;
Αναρωτιέμαι;
Γιατί
αναρωτιέμαι!
Ο ζωντανός
οργανισμός ρωτάει;
Απαντάει;
Αναλώνεται;
Ελπίζει;
Ορίζει;
Γεννά;
Αγαπά;
Ένα είναι
σίγουρο!
Αισθάνεται!
Κι εγώ
αισθάνομαι!
Καταπλακωμένη
από χιλιάδες μίτους Αριάδνης μπορώ ακόμη να αισθάνομαι.
Απόσπασμα
από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Ελευθέρια Πορεία", της
ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"
Εκφραστικοί μου φίλοι, καλησπέρα.
Εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Μόλις διαβάσατε ένα σχετικά μικρό απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Ελευθέρια Πορεία", της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".
Όπως σας είπα και προχθές στην ανάρτηση με το Δελτίο Τύπου θα μοιραστώ μαζί σας με το καιρό τέσσερα χορταστικά αποσπάσματα του βιβλίου για να μπορέσετε και εσείς να κατανοήσετε το τί είδους "Λάφυρα" μπορεί να συναντήσει κανείς στη συλλογή αυτή.
Το συγκεκριμένο ποίημα μιλάει για την πνευματική κυρίως Ελευθερία του κάθε ανθρώπου και τις προσπάθειες που καταβάλλει για να μπορέσει να τη βρει και να τη κρατήσει για παντα στο διάβα της ζωής του.
Φανταστείτε την Ελευθέρια Πορεία σαν ένα τούνελ προσωπικό του κάθε ανθρώπου και το τρόπο διαφυγής ή μάλλον το τρόπο διαβήματος του συγκεκριμένου "αδιάβατου" δρόμου.
Η Ελευθέρια Πορεία με μεγάλη μου χαρά δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό, ιντερνετικό περιοδικό "Ανθρώπων Έργα" και πατώντας ΕΔΩ, μποτείτε να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση που είχα κάνει τότε και ακολουθώντας τις οδηγίες να ξεφυλλίσετε το περιοδικό και να διαβάσετε το συγκεκριμένο ποίημα.
Αυτά απο μένα για σήμερα. Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα υπέροχο τριήμερο.
Το αγαπώ!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο, κορίτσι μου γλυκό!
ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!
Κική μου καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε απολαμβάνω!!!
Φιλάκια πολλα
Κάθε μέρα, με τις δημοσιεύσεις αυτές, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται και το όμορφο βαθυστόχαστο που διαθέτουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Κική μου. Πάντα τέτοιες ομορφιές.
«Αισθάνομαι, άρα υπάρχω» Παραφράζοντας τον Καρτέσιο! Η ύπαρξη σχετίζεται με το σκέπτεσθαι, ή με το αισθάνεσθαι; Ενδεχομένως και με τα δύο, ή και περισσότερα; Μιας που δεν έχω το υπόλοιπο του ποιήματος θέτω μόνο ερωτηματικά...
ΑπάντησηΔιαγραφή